Κριτική της παράστασης Pietà
27 Οκτωβρίου 2016
Συνέντευξη με την Κατερίνα Παπαναστασάτου
27 Οκτωβρίου 2016
Προβολή όλων

Κριτική της παράστασης Λεωφορείο ο πόθος


Γράφει η θεατρολόγος Κατερίνα Μπουκάλα

Την Κυριακή 23 Οκτωβρίου βρεθήκαμε στο Σύγχρονο Θέατρο, όπου παρακολουθήσαμε την παράσταση «Λεωφορείο ο πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη.

Η παράσταση είναι παραγωγή της θεατρικής ομάδας Νάμα στο πλαίσιο της συνεργασίας του Θεάτρου Επί Κολωνώ και Σύγχρονο Θέατρο.

Το «Λεωφορείο ο πόθος» γράφτηκε το 1947, αποτελεί ένα από τα θεατρικά αριστουργήματα του 20ου αιώνα. Στάθηκε η αφορμή να καθιερώσει τον Τένεσι Ουίλιαμς ως έναν από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της Αμερικής. Η πρώτη θεατρική σκηνοθεσία του έργου ήταν από τον Ηλία Καζάν το 1947, όπου απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και βραβείο Πούλιτζερ, ενώ το 1949 ανέβηκε στο Λονδίνο σε σκηνοθεσία Λώρενς Ολίβιε. Το 1951 έγινε ευρύτερα γνωστό από την κινηματογραφική μεταφορά του, σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν. Η ταινία απέσπασε τέσσερα όσκαρ από τα δώδεκα που είχε προταθεί.

Φέτος το «Λεωφορείο ο πόθος» με αφετηρία το Σύγχρονο θέατρο ταξιδεύει τους θεατές πίσω στο 1948 στη Νέα Ορλεάνη, στο σπίτι της Στέλλας και του Στάνλεϋ και στην κατά κάποιο τρόπο απρόσμενη επίσκεψη της Μπλάνς Ντυμπουά, της μεγαλύτερης αδερφής της Στέλλας.

Το έργο σε μετάφραση του Γιώργου Χατζηνικολάου ζωντανεύει στη σκηνή σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη. Ρεαλισμός και μαγεία, αλήθεια και ψέμα, πραγματικότητα και παράνοια, όλα μελετημένα και άρτια σκηνοθετημένα επιβιβάζονται στο λεωφορείο. Τα σκηνικά και τα κοστούμια του Γιώργου Χατζηνικολάου μας μεταφέρουν σε εκείνη την εποχή, σε εκείνο το σπίτι που ξεκίνησαν όλα.
Ο συνδυασμός των παραπάνω μαζί με την μουσική και τον ατμοσφαιρικό φωτισμό κρατούν τον θεατή σε εγρήγορση και αγωνία καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης.

Στο ρόλο της Μπλανς η καθηλωτική Κόρα Καρβούνη. Η ερμηνεία της βαθιά συγκινητική σε έκανε να αισθανθείς τον πόνο και την απόγνωσή της. Η απώλεια τόσο η υλική και όσο και η ανθρώπινη, η μοναξιά, η απελπισία, τα χρόνια που φεύγουν συντελούν όλα τη δημιουργία του ιδιόρρυθμου κόσμου της ηρωίδας. Η μόνη σανίδα σωτηρίας η αδερφή της Στέλλα, που ζει στο δικό της κόσμο. Η Μπλανς είναι ψυχικά τραυματισμένη και συνάμα μαθημένη να ζει άνετα, οτιδήποτε διαφορετικό της φαίνεται ξένο. Η παραμονή και η συνεχής αντιπαράθεσή της με τον Στάνλεϋ την οδηγούν στο ποτό και ίσως κάπως έτσι ενδόμυχα γεννιέται και ένας κρυφός πόθος ανάμεσά του που είναι ίσως και το τελειωτικό χτύπημα για την ηρωίδα που χάνει τα λογικά της.

Στο ρόλο του Στάνλεϋ, ο Γιάννης Τσορτέκης. Ο πολωνός μετανάστης με τα ζωώδη ένστικτα, τη βίαιη συμπεριφορά και τις κακές συνήθειες. Ο κρυφός πόθος της Μπλανς, η Μπλανς ο κρυφός του πόθος. Η Ηλιάνα Μαυρομάτη στο ρόλο της Στέλλας. Η έγκυος, καλόκαρδη, ανεκτική σύζυγος και αδερφή. Βλέπει τα προβλήματα αλλά τα αγνοεί, γίνεται θύμα του άντρα της και της αδερφής της και συνάμα θύτης όταν αποφασίζει να κλείσει τη Μπλανς σε ψυχιατρική κλινική. Ο Γιώργος Δάμπασης στο ρόλο του Μιτς. Το αντίθετο του Στάνλεϋ, ο καλοσυνάτος, ο ανεκτικός, ο τρυφερός, η σανίδα σωτηρίας που αποζητούσε η Μπλανς. Το καστ της παράστασης πλαισιώνεται από χαρακτήρες της διπλανής πόρτας, φίλοι, γείτονες, γιατροί. Όλοι μαζί στο λεωφορείο.

Βλέποντας την παράσταση αισθάνεσαι την αγωνία, τον φόβο, την θλίψη και τον ξεπεσμό της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι ιστορίες τόσο γνώριμες και ανθρώπινες που ίσως με κάποιες διαφοροποιήσεις όλοι κάπου έχουμε ακούσει. Οικογενειακές αξίες, ενδοοικογενειακή βία, ψυχική νόσος, εθισμός, όλα τόσο γνώριμα και ανθρώπινα. Ο ήχος του λεωφορείου που περνά είναι τόσο διαπεραστικός, σε ξυπνά και σε αφυπνίζει. Περνά και περνούν μαζί και οι στιγμές που έχεις ζήσει, καλές και κακές. Κι ο πόθος που αισθάνεσαι για τη ζωή, για τον άνθρωπο, για τις στιγμές που έζησες κι εκείνα περνούν και ξανάρχονται, όπως το λεωφορείο.
Όλοι οι ήρωες πάσχουν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, η Μπλανς ίσως ήταν η μόνη που ήρθε αντιμέτωπη με τα πάθη της.

Πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.