« Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα » του Λουίτζι Πιραντέλλο
8 Ιουλίου 2016
Κάρμεν του Ζωρζ Μπιζέ στο Ηρώδειο
11 Ιουλίου 2016
Προβολή όλων

Κριτική της παράστασης “Με μάτια κλειστά σε βλέπω”


Γράφει η θεατρολόγος Ελένη Αναγνωστοπούλου

Στο θέατρο παραμυθίας, παρακολουθήσαμε μια διασκευή βασισμένη στην ταινία του Στάνλει Κιούμπρικ που επιγράφεται: Μάτια ερμητικά κλειστά. Ο τίτλος υποδηλώνει ότι ο άνθρωπος εθελοτυφλεί. Έτσι αιτιολογείται η έκφραση ερμητικά κλειστά. Έχει όμως και μια δεύτερη σημασία. Η φαντασία λειτουργεί με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε να δημιουργεί μια δική της πραγματικότητα. Σε αυτή την ιστορία, εγείρονται πολλών ειδών προβληματισμοί. Ότι βλέπουμε επί σκηνής που αφορά το κομμάτι μιας θυσίας, έγινε πραγματικά ή η ηρωίδα ταύτισε τον εφιάλτη που είδε με τα τεκταινόμενα; Μήπως νιώθει τύψεις και ενοχές απέναντι στο σύζυγο της; Μήπως έχει απιστήσει; Εύλογα, διατυπώνονται αυτές οι απορίες. Η ουσία του έργου συνοψίζεται ακριβώς σε αυτό. Τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει συμβεί. Απλώς, η κεντρική ηρωίδα νιώθει μια αρχική πλήξη στο γάμο της και υποσυνείδητα βλέπει όνειρα και ταυτίζει πρόσωπα και καταστάσεις. Εν μέρει, έχουν συμβεί στην πραγματικότητα. Το ζητούμενο είναι ότι το ζευγάρι παραμένει ενωμένο και αποδεικνύει περίτρανα ότι όταν υπάρχει ειλικρινής και αγνή αγάπη, μπορεί να νικήσει τους έξωθεν πειρασμούς που αποτελούν απειλή για τη σχέση. Η παράσταση είναι ατμοσφαιρική και σε αυτό βοήθησε ιδιαίτερα η σκηνογραφία και η μουσική. Όσον αφορά τη σημειολογία έχω να παρατηρήσω τα εξής: το χαλί που έχει αποτυπωμένη τη σκακιέρα, υποδηλώνει ότι οι σχέσεις περνούν συνεχώς από έναν αέναο κύκλο δοκιμασίας. Αν δεν αντέξουν, θυσιάζονται. Αυτό, έχει ως επακόλουθο τη διάλυση τους. Οι σπασμένοι καθρέφτες στο μυστηριώδες πάρτι, προσδίδουν έναν αέρα μυστικισμού. Το γεγονός ότι είναι σπασμένοι σημαίνει μπορεί να δουλέψουν «παραμορφωτικά» και να δείξουν ότι αυτό που βλέπει κανείς δεν είναι πάντα η αλήθεια. Ο Γιάννης Κοκορέτσας υποδύθηκε με λιτότητα και με ψήγματα αγνότητας το σύζυγο. Η Άννα Κουκουλιάτρα ενσάρκωσε την τολμηρή πλευρά της συζύγου η οποία ακροβατεί ανάμεσα στην αμφιβολία και την επιπολαιότητα. Στο ρόλο του Βίκτωρα εντυπωσίασε ο Θοδωρής Ανθόπουλος. Η καλύτερη σκηνή για εκείνον, ήταν όταν απειλούσε, πρόσωπο με πρόσωπο τον ανταγωνιστή του επί σκηνής που έχει το ρόλο του καλού (Γιάννης Κοκορέτσας).
Η Λιάνα Τσαγγούρη υποδύθηκε την απροστάτευτη κοπέλα που ζητάει βοήθεια επί ματαίω.

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ