ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ‘Cabaret’
23 Ιανουαρίου 2018
Συνέντευξη με την Μαριάννα Τόλη
29 Ιανουαρίου 2018
Προβολή όλων

Συνέντευξη με τον ηθοποιό Γιώργη Κοντοπόδη

Ο Γιώργης Κοντοπόδης είναι τακτικό μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης ΄΄ ΡΑΜΠΑ ΄΄ (2002) και στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών ( τμήμα : Φ. Π. Ψ. ) (2001). Παρακολούθησε Σεμινάρια Υποκριτικής με τη Νίκη Τριανταφυλλίδη και έκανε Παντομίμα - Αυτοσχεδιασμό με την Ασπασία Κράλη. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια σε σχέση με το αρχαίο δράμα, τα οποία στάθηκαν αφορμή για τη συγγραφή του έργου με τον τίτλο ΄΄ Ισμήνη η άλλη εκδοχή ΄΄ ( βασισμένο στο μύθο της ΄΄ Αντιγόνης ΄΄ του Σοφοκλή ) ,το οποίο παρουσιάστηκε στη Δεύτερη Σκηνή του θεάτρου ΄΄ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ ΄΄ τη χειμερινή περίοδο 2006 – 2007 σε σκηνοθεσία του συγγραφέα. Αυτή την περίοδο, τον συναντάμε στο θέατρο Μπέλλος όπου συμμετέχει σε μια σπαρταριστή κωμωδία όπου ξεδιπλώνει το πηγαίο ταλέντο του και συνθέτει έναν ρόλο με χαρακτήρα, αυτόν του συζύγου στο Ελεύθερο ζευγάρι.

Ο Γιώργης Κοντοπόδης σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Ελένη Αναγνωστοπούλου.


Ε.Α: Βρίσκομαι στο θέατρο Μπέλλος, στα παρασκήνια της παράστασης: «Ελεύθερο ζευγάρι». Καλησπέρα κύριε Κοντοπόδη. Αν δεν απατώμαι, η παράσταση πρέπει να διανύει την τρίτη σεζόν.

Γιώργης: Είναι η τέταρτη σεζόν. Παίχτηκε 3 σεζόν στο Τσάι στη Σαχάρα. Ανεβήκαμε και Θεσσαλονίκη και τώρα πλέον ανεβαίνει μετά από δύο χρόνια απουσίας-να το πω έτσι απλά- στο θέατρο Μπέλλος. Ξεκίνησε από τα τέλη Δεκεμβρίου και θα συνεχιστεί ως το Πάσχα.

Ε.Α: Είναι μια παράσταση που έχει σημειώσει επιτυχία λόγω του κεντρικού θέματος που δεν είναι άλλο, από την απιστία. Θέλετε να μου πείτε δύο λόγια σχετικά με αυτό;

Γιώργης: Βεβαίως. Πρόκειται για την ιστορία ενός ζευγαριού. Ο σύζυγος απατάει τη γυναίκα του. Επί της ουσίας, το έργο είναι μια μεγάλη αφήγηση της συζύγου που μας μιλάει για τα δεινά του γάμου της. Ο σύζυγος κάποια στιγμή της προτείνει για να σταματήσει η σχέση τους να είναι σε τέλμα, να την κάνουν πιο ελεύθερη, πιο ανοιχτή. Και όταν πλέον η σύζυγος δέχεται, γυρίζουν τα πράγματα τούμπαλιν, εκείνος να ζηλεύει και να φωνάζει. Αυτό το έργο έχει γραφτεί αρκετά χρόνια πίσω, οπότε θεωρήσαμε καλό με τον Αλέξανδρο Λιακόπουλο να κάνουμε μια απόδοση-μεταφορά στο σήμερα και στην Ελλάδα. Το κείμενο έχει αλλαχτεί στο μεγαλύτερο του βαθμό σε θέματα που αφορούν τους σημερινούς ανθρώπους. Η σύζυγος έχει παραμείνει Ιταλίδα για να υπάρχει και η διαφορά κουλτούρας-πολιτισμού. Το γιατί πάει καλά… προφανώς, επειδή ο κόσμος γελάει πάρα πολύ, περνάει καλά. Δεν εκβιάζουμε το γέλιο.
Ε.Α: Βγαίνει αυθόρμητα.

Γιώργης: Ναι, ναι. Απ’τις καταστάσεις, απ’τις μουσικές παρεμβάσεις που βάζει ο σκηνοθέτης μας, από τη διάδραση που έχει προσθέσει με το κοινό καθώς κατεβαίνουμε 4-5 φορές προς τους θεατές. Η αίθουσα δεν είναι πια αίθουσα θεάτρου αλλά είναι το σαλόνι του σπιτιού μας στο οποίο έχουμε καλέσει φίλους και μιλάμε, αυτή η αίσθηση δημιουργείται. Θεωρώ ότι και το θέμα της απιστίας αφορά τους σημερινούς θεατές, είναι διαχρονικό ζήτημα οι συζυγικές σχέσεις, πιστές ή όχι.

Ε.Α: Και είναι αναμφίβολα επίκαιρο.

Γιώργης: Ναι, πάντα και δή το θέμα της ελεύθερης σχέσης έχει έρθει πολύ στα πράγματα τώρα τελευταία. Είναι πολλά τα ζευγάρια που αποφασίζουν να ζήσουν έτσι τη ζωή τους.

Ε.Α: Μου δημιουργήθηκε η εξής εντύπωση: Προτείνει αρχικά ο σύζυγος στη σύζυγο να είναι ένα ελεύθερο ζευγάρι μεταξύ τους και όταν η σύζυγος προσπαθεί να κάνει απόπειρες να λειτουργήσει μέσα σε αυτή τη σύμβαση, ο σύζυγος πληγώνεται.

Γιώργης: Νομίζω, αυτό έχει να κάνει με τον ανδρικό εγωισμό.

Ε.Α: Θέλω να πω ότι ο ίδιος το προτείνει και στη συνέχεια γυρίζει εις βάρος του.

Γιώργης: Ξέρετε, μια κατάσταση είναι ωραία όσο τη χειριζόμαστε. Όταν ξεφεύγει από τον έλεγχο μας, νομίζω πάντα μας αγχώνει και μας οδηγεί σε άλλους δρόμους, σε άλλες διεξόδους από αυτές που είχαμε σκεφτεί. Δεύτερον, δεν είναι το ίδιο να λεμε κάτι με το να το βλέπουμε να πραγματώνεται. Και τρίτον, μην ξεχνάμε ότι είναι θέατρο. Το θέατρο δεν μπορεί να ακολουθήσει τα δεδομένα της ζωής, πρέπει να είναι ένα τσακ παραπάνω.
Ε.Α: Πιο υπερβολικό.

Γιώργης: Σαφέστατα, δηλαδή αυτό το έλεγαν και οι δάσκαλοι μου στη σχολή. Το θέατρο δεν είναι ρεαλισμός, δεν μπορεί να είναι ρεαλισμός γιατί τότε δεν μπορείς να το θαυμάσεις. Οπότε πρέπει να γίνεται λίγο πιο υπερβολικό, εξωανθρώπινο αλλά χωρίς να χάνει και την υπόσταση του.

Ε.Α: Έχετε ασχοληθεί με τη διασκευή του κειμένου του Ντάριο Φο. Ποιες είναι οι ικανότητες ή αν θέλετε εκείνα τα γνωρίσματα που πρέπει να έχει ο άνθρωπος που καλείται να το αποδώσει στη γλώσσα του, προκειμένου να μην αλλοιωθεί το νόημα;

Γιώργης: Έχουμε αλλάξει το έργο δηλαδή επί της ουσίας έχουμε την κεντρική ιδέα του Ντάριο Φο. Αυτό είναι κάτι που έγινε σε συνεργασία με το σκηνοθέτη. Δηλαδή, είπαμε τι θέλουμε να κάνουμε: ένα κείμενο παλιό πλέον, να το φέρουμε στο τώρα. Ποια είναι τα θέματα που υπάρχουν στο σήμερα πέραν της απιστίας, τα οποία μπορούν να πλαισιώσουν το ζήτημα. Αλλάχτηκαν όλοι οι διάλογοι γιατί επί της ουσίας δεν έγινε μια μετάφραση- απόδοση, είναι μια διασκευή. Αυτό είναι βάσει των κατευθυντήριων γραμμών που μου έδωσε ο κύριος Λιακόπουλος, οπότε απλά έγραφα και πήγε έτσι προχωρώντας. Μεγάλη σημασία έπαιξε βέβαια και η ντοπιολαλιά που χρειάστηκε να έχει ο Κρητικός ήρωας.

Ε.Α: Πως αισθάνεστε που η παράσταση έχει μεταφερθεί σε καθεαυτή θεατρική σκηνή; Το Τσάι στη Σαχάρα λόγου χάρη, δεν ήταν θέατρο θέατρο… Γιώργης: Το Τσάι στη Σαχάρα είναι ένας πολυχώρος. Ήταν ένα σπίτι, εγώ έτσι το έλεγα. Ήταν μια αίθουσα που εκμεταλλευόσουν την κάθε γωνία της για να παίξεις, το έκανα και πολύ καλά, είχε σκηνοθετηθεί υπέροχα. Είναι μια άλλη παράσταση τώρα. Η μεγαλύτερη σκηνή, οι θέσεις, η διάταξη η θεατρική σαφέστατα σου δίνει άλλη αίσθηση και μην κοροϊδευόμαστε: ένας ηθοποιός αρέσκεται στη σκηνή.

Ε.Α: Όταν κληθήκατε να έρθετε αντιμέτωπος με αυτό το ρόλο, ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκεφτήκατε;

Γιώργης: Αυτό το ρόλο τον έχω μελετήσει από τη δραματική σχολή ακόμα. Δεν είχα σκεφτεί ούτε που θα στραφεί ο ρόλος, ούτε πως θα σκηνοθετηθεί η παράσταση. Σίγουρα είναι ένα έργο που μου άρεσε πάρα πολύ και όταν μου μίλησε γι’αυτό ο κύριος Λιακόπουλος, του είπα: «Ναι» τρέχοντας. Η κωμωδία είναι ένα είδος που ούτως ή άλλως μ’άρεσε, δεν είχα ξαναπαίξει πολλές κωμωδίες. Δεν περίμενα όλη αυτή την πορεία αυτού του έργου και με κάνει χαρούμενο. Αν σκεφτείτε ότι αυτός ο ρόλος μ’έχει οδηγήσει και σε άλλες δουλειές αυτή τη στιγμή, δεν μπορώ παρά να είμαι ευγνώμων στο ρόλο.

Ε.Α: Πως ήταν η συνεργασία με τη Νίτσα Μαμουζέλου;

Γιώργης: Με τη Νίτσα είναι η δεύτερη φορά που παίζουμε γιατί τα τρία χρόνια που παίχτηκε το Ζευγάρι στην Αθήνα, αλλάχτηκαν τρεις παρτενέρ γιατί στο τέλος της κάθε σεζόν, η καθεμία είχε κλείσει δουλειά για την επόμενη. Οπότε, η παράταση τις έπιανε απροόπτου. Η Νίτσα έπαιζε στη δεύτερη σεζόν. Δένουμε θεωρώ, μας το λενε και οι θεατές. Δένουμε στη σκηνή και ταυτόχρονα υπάρχει μια σύγκρουση. Νομίζω ότι αυτό είναι αμφίδρομο. Είναι μια από τις ωραίες συνεργασίες.
Ε.Α: Η διάδραση ήταν σκηνοθετική ιδέα;

Γιώργης: Η διάδραση ήταν ένας τρόπος για να μπορέσει ο σκηνοθέτης να κάνει αυτό που σας είπα: να νιώσουμε ότι είμαστε στο σαλόνι με φίλους. Ξεκίνησε κάπως πιο δειλά υπό την έννοια απλά να απευθυνόμαστε και κατέληξε σε διάλογο κανονικό. Ευτυχώς, οι θεατές είναι θετικά προδιατεθειμένοι.

E.A: Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να γίνει μια αναφορά στους συντελεστές της παράστασης.

Γιώργης: Τη σκηνοθεσία και τη μουσική επένδυση, την έχει κάνει ο Αλέξανδρος Λιακόπουλος. Παίζουμε εγώ και η Νίτσα Μαμουζέλου, το σύζυγο και τη σύζυγο. Είναι το έργο: «Ελεύθερο ζευγάρι» βασισμένο στο Ντάριο Φο και τη Φράνκα Ράμε. Είναι το μόνο έργο που έγραψαν από κοινού αυτοί οι δύο και λενε ότι είναι αποσπάσματα από τη δική τους ζωή. Παίζεται στο θέατρο Μπέλλος, ένα πανέμορφο χώρο στην Πλάκα.

Ε.Α: Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συζήτηση μας, θα ήθελα να πω το εξής: Τελικά, ποιο είναι το μήνυμα ή τα μηνύματα που απορρέουν μέσα απ’αυτό το έργο;

Γιώργης: Πιστεύω ότι αυτό που παίρνουν οι θεατές είναι ότι απενοχοποιημένα, βλέπουμε τα δεινά που μπορεί να περάσει κάποιος, ο οποίος δεν είναι συνεπής με τα θέλω του. Δεν είναι το θέμα της απάτης κατ’εμέ, η ουσία είναι τα θέλω αυτών των δύο ανθρώπων. Οι θεατές μπαίνουν σε διάλογο με τον εαυτό τους: αυτό που ζω είναι αυτό που θέλω;

Ε.Α: Κλείνοντας, υπάρχει κάτι στα σκαριά που να αφορά επόμενη δουλειά;

Γιώργης: Θα ξεκινήσουμε πρόβες μέσα Φεβρουαρίου για το έργο που θα ανέβει μετά το Πάσχα αλλά δεν λέμε ακόμα ποιο είναι. (γέλια)

Ε.Α: Ωραία, οπότε εμείς μένουμε στο ότι δεν είναι ανακοινώσιμο για την ώρα.

Γιώργης: Ακριβώς. Θα σας ενημερώσουμε πολύ σύντομα με δελτίο τύπου.

Ε.Α: Αναμένουμε λοιπόν. Σας ευχαριστώ.

Γιώργης: Εγώ ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ.