Συνέντευξη με τον ηθοποιό Αλέξανδρο Χούντα

Ο Αλέξανδρος Χούντας είναι ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης, ερμηνευτής και ραδιοφωνικός παραγωγός. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990. Είναι πτυχιούχος του τμήματος ''Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας'' της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αριστούχος απόφοιτος της δραματικής σχολής Αθηνών Γ.Θεοδοσιάδη. Το 2005 κέρδισε την 1η θέση στον Ελληνικό τελικό της Eurovision Junior με το τραγούδι ''Τώρα είναι η σειρά μας'' και στη συνέχεια ταξίδεψε στο Βέλγιο όπου εκπροσώπησε την Ελλάδα κερδίζοντας την 6η θέση στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό!
Στο θέατρο έπαιξε σε πολλές παραστάσεις μεταξύ άλλων και σε παραστάσεις του Εθνικού θεάτρου όπως ''Ο λάκκος της αμαρτίας'' του Γ.Μανιώτη σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη και ''Το τρίτο κύμα'' των R.Jones και J.Robinette σκηνοθεσία Νίκου Αρβανίτη.
Στο ενεργητικό του έχει πολλές συμμετοχές σε μουσικοθεατρικές παραστάσεις,τηλεοπτικές διαφημίσεις αλλά και guest εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές. Έγραψε και σκηνοθέτησε τις θεατρικές κωμωδίες ''Κακά τα ψέματα'' και ''Δεν είμαι αυτός που γερνάει μαζί μου...'',η οποία παίζεται φέτος για 3ο χρόνο στο θέατρο Αλκμήνη. Καθημερινά τον ακούμε 14.00-16.00 στο ραδιόφωνο Nostos 100,6.
Τον συναντήσαμε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά,όπου πρωταγωνιστεί στην παράσταση ''Βέντλα-Το ξύπνημα της άνοιξης'' του Frank Wedekind, σε sκηνοθεσία Αντώνη Morgan Κωνσταντουδάκη.

Ο Αλέξανδρος Χούντας σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Μαριαλένα Δογγούρη.


ΜΔ: Αυτή την περίοδο πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Βέντλα - Το Ξύπνημα της Άνοιξης». Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση.

ΑΧ: Πρόκειται για ένα σπουδαίο θεατρικό έργο! Τα νοήματα, οι συμβολισμοί, το απρόσμενο χιούμορ μέσα στις πιο τραγικές καταστάσεις που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι κάτι ιδιαίτερο! Στην παράσταση βλέπουμε μία ''κοινωνία'' ανηλίκων που είναι γεμάτοι ψυχή, δύναμη και είναι γεμάτοι ερωτήματα για την ίδια τη ζωή. Όμως, δεν είναι μόνοι τους. Ανάμεσα τους υπάρχει μία κοινωνία ενηλίκων ανίκανη να τους δώσει αγάπη και να τους καθοδηγήσει με αλήθεια στο μεγάλωμα τους. Η ''άνοιξη΄΄ έχει αρχίσει να ''ξυπνάει'' για τους νεαρούς ήρωες του έργου αλλά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ήρωες επιμένουν να τους φοβίζουν, να τους τιμωρούν και να τους ''κοιμίζουν''...

ΜΔ: Ποιο ρόλο ενσαρκώνετε στην παράσταση;

ΑΧ: Υποδύομαι τον Μέλχιορ! Ένα αγόρι 14 ετών, βαθιά φιλοσοφημένο! Ψάχνεται, αναρωτιέται, αμφισβητεί, αγαπάει τη φύση, μιλάει για ιδέες και αναζητεί πάντα την ουσία των πραγμάτων! Ξεχωρίζει για την ωριμότητα του αλλά παρόλα αυτά, μέσα στο έργο μπλέκεται σχεδόν άθελα του σε πολύ άσχημες και βίαιες καταστάσεις και βιώνει ακραία συναισθήματα! Παραπαίει ανάμεσα στον ρομαντισμό και τη βία, στη γνώση και στο άγνωστο, στην ελευθερία και στη φυλακή, στη ζωή και στο θάνατο!

ΜΔ: Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο στην συγκεκριμένη παράσταση και τι σας κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον;

ΑΧ: Ο ίδιος ο ρόλος είναι πολύ απαιτητικός! Ο δυσκολότερος-τολμώ να πω-της παράστασης αλλά και της μέχρι τώρα θεατρικής μου πορείας! Όχι επειδή είναι πρωταγωνιστικός αλλά επειδή είναι πολύ δύσκολο να σκιαγραφήσεις ένα τέτοιο χαρακτήρα! Φέρει όλη τη δραματικότητα και καθορίζει την εξέλιξη του έργου από την αρχή μέχρι το τέλος! Αυτός ο ρόλος θέλει πραγματική αφοσίωση, απαιτεί όλη σου την αλήθεια και δε χωράει τερτίπια και θεατρινισμούς! Η δυσκολία, όμως, αυτή, είναι που με κέντρισε ακόμα περισσότερο για να τον μεταφέρω στη σκηνή! Και, ειλικρινά, νιώθω ότι ''δέσαμε'' πολύ ωραία με αυτό τον πιτσιρικά και αγγίξαμε πολύ το κοινό!

ΜΔ: Στο δελτίο τύπου της παράστασης αναφέρεται πως «η παράσταση είναι ακατάλληλη για ηθικολάγνους». Τι εννοείτε με αυτό;

ΑΧ: Η ηθικολαγνεία είναι γνωστή και δεν εμφανίστηκε ξαφνικά τώρα. Είναι διαχρονικό φαινόμενο. Το ίδιο το έργο λογοκρίθηκε όταν πρωτοπαρουσιάστηκε και στη συνέχεια απαγορεύτηκε! Σήμερα δεν τίθεται φόβος απαγόρευσης, όμως παρά τα 130 σχεδόν χρόνια που έχουν περάσει από τότε, υπάρχει ακόμα συντηρητισμός στο μυαλό κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι αρνούνται ακόμα να δεχτούν πράγματα, σοκάρονται και σε ότι δεν είναι σε θέση να αποδεχτούν, κρατούν ως κόντρα μία δική τους αυτοσχέδια ''ομπρέλα'' την οποία έχουν βαφτίσει ''ηθική''... Το ''Ξύπνημα της άνοιξης'' δεν είναι ένα καθημερινό, εύπεπτο θεατρικό έργο. Είναι γροθιά.

ΜΔ: Το συγκεκριμένο έργο γράφτηκε από τον Frank Wedekind το 1891. Πόσο επίκαιρο παραμένει σήμερα;

ΑΧ: Πιο επίκαιρο από ποτέ! Είναι διαχρονικό έργο. Εννοείται ότι ο κόσμος εξελίσσεται αλλά ακόμα μεγαλώνουμε με ένα ''περιτύλιγμα''. Ακόμα μας καταπιέζουν τα ''πρέπει'' και τα ''μη''. Ακόμα ο έρωτας και ο θάνατος βασανίζουν τις σκέψεις μας.

ΜΔ: Τι προσδοκάτε να πάρει το κοινό από την παράσταση;

ΑΧ: Προσδοκούμε ν' αγγίξουμε τον κόσμο και να του μεταφέρουμε τα βαθιά νοήματα του Wedekind στον κόσμο! Αυτός είναι κι ο ρόλος του θεάτρου εν γένει! Να προβληματίσεις το θεατή και να προσπαθήσεις να βελτιώσεις μ' αυτό τον τρόπο το επίπεδο της κοινωνίας, μέσα στην οποία ζεις! Και πιστέψτε με, η συγκίνηση και η αγάπη που λαμβάνουμε από τον κόσμο δείχνει ότι η παράσταση ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μας!!

ΜΔ: Ποιες οι μέχρι τώρα αντιδράσεις του κοινού;

ΑΧ: Λαμβάνουμε πολύ τιμητικά σχόλια από τους θεατές και πολλή αγάπη!! Άλλοι συγκινούνται, άλλοι εντυπωσιάζονται, σοκάρονται! Δε θα ξεχάσω, μάλιστα, σε μία από τις προηγούμενες παραστάσεις όπου βρισκόμαστε στην ερωτική σκηνή του έργου, κατά την οποία η Βέντλα και ο Μέλχιορ κάνουν-για πρώτη φορά-έρωτα και μία κυρία πήρε αμέσως το γιό της και αποχώρησαν. Και να σημειωθεί ότι ο γιος της ήταν έφηβος γυμνασίου, απ' ότι έμαθα μετά. Αυτή η αποστροφή προς την πραγματικότητα και στη θέα της ερωτικής πράξης επιβεβαιώνει την αποτελεσματικότητα της παράστασης!

ΜΔ: Μελλοντικά σχέδια;

ΑΧ: Ελπίζω και σ' άλλες τόσο ωραίες θεατρικές δουλειές!! Συνεχίζω την καθημερινή μου ραδιοφωνική εκπομπή στον Nostos 100,6,ετοιμάζω κάτι τηλεοπτικό και συνεχίζουμε τις παραστάσεις μας με τη θεατρική κωμωδία ''Δεν είμαι αυτός που γερνάει μαζί μου...'' στην οποία παίζω αλλά υπογράφω και το κείμενο και τη σκηνοθεσία για 3ο χρόνο στο θέατρο Αλκμήνη όπου νιώθω πραγματικά ευτυχισμένος από την ανταπόκριση, το γέλιο και την αγάπη του κοινού!!