«Γνωρίζοντας τη ‘Συνθετική Παιγνιόδραση’ μέσα από τα μάτια της ιδρύτριας της εταιρείας ΕΜΨΥΧΩΣΙΣ»

Η Φρόσω Μπενετή σπούδασε Υποκριτική & Σκηνοθεσία στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης & Σχολή Κινηματογράφου «ΚΕΑ» και Συμβουλευτική με κατεύθυνση Συνθετική Ψυχοενεργειακή, στη «Σύνθεσις».
Από το 2002 εργάζεται ως εμψυχώτρια ομάδων, σύμβουλος ψυχικής υγείας και εκπαιδεύτρια στελεχών επιχειρήσεων σε θέματα ανθρώπινου δυναμικού. Η προσέγγισή της είναι βιωματική και έχει σαν στόχο να συνθέσει το παιχνίδι με την εμψύχωση & τις τέχνες, με σκοπό την επαγγελματική αλλά και προσωπική εξέλιξη. Συντονίζει βιωματικά εργαστήρια εμψύχωσης ομάδων και είναι βασική εμψυχώτρια στο ‘Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Συμβουλευτικής & Εμψύχωσης Ομάδων με τη Συνθετική Παιγνιόδραση’ στο Εργαστήρι Παιχνιδιού.


Μια αποκλειστική συνέντευξη της Εμψυχώτριας – Συμβούλου Ψυχικής Υγείας Φρόσως Μπενετή στην Εύα Αγραφιώτη και το Τρίτο Κουδούνι.

Ε. Α: Το 2002 ιδρύσατε την εταιρεία «ΕΜΨΥΧΩΣΙΣ» και το Εργαστήρι Παιχνιδιού. Ποιο ήταν το κίνητρό σας για αυτή τη δημιουργική κίνηση και τι ακριβώς συναντάμε στο χώρο αυτό;

Φ. Μ: Ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι το 2002 και φέτος κλείνουμε 15 χρόνια λειτουργίας! Ήμουνα 28 χρονών και μόλις είχα τελειώσει τη Σχολή. Το μόνο κίνητρο που είχα τότε ήταν να μπορέσω να συνθέσω τις σπουδές μου δημιουργικά, επειδή λόγω συνθηκών, δεν μπορούσα να αξιοποιήσω με τον κλασσικό τρόπο. Αρχικά ξεκίνησα με τη μορφή εμψυχωτικών προγραμμάτων σε παιδιά. Δούλεψα μαζί τους 12 υπέροχα χρόνια. Οι δράσεις με τα παιδιά ήταν μαγικές. Πρόκειται για μία ενέργεια που δίνεις και σου γυρνά πίσω στο πολλαπλάσιο! Η χαρά που έπαιρνα μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία, με οδήγησε στην προσθήκη διαφορετικών τεχνικών που θα έκαναν αυτή την εμπειρία πιο παιγνιώδη, ουσιαστική και ενδιαφέρουσα. Εξερευνώντας, προσθέτοντας και αφαιρώντας, ανακάλυψα το εύρος των δυνατοτήτων που μπορεί να προσφέρει η σύνθεση διαφόρων τεχνικών στη βελτίωση της εμψυχωτικής – εκπαιδευτικής - θεραπευτικής εμπειρίας. Και με πολύ αργά βήματα, οδηγήθηκα στην Εκπαίδευση Ενηλίκων.
Τα τελευταία χρόνια, εκτός από τα σεμινάρια μικρής διάρκειας τα οποία μπορεί να παρακολουθήσει ο καθένας (θεατρικό παιχνίδι, σωματική έκφραση, μουσικοκινητική), έχουμε δημιουργήσει ένα Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα, σε επίπεδο μεταπτυχιακού, στο οποίο εκπαιδεύουμε ανθρώπους που εργάζονται με ομάδες και που θέλουν και αυτοί με τη σειρά τους να χρησιμοποιήσουν δημιουργικά το παιχνίδι, τη συμβουλευτική και την εμψύχωση. Η εκπαίδευση που κάνουμε είναι σχεδόν αποκλειστικά βιωματική.

Ε. Α: Πού αποσκοπεί δηλαδή αυτή η διαδικασία εκπαίδευσης;

Φ. Μ: Μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους σε διάφορα επίπεδα. Να αναδείξουν τις δεξιότητές τους, να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους, να καλλιεργήσουν την προσωπική τους εξέλιξη και να οργανώσουν τη ζωή τους σύμφωνα με τις προσωπικές τους ανάγκες και ευαισθησίες. Η βιωματική εμπειρία βοηθά στο να κατανοήσουν βαθύτερα το γνωστικό αντικείμενο και με τη σειρά τους να μπορέσουν να μετατρέψουν την εκπαιδευτική διαδικασία στις δικές τους ομάδες, σε μια δημιουργική & χαρούμενη εμπειρία.

Ε. Α: Μπορείτε να μας μιλήσετε για τη μέθοδο που διδάσκετε στο Εργαστήρι Παιχνιδιού; Τι ακριβώς είναι η «Συνθετική Παιγνιόδραση», σε ποιους απευθύνεται και τι διαφορετικό έχει από τις εκπαιδευτικές μεθόδους που γνωρίζουμε;

Φ. Μ: Πρόκειται για μία βιωματική μέθοδο εμψύχωσης ομάδων, που συνθέτει το παιχνίδι με άλλες βιωματικές μεθόδους, προσεγγίσεις και τεχνικές. Απευθύνεται σε άτομα που εργάζονται με ομάδες όλες των ηλικιών και θέλουν να την εφαρμόσουν αυτούσια ή να τη συνθέσουν με το δικό τους γνωστικό αντικείμενο. Δηλαδή σε πτυχιούχους ανθρωπιστικών επιστημών (συμβούλους ψυχικής υγείας, κοινωνικούς λειτουργούς, θεραπευτές), καλλιτέχνες, εκπαιδευτικούς καθώς και άτομα που φέρουν ευθύνη διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού. Η μέθοδος μπορεί να εφαρμοστεί στην εκπαίδευση, την εμψύχωση, τη διδασκαλία, τη θεραπεία. Μέσα απ’ αυτού του είδους την εμψύχωση, επιδιώκουμε ένα διαφορετικό τρόπο μετάδοσης του γνωστικού αντικειμένου, που απέχει μακράν από την κλασσικού τύπου διδασκαλία. Πιο συγκεκριμένα, εννοώ έναν ανθρώπινο τρόπο προσέγγισης, μέσα από τον οποίο αναπτύσσεται η επικοινωνία, η εμπιστοσύνη, η ελευθερία έκφρασης, η αποδοχή, η κατανόηση, η ενσυναίσθηση. Έναν τρόπο που επιδιώκει τη δημιουργία μιας αυθεντικής σχέσης και επαφής του εμψυχωτή με τον εαυτό του και την ομάδα αλλά και το αντίστροφο.

Ε. Α: Ποιες είναι οι μέθοδοι & τεχνικές που χρησιμοποιεί; Γιατί την ονομάζετε «Συνθετική»;

Φ. Μ: Ονομάζεται συνθετική, γιατί επιχειρεί να συνθέσει ταυτόχρονα διαφορετικές βιωματικές μεθόδους & τεχνικές. Μ’ αυτόν τον τρόπο, αυτή η σύνθεση μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα μια διαφορετική δυναμική, απ’ ότι η κάθε μια απ’ αυτές μεμονωμένα. Βασικά χρησιμοποιεί τεχνικές και μεθόδους από τις τέχνες (θέατρο, μουσική, χορός), τη λογοτεχνία, τη Συνθετική Ψυχολογία & Συμβουλευτική και των θεραπειών μέσω Τέχνης (Δραματοθεραπεία, παιγνιοθεραπεία, μουσικοθεραπεία, χοροθεραπεία, εικαστική θεραπεία). Εκτός από τις παραπάνω τεχνικές, είναι ανοιχτή να υποδεχτεί κι άλλες που ενδεχομένως θα προκύψουν στο μέλλον. Είναι δηλαδή ένας ζωντανός οργανισμός που μετασχηματίζεται και εξελίσσεται διαρκώς και μπορεί να διαμορφωθεί κάθε φορά, ανάλογα με βασικό γνωστικό αντικείμενο του εκπαιδευτή, το στόχο εμψύχωσης που έχει για την ομάδα του και το συνδυασμό των τεχνικών που χρησιμοποιεί.

Ε. Α: Γιατί θα μας προτείνατε να επιλέξουμε τη βιωματική εκπαίδευση;

Φ. Μ: Η μαθητεία, μέσω της βιωματικής εμπειρίας είναι μοναδική γιατί ανταποκρίνεται στην ανάγκη ανάπτυξης του συνόλου της προσωπικότητας του ανθρώπου και όχι μόνο του νοητικού του πεδίου. Έτσι, η διαδικασία αυτή, επιφέρει διπλό κέρδος. Μαζί με την εκπαίδευση στο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο, προωθείται ταυτόχρονα και η προσωπική μας ανάπτυξη.
Ο βασικός σχεδιασμός των προγραμμάτων είναι τέτοιος που κεντρίζει άμεσα το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων και δημιουργεί ταυτόχρονα ένα περιβάλλον ασφαλείας. Τους βοηθά να αναπτύξουν θετικούς τρόπους επικοινωνίας και έκφρασης, να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους, να μάθουν να εκφράζονται ελεύθερα, να δοκιμάζουν νέες συμπεριφορές, να συμφιλιώνονται με τις διαφορετικές πλευρές της προσωπικότητάς τους.
Ε. Α: 15 χρόνια τώρα πραγματοποιείτε το όραμα σας, ποιες είναι για εσάς οι ψυχικές απολαβές τις οποίες αποκομίσατε;

Φ. Μ: Απ’ τη μια να αναγνωρίζεις τα αντίθετα μέσα σου και απ’ την άλλη να κατανοείς βαθειά τους ανθρώπους. Μέσα από τη δουλειά με τον εαυτό σου και την ομάδα, μαθαίνεις να ισορροπείς συναισθηματικά, νοητικά και ψυχικά. Βλέπεις τους ανθρώπους διαφορετικά, γιατί αντιλαμβάνεσαι πως και αυτοί όπως και συ, κάποιες στιγμές αγωνιούν και υποφέρουν στη δική τους διαδρομή και αυτό είναι κάτι δικό τους, που δεν χρειάζεται να το πάρεις προσωπικά. Το φαινόμενο της δυναμικής των ομάδων μελετήθηκε έντονα τη δεκαετία του ’60 από τον πρωτοπόρο ψυχολόγο Carl Rogers σε ομάδες ψυχοθεραπείας και αργότερα μεταφέρθηκε και σε άλλου τύπου ομάδες. Ουσιαστικά και εδώ, ένα τέτοιο μοντέλο αναπαράγεται. Πώς δηλαδή μέσα από την πλήρη αποδοχή και την απουσία κριτικής, θα καταφέρουμε να ανατροφοδοτήσουμε την ομάδα. Εδώ οι ομάδες δεν προσφέρουν αμιγώς προσωπική θεραπεία, έχουν όμως πολλαπλά θεραπευτικά οφέλη για τους συμμετέχοντες και συμβάλλουν καθοριστικά στην προσωπική τους ανάπτυξη και αυτογνωσία.

Ε. Α: Η ζωή είναι «παιχνίδι» ή μια πραγματικότητα που χρειάζεται να την χειριστείς επιστρέφοντας στην αθωότητα της παιδικής ηλικίας;

Φ. Μ: Είναι εντυπωσιακό πως το συναντώ συνεχώς στα διαβάσματά μου, ειπωμένο από διαφορετικούς μύστες, σε εντελώς διαφορετικές εποχές. Λίγο – πολύ, όλοι έχουν πει πως η φώτιση, είναι η επανάκτηση της παιδικής ηλικίας. Το ζήτημα είναι με ποιο τρόπο ο καθένας από μας, μέσα απ’ τη δική του σκοτεινή και επώδυνη, πολλές φορές, διαδρομή θα καταφέρει, από θέση να διατηρήσει την αθωότητά του. Να επαναχαράξει τη δική του μοναδική διαδρομή, αποβάλλοντας οτιδήποτε εξωτερικό και ξένο. Να κρατήσει την ωριμότητα που έχει αποκτήσει, επιλέγοντας να λειτουργεί όπως και τα παιδιά. Καθαρά και ανοιχτά, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Νομίζω πως κάπως έτσι, μπορεί να γίνει η ζωή χαρά, ξεγνοιασιά & παιχνίδι …