Βρεθήκαμε στην παράσταση “Ελιγμοί”
10 Μαΐου 2017
J.S.Bach: Η Μουσική κληρονομιά του Λούθηρου “1517-2017 – 500 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΥ”
13 Μαΐου 2017
Προβολή όλων

Συνέντευξη με την ηθοποιό Αφροδίτη Κλεοβούλου

Η Αφροδίτη Κλεοβούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου (2011). Έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις «Τέλος του παιχνιδιού» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη (2013) , «Βάκχες» σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριντζήλα (2013), «Σαμία» σε σκηνοθεσία Εύη Γαβριηλίδη (από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου), «Ημερολόγιο ενός απατεώνα» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα (2009) και στις παιδικές παραστάσεις «Ο Τζάκ και η Φασολιά» σε σκηνοθεσία Χάρη Σώζου (2011). Αποτελεί ιδρυτικό μέλος της ομάδας Art Vouveau . Έχει παρακολουθήσει μαθήματα πιάνου και χορού. Αυτή την περίοδο την συναντάμε μαζί με την ομάδα Art Vouveau στην παράσταση “Επιστροφή στο Μπουντεγιόβιτσε” στο θέατρο Olvio.

Η Αφροδίτη Κλεοβούλου σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Μαριαλένα Δογγούρη.

ΜΔ: Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση “Επιστροφή στο Μπουντεγιόβιτσε”.

Αφροδίτη: Η παράσταση «Επιστροφή στο Μπουντεγιόβιτσε» είναι βασισμένη στην «Παρεξήγηση» του Αλμπέρ Καμύ. Η ιστορία έχει να κάνει με ένα πανδοχείο το οποίο το διαχειρίζονται μια μάνα με την κόρη της και στο οποίο επιστρέφει ο γιος και αδερφός τους αντίστοιχα μετά από είκοσι περίπου χρόνια απουσίας του για να τις συναντήσει. Εν τω μεταξύ οι δύο γυναίκες έχουν ξεκινήσει τον τελευταίο καιρό να σκοτώνουν τους πελάτες του πανδοχείου τους για να μαζέψουν λεφτά και να φύγουν μακριά. Όταν καταφθάνει ο συγγενής τους δεν τον αναγνωρίζουν. Αυτός προσπαθεί να τις προσεγγίσει και να καταφέρει με κάποιο τρόπο να τους αποκαλύψει την ταυτότητά του. Αποφασίσαμε, έχοντας στα χέρια μας αυτή την ιστορία, να την αφηγηθούμε πάλι βουβά και με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής. Αυτό όμως που την κάνει πολύ διαφορετική από την προηγούμενη μας παράσταση , είναι σαφώς η ίδια η επιλογή της ιστορίας αλλά και η ατμόσφαιρα της παράστασης αυτής. Αντλήσαμε στοιχεία από τις νουάρ ταινίες του ’40-’50 που ο ρυθμός τους είναι πολύ διαφορετικός. Δεν έχουν την ταχύτητα που είχαν οι ταινίες του ’20- ΄30. Ένα άλλο καινούργιο στοιχείο είναι η χρήση εκφραστικών μασκών.

ΜΔ: Πες μας λίγα λόγια για τον ρόλο που υποδύεσαι.

Αφροδίτη: Εγώ υποδύομαι τον ρόλο της κόρης. Είναι ένας αρκετά σκληρός χαρακτήρας. Μέσα στο κείμενο δείχνει ανυπότακτος και ψυχρός. Λέγεται Μάρθα και είναι 25 χρονών. Το όνειρό της είναι να φύγει από αυτή την χώρα στην οποία ζει, την σκοτεινή και ψυχρή Τσεχία, και να βρει ζεστασιά σε κάποιο τόπο μακρινό όπου ο ήλιος σκεπάζει τις πόλεις και η θάλασσα τις δροσίζει. Εκεί ψάχνει να βρει την ευτυχία. Αλλά για να φτάσει εκεί, πρέπει να μαζέψει λεφτά και για να τα μαζέψει πρέπει να σκοτώσει και να ληστέψει τους πελάτες του πανδοχείου. Δεν έχει δισταγμούς, δεν συγκινείται και δεν λυγίζει. Θέλει απλά να σωθεί και να ζήσει.

ΜΔ: Είναι η δεύτερη παράσταση της Art Vouveau. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το βωβό θέατρο;

Αφροδίτη: Η ιδέα αυτή αρχικά γεννήθηκε από την Δανάη Τίκου που ήθελε να φτιάξει μια βουβή παράσταση με βασικά συστατικά στοιχεία το σώμα του ηθοποιού και τη ζωντανή μουσική που θα το συνοδεύει. Η ίδια σκηνοθέτησε και την πρώτη μας δουλειά. Μαζευτήκαμε λοιπόν μια ομάδα 7 ηθοποιών και ξεκινήσαμε μια μεγάλη έρευνα πάνω στο θέμα ΒΩΒΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ. Θέλαμε πολύ να ερευνήσουμε τον τρόπο να αφηγηθούμε βωβά, με τα σώματά μας, μια ιστορία η οποία θα είναι καθαρή και αντιληπτή από όλους.

ΜΔ: Πες μας λίγα λόγια για την ομάδα art vouveau.

Η ομάδα δημιουργήθηκε το 2013 και η πρώτη της παράσταση ήταν «ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ή πώς ξέμαθα να περπατώ», βασισμένη σε έναν ινδικό λαϊκό μύθο. Συνεχίσαμε με τα ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ για άλλα 3 χρόνια και φέτος ολοκληρώσαμε την δεύτερη δουλειά μας. Τα κύρια χαρακτηριστικά των παραστάσεων της ομάδας είναι η απουσία λόγου και η συνοδεία ζωντανής μουσικής. Φέτος έχουμε προσθέσει στην έρευνά μας και την υποκριτική με μάσκα.

Επιστροφή στο Μπουντεγιόβιτσε

ΜΔ: Από πού εμπνέεστε;

Αφροδίτη: Από τις ταινίες και από τους ανθρώπους. Η τεχνική που αναπτύξαμε ήταν επηρεασμένη από τις slapstick κωμωδίες των δεκαετιών ’20 και ‘30 και ιδιαίτερα των κύριων αντιπροσώπων της, τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Μπάστερ Κίτον. Επίσης έντονες επιρροές είχαμε και από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό. Στην καινούργια μας παράσταση εμπνευστήκαμε πολύ από τις νουάρ ταινίες των δεκαετιών ’40 και ’50. Όσον αφορά στους ανθρώπους, πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό να πλαισιώνεσαι από συνεργάτες που εκτιμάς και εμπνέεσαι από αυτούς. Μεγάλη μας χαρά φέτος ήταν η συνεργασία μας με τον σκηνοθέτη-συντονιστή μας Camilo Bentancor. Όχι μόνο μας ενέπνευσε αλλά μας οδήγησε στον κόσμο της μάσκας, δουλέψαμε στην κίνηση του σώματος με τη μουσική και στο πώς να κατασκευάζουμε εκφραστικές μάσκες. Μας μετέδωσε γνώση και εμπειρία και μας τροφοδότησε με πολύ υλικό που θα ‘χουμε να δουλεύουμε για χρόνια.

ΜΔ: Πόσο δύσκολη είναι η συνθήκη του βωβού θεάτρου;

Αφροδίτη: Πολύ, αν σκεφτείς ότι πρέπει να αναπτύξεις μια τεχνική με το σώμα που δεν την έχεις συνηθίσει και δεν την ζεις μέσα στην καθημερινότητά σου. Το συνηθισμένο είναι να μιλάς και να εκφράζεσαι μέσα από τον λόγο, ή έστω τον ήχο, να μιλάς, να κλαις , να φωνάζεις, να γελάς κτλ. Εδώ όμως το σώμα και η μουσική έχουν τον λόγο. Πρέπει να έχεις δυνατό, εκφραστικό σώμα που να μιλάει καθαρά όπως αυτό του χορευτή. Να έχει δυναμική και να φωτίζεται μέσα στο χώρο, να φτιάχνει χώρους. Ε, αυτό είναι δύσκολο. Δεν είναι τυχαίο που οι ηθοποιοί του βωβού κινηματογράφου ήταν ακροβάτες και είχαν πολύ μεγάλες σωματικές δυνατότητες. Ήθελαν να επικοινωνήσουν με ευκρίνεια αυτά που δεν μπορούσαν να πουν.

ΜΔ: Πιστεύεις πως όλα τα είδη δραματουργίας θα ήταν δυνατό να παραστούν σε συνθήκη βωβού θεάτρου;

Αφροδίτη: Δεν μπορώ να είμαι απόλυτη στην απάντηση μου γιατί δεν το έχουμε δοκιμάσει. Πιστεύω όμως ότι θα έχει ενδιαφέρον να βρεις την τεχνική και το ύφος που μπορεί να χρειάζεται το κάθε είδος για να παρασταθεί. Στην «Επιστροφή στο Μπουντεγιόβιτσε» χρειάστηκε να προσθέσουμε σκηνές για να καταφέρουμε να αποτυπώσουμε το νόημα των όσων λέγονται. Άρα τα έργα «πειράζονται» με κάποιο τρόπο. Φτιάχνουμε ένα άλλο πάζλ απ’ αυτό του συγγραφέα που να μπορεί να λέει την ίδια ιστορία αλλά βουβά. Έτσι μπορώ ίσως να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι μπορούν να παρασταθούν όλα τα είδη δραματουργίας βουβά αν και εφόσον έχουν υποστεί κάποιο «πείραγμα».

ΜΔ: Πέρα από το βωβό θέατρο, σε αυτή την παράσταση οι ηθοποιοί φοράτε και μάσκες. Αυτή η δεύτερη συνθήκη δυσκολεύει τα πράγματα ως προς την προβολή συναισθήματος;

Αφροδίτη: Ναι δυσκολεύει από την μια από την άλλη όμως βοηθάει τον ηθοποιό να εξασκήσει το σώμα του ακόμα περισσότερο και να το εκπαιδεύσει βρίσκοντας έτσι πολλούς τρόπους να εκφραστεί χωρίς τα δικά του χαρακτηριστικά αλλά με αυτά της μάσκας.

Επιστροφή στο Μπουντεγιόβιτσε

ΜΔ: Τι προσδοκάς να πάρει το κοινό από αυτή την παράσταση;

Αφροδίτη: Αυτή η παράσταση έχει να κάνει με το συνολικό έργο του Καμύ. Αυτό που προσδοκώ είναι να έρθουν όλοι σε επαφή με τις ιδέες και τους προβληματισμούς αυτού του σπουδαίου φιλόσοφου. Επίσης, θα ήθελα η πρόταση που καταθέτουμε στην παράσταση αυτή  να αποτελέσει για όλους μια πρωτόγνωρη και γοητευτική θεατρική εμπειρία.

 

ΜΔ: Η art vouveau είναι μια νέα ομάδα που απαρτίζεται από νέους καλλιτέχνες. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να είσαι νέος καλλιτέχνης στην Ελλάδα σήμερα, και μάλιστα με προτάσεις ανατρεπτικές σαν τις δικές σας;

Αφροδίτη: Είναι πολύ δύσκολο και θεωρώ ότι όποια ομάδα βρίσκεται εκεί έξω τραβάει κι εκείνη το ίδιο κουπί που τραβάμε όλοι μέσα σε αυτόν τον κύκλο. Και τι εννοώ με αυτό;  Εννοώ ότι πλέον λεφτά δεν εμφανίζονται από πουθενά οπότε εσύ ο ίδιος αναγκάζεσαι (αν έχεις ) να ενισχύσεις οικονομικά την ομάδα σου και να αναλάβεις την παραγωγή της παράστασης. Μετά είναι και το άλλο:  η πυραμίδα έχει αντιστραφεί και σήμερα τον τελευταίο λόγο σε μία παράσταση τον έχει είτε ο εκάστοτε ιδιοκτήτης θεάτρου είτε ο εκάστοτε παραγωγός. Παρ’ όλα τα εμπόδια όμως, πιστεύω ότι τέτοιες ομάδες νέων ανθρώπων έχουν την δυναμική να προτείνουν οτιδήποτε καινοτόμο και διαφορετικό στο ελληνικό θέατρο.

ΜΔ: Η φύση των παραστάσεών σας είναι τέτοια που θα μπορούσε να παρουσιαστεί και στο εξωτερικό. Το σκέφτεστε;

Αφροδίτη: Σαφώς και το σκεφτόμαστε και είναι κάτι που μας ενδιαφέρει πολύ. Έχουμε ξεκινήσει ήδη κάνοντας κάποιες κινήσεις προς τα έξω. Αν και εφόσον προκύψει κάτι τέτοιο θα είμαστε πολύ χαρούμενοι να ανταλλάξουμε καλλιτεχνικές προτάσεις με άλλα κράτη. Σίγουρα η παράσταση επειδή είναι βουβή το κοινό της είναι μεγάλο αν όχι και οικουμενικό και γι’ αυτό  μας δίνει μεγάλη ευκαιρία ως προς το να την ταξιδέψουμε και να την παρουσιάσουμε σε άλλα μέρη. Και έτσι θα κάνουμε.

ΜΔ: Μελλοντικά σχέδια;

Αφροδίτη: Προς το παρόν είμαστε αφοσιωμένοι στην τρέχουσα παράσταση και αμέσως μετά θα ξεκινήσουμε τα πρώτα μας βήματα για την επόμενη δουλειά που θα είναι πάνω στον κώδικα στον οποίο εργαζόμαστε και θέλουμε να εξελίξουμε.