Συνέντευξη με τον ηθοποιό Σπύρο Βάρελη

Ο Σπύρος Βάρελης είναι ηθοποιός. Ο ίδιος λέει για τον εαυτό του: ” Σπούδασα όψιμα θέατρο στη ζωή μου. Θα σας πω ποιες ήταν για μένα οι πιο σημαντικές συναντήσεις, ή αν θέλετε καλύτερα, τους ρόλους που κρατώ:
“Ο επισκέπτης” μια  παράσταση-περφόρμανς που σκηνοθέτησε η Χρύσα Καψούλη τον Νοέμβριο του 2012 επάνω στο έργο και στην βιογραφία του Tennessee Williams.
“Οι πόρτες” της Χρύσας Σπηλιώτη, που έγιναν στο “Αγγέλων Βήμα” το 2015, σε σκηνοθεσία Αυγουστίνου Ρεμούνδου  και το  προς “Δαμασκόν ” σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το 2016.”. Αυτή την την περίοδο τον συναντάμε στην παράσταση “Δηλητήριο” στο θέατρο Faust, σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη.

Ο Σπύρος Βάρελης σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Μαριαλένα Δογγούρη

ΜΔ:  Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση “Δηλητήριο”.

Σπύρος: Όλες οι ζωές εμπεριέχουν το θάνατο μέσα τους. Aυτό το έργο της Ολλανδής  Λότ Φέικεμανς  βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία. ‘Eνα ζευγάρι  μετά από πολλά χρόνια συναντιέται… πάνω στον τάφο του χαμένου τους παιδιού. ‘Eχουν να αντιμετωπίσουν την απώλεια. Μπορεί να πει κανείς ότι οι ζωές μας διακατέχονται από την απώλεια – “μικροί καθημερινοί  θάνατοι”.

ΜΔ: Στην παράσταση ο ρόλος σας αναγράφεται ως “Εκείνο”. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό το ρόλο.

Σπύρος:  Ο ρόλος μου δεν υπάρχει στο γραπτό κείμενο. Είναι μία σκηνοθετική κατασκευή. Η Ρούλα Πατεράκη εφηύρε το “Εκείνο”. Μπορεί να πει κανείς ότι είναι μια μαριονέτα που κινεί τα νήματα, ο ρυθμιστής ζευγαριού, το παιδί που έχασαν, ο ίδιος ο θάνατος. Ένα “μπεκετικό” πρόσωπο που την ρεαλιστική ιστορία την μεταφέρει στο διηνεκές.

ΜΔ: Το συγκεκριμένο έργο έχει κερδίσει μεγάλη αναγνώριση στο εξωτερικό. Πώς πιστεύετε θα το αντιμετωπίσει το ελληνικό κοινό;

Σπύρος: Θα το αγκαλιάσει. Αυτό πιστεύω. Πώς να αντέξει κανείς το πένθος, πώς να διαχειριστεί τον πόνο, πώς αλλάζουν οι ζωές μας όταν συμβαίνει το αναπάντεχο, τι συμβαίνει με την σχέση του άντρα και της γυναίκας. Είναι τόσο ισχυρός ο πυρήνας του έργου που μας αφορά όλους.

ΜΔ:  Πρόκειται για ένα έργο σύγχρονο. Θίγει κοινωνικά ζητήματα, και αν ναι, ποια;

Σπύρος: Το “Δηλητήριο” αυτή τη στιγμή παίζεται σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Έχει μια μεγάλη επιτυχία ακριβώς γιατί μιλάει για το ζευγάρι και πως αλλάζει μέσα στο χρόνο. Πως μπορούν δύο άνθρωποι να συνυπάρξουν όταν κουβαλούν το στίγμα της απώλειας. Είναι τόσα πολλά τα ζητήματα που θέτει το έργο. Εάν θέλετε, μιλάει για όλα αυτά που μας ενώνουν και μας χωρίζουν.

ΜΔ: Την παράσταση σκηνοθετεί κυρία Ρούλα Πατεράκη. Πώς προσεγγίζει το έργο σκηνικά;

Σπύρος: Ξέρετε, όταν είσαι μέρος μιας παράστασης είναι πολύ δύσκολο να μιλήσεις για την παράσταση. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μερικές φορές και εγώ ίδιος ξεχνιέμαι. Παρακολουθώ τον Λάζαρο και την Εύρη, που είναι το ζευγάρι, και που εγώ είμαι μέρος τους, και συγκινούμαι. Αναπνέω μαζί τους. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι η Ρούλα Πατεράκη έψαχνε σε όλη την διαδικασία των προβών την οικουμενικότητα, τον ποιητικό ρεαλισμό, το μή αναμενόμενο.

ΜΔ: Τι είναι αυτό που σας άρεσε πιο πολύ στο κείμενο.

Σπύρος: Το κουράγιο του ζευγαριού. Αυτοί οι δύο τόσο πληγωμένοι άνθρωποι που μετά από τόσα χρόνια συναντιούνται, η τρυφερότητα τους, η αγάπη τους, τα καταχωνιασμένα συναισθήματα, το χιούμορ, οι εκρήξεις.

ΜΔ: Μελλοντικά σχέδια;

Σπύρος: Ακριβώς επειδή  η ζωή μας έχει το αναπάντεχο μέσα της δεν θέλω να σκέφτομαι πολύ μακριά. Ζω την κάθε στιγμή. Το εδώ και τώρα το  απολαμβάνω. Την εμπλοκή μου στο έργο αυτό. Το “έργο” αυτή τη στιγμή και αναμένω το επόμενο ταξίδι, ξέρετε, μ’ αρέσουν πολύ τα ταξίδια.