Συνέντευξη με την ηθοποιό και ερμηνεύτρια Ελεάννα Φινοκαλιώτη

Η Ελεάννα Φινοκαλιώτη είναι μια ανήσυχη προσωπικότητα. Ηθοποιός και ερμηνεύτρια, τα τελευταία χρόνια αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των θεατρικών σκηνών της πρωτεύουσας. Αυτήν την περίοδο είναι πολυάσχολη, καθώς συμμετέχει σε τέσσερα διαφορετικά project. Στην παράσταση “Θουκυδίδης Δραματικός” στο θέατρο Τέχνης, στο “Καπλάνι της Βιτρίνας” στο θέατρο Αβάκειο, ενώ θα την δούμε 10 και 11 Οκτώβρη στο θέατρο Σταθμός, στα πλαίσια του φεστιβάλ μικρό Παρίσι και 13 Οκτωβρίου στο χώρο Poems n’ Crimes, στις 22:00 για ένα μοναδικό live.

H Ελεάννα Φινοκαλιώτη σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και την Μαριαλένα Δογγούρη.

ΜΔ: Είσαι πολυάσχολη αυτήν την περίοδο, οπότε λέω να τα πάρουμε με την σειρά. Πες μας για την παράσταση στο θέατρο Τέχνης.

Ελεάννα: Καταρχάς σε ευχαριστώ για το κάλεσμα! Στο Θέατρο Τέχνης θα ανεβάσουμε την παράσταση “Θουκυδίδης ο Δραματικός» σε σκηνοθεσία των Δημήτρη Λιγνάδη και Γιάννη Παναγόπουλο. Αυτή η παράσταση αποτελεί το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα του προγράμματος «Thucydides Dramaticus: The Theater of War». Δημιουργήθηκε από ένα πολύ ενδιαφέρον σεμινάριο που διοργάνωσε το Hellenic Education & Research Center, όπου συμμετείχαν σπουδαστές και απόφοιτοι Δραματικών Σχολών και Κλασικών Γραμμάτων από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις ΗΠΑ.
Δημιουργήθηκε έτσι ένας πόλος ανθρώπων που με πολύ μεράκι δούλεψε, ταξίδεψε και δημιούργησε. Κάθε μέρα είχαμε ένα πολύ απαιτητικό πρόγραμμα για δεκαπέντε μέρες, από το πρωί ως το βράδυ, όπου κάναμε ξεναγήσεις σε αρχαιολογικούς χώρους, όπως Επίδαυρος, αρχαία Μεσσήνη κ.α., μέρη στα οποία αναφέρεται ο Θουκυδίδης στο έργο του. Όλο αυτό κατέληξε να γίνει παραστάσιμο υλικό, το οποίο παρουσιάστηκε στο Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας στο πλαίσιο των Αισχυλείων.
Αυτό είναι το έργο που τώρα ανεβαίνει για 8 παραστάσεις στο Θέατρο Τέχνης και έιναι μεγάλη μας χαρά και τιμή. Να σημειώσω εδώ ότι οι παραστάσεις γίνονται με την αποκλειστική υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.Παίζουν οι ηθοποιοί Eylem Abalioglu, Στέλιος Αναστασιάδης, Στυλιανός Βάσιλας, Matthew Butcher, Μαρία Γκούτρα, Παναγιώτης Γουργουλιός, Κωνσταντίνος Δημητρακάκης, Κατερίνα Ζαφειροπούλου, Πανάγος Ιωακείμ, Σήφης Μηλιαράκης, Ζωή Μυλωνά, Μάριο Μπανούση, Ιάσονας Νικητέας, Νίκος-Ευφραίμ Σαμουρίδης, Αλέξης Σαριγιάν, Ηλέκτρα Σαρρή, Νίκος Σιγάλας, Γιάννης Σίμος, Ελεάννα Φινοκαλιώτη, Άλκηστις Χριστοπούλου.

ΜΔ: Πως μπορεί ο λόγος του Θουκυδίδη να γίνει θέατρο;

Ελεάννα: Δεν έχω ιδέα!(γέλια) Αρχικά η βάση μας ήταν η εξαιρετική μετάφραση του Γιάννη Λιγνάδη.
Ξεκινώντας, κανείς δεν είχε υπόψιν του πως θα εξελιχθεί αυτό το εγχείρημα. Είμαστε 20 άτομα-αφηγητές αληθινών γεγονότων. Αφεθήκαμε στα χέρια του Γιάννη Παναγόπουλου και του Δημήτρη Λιγνάδη. Ήταν τρομερή εμπειρία να βλέπεις μέρα τη μέρα να σμιλεύεται και να παίρνει μορφή αυτό το δύσκολο εγχείρημα. Καθένας μας έβαζε το λιθαράκι του.
Όπως λέει και ο Γιάννης η παράσταση αυτή έχει γεννηθεί από την δουλειά όλων μας κι είναι υπέροχο.

ΜΔ: Που επικεντρώνεστε; Στον πόλεμο; Τις συνέπειες; Την συμφορά του πολέμου;

Ελεάννα: Σε όλα αυτά. Ξεκινήσαμε έχοντας ως κεντρικό θέμα τον πόλεμο και τις συνέπειες αυτού. Τελειώνει ποτέ ο πόλεμος; Το έργο θίγει τον εμφύλιο σπαραγμό, τη βία, τα ανθρώπινα ένστικτα και τα όρια τους που διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας την ιστορία βλέπουμε ότι δεν έχουν τέλος. Για παράδειγμα σε ένα απόσπασμα του κειμένου στο οποίο τυχαίνει και να συμμετέχω, μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση ο τρόπος που αποτυπώθηκε μια πολιτική διαμάχη ανάμεσα σε δημοκρατικούς και ολιγαρχικούς Κερκυραίους το οποίο καταλήγει σε άγριο και βίαο αιματηρό φονικό.

ΜΔ: Είναι επίκαιρα αυτά τα μηνύματα σήμερα;

Ελεάννα: Εντελώς και θα είναι πάντα. Ο πόλεμος είναι παντού και εκφράζεται καθημερινά και πολυπρόσωπα. Για παράδειγμα οι μετανάστες σήμερα. Το στοιχείο αυτό έχει νευραλγική θέση στην παράστασή μας. Οι ξένοι εδώ, εμείς ξένοι κάπου αλλού,η ξενοφοβία και ο φόβος αυτής, που αν και θα θέλαμε να την ξεπεράσουμε υπάρχει βαθειά ριζωμένη στο συντηρητικό και όχι μόνο σύστημα. Υπάρχει ένα πολύ συγκινητικό σημείο στην παράσταση όπου ένα παιδί από ξένη χώρα αφηγείται την προσωπική του ιστορία. Ενώ δεν είναι κατανοητό τι λέει, ουσιαστικά πρόκειται για «μαύρη γλώσσα», για λίγο, συμπαντικά, μεταφυσικά και ασυνείδητα, ταυτίζεσαι με τον πόνο του. Ο πόνος δεν έχει ταυτότητα. Αυτό το παιδί έφτασε στην Ελλαδα με τα πόδια από το Αφγανιστάν. Τι είναι σπίτι; Τι είναι όρια; Μεγάλη συζήτηση!
Έτσι κι αλλιώς όμως σκοπός του θεάτρου δεν είναι να δώσει απαντήσεις αλλά να θέσει καίρια ερωτήματα. Αν είχαμε τις απαντήσεις δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξης της τέχνης.

ΜΔ: Το Καπλάνι συνεχίζεται και φέτος. Μια παράσταση που πήγε πάρα πολύ καλά πέρυσι. Τι νέο να περιμένουμε φέτος;

Ελεάννα: Όχι κάτι διαφορετικό πέρα από το να αγαπηθεί και φέτος το ίδιο όπως και πέρυσι από παιδιά και μεγάλους! Το Καπλάνι της Βιτρίνας επιστρέφει για λίγες μόνο παραστάσεις. Έχει αλλάξει η διανομής της φετινής παράστασης, κάτι το οποίο δίνει μια νέα φρέσκια πινελιά στο έργο. Είναι και ο χώρος διαφορετικός, στο θέατρο Αβάκειο. Τη θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία υπογράφει η Ανδρομάχη Χρυσομάλη και παίζουν οι ηθοποιοί Χριστίνα Θεοδωροπούλου, Δημήτρης Μαύρος, Μαρία Κοκκινίδου, Τζένη Παρασκευαΐδου , Φοίβος Παπακαλούσης Χριστίνα Πάγκαλη, Πανάγος Ιωακείμ,Γιώργος Βουβάκης & Ελεάννα Φινοκαλιώτη.

ΜΔ: Πρόκειται για μια παιδική παράσταση με νοήματα πολύ σημαντικά που απευθύνονται σε ενήλικες.

Ελεάννα: Ισχύει αυτό που λες! Πέρυσι μετά την παράσταση ήταν πολλοί οι ενήλικες που ερχόντουσαν να μοιραστούν τη συγκίνησή τους μαζί μας, είτε γιατί το Καπλάνι της Βιτρίνας ήταν το αγαπημένο τους παιδικό βιβλίο, είτε γιατί ακόμα κι αν το έβλεπαν πρώτη φορά χωρίς να το είχαν διαβάσει τους άγγιζε με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Η Άλκη Ζέη είναι μοναδική, με αστείρευτο χιούμορ. Έχει καταφέρει να είναι ακόμα παιδί. Σε καθηλώνει ακόμη και τώρα με την αμεσότητα, την ενέργεια και την ωμή ειλικρίνειά της. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος που το έργο της έχει τέτοια απήχηση καθώς τα στοιχεία της αυτά διαπερνούν το έργο. Αν με ρωτάς, αυτό το έργο είναι ένας ύμνος στην ελευθερία και στην προσωπική βούληση.

ΜΔ: Πέρα από το υποκριτικό σου ταλέντο όμως, διαθέτεις και μια πολύ ωραία φωνή. Ολοκλήρωσες τις εμφανίσεις σου με τον Παναγιώτη Μάργαρη. Έχεις ένα live στο Poems n’ Crimes. Τι θα δούμε εκεί;

Ελεάννα: Ναι, μόλις ολοκλήρωσα τις εμφανίσεις μου με τον Παναγιώτη Μάργαρη με την πρόσφατη συναυλία που δώσαμε στο Θέατρο Άλσους Ηλιούπολης «Δημήτρης Κιντής». Τώρα η επόμενη μου εμφάνιση είναι στα πλαίσια του Pocket Festival υπεύθυνη του οποίου είναι η αγαπημένη μου δασκάλα Αθηνά Κεφαλά, την Πέμπτη 13 Οκτωβρίου στο χώρο Poems n’ Crimes, στις 22:00. Εκεί θα εμφανιστώ με την Ηλέκτρα Σαρρή (ηθοποιός και μουσικός ) με την οποία είμαστε μαζί και στην παράσταση “Θουκυδίδης Δραματικός” στο Θέατρο Τέχνης. Η ιδιαιτερότητα και η πρόταση αυτής της μουσικής βραδιάς είναι πως τα κομμάτια που θα ακουστούν είναι διασκευαμένα σε πλήρη διφωνία. Με ένα πιάνο και δυο φωνές λοιπόν «Σε Λα Μινόρε»! Σας περιμένουμε.

ΜΔ: Το γεγονός πως είσαι ηθοποιός σε βοηθάει στην ερμηνεία των τραγουδιών;

Ελεάννα: Σαφώς! Είναι κοινός ο δρόμος, συγγενικός. Τόσο στο θέατρο όσο και στο τραγούδι στόχος είναι να πούμε μια ιστορία. Ο τρόπος είναι διαφορετικός, η διαδικασία. Όμως στους στίχους ενός κομματιού όπως στις λέξεις ενός θεατρικού κειμένου υπάρχει μια ιστορία. Αυτήν καλούμαστε να πούμε.

ΜΔ: 10 και 11 Οκτώβρη θα σε συναντήσουμε στο θέατρο Σταθμός, στα πλαίσια του φεστιβάλ μικρό Παρίσι.

Ελεάννα: Ναι και είναι μεγάλη η χαρά μου γιατί συνεργάζομαι με ανθρώπους που εχω συνεργαστεί στο παρελθόν, αγαπώ και εκτιμώ. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει η αγαπημένη μου Βάλια Σαπανίδου. Πρόκειται για έξι νέα βραβευμένα ελληνικά μονόπρακτα τα οποία αναδείχθηκαν από τον διαγωνισμό θεατρικών μονοπράκτων που διοργάνωσαν οι εκδόσεις Παράξενες Μέρες με τη σύμπραξη του πολιτιστικού portal eyelands.gr. Αρχικά παρουσιάστηκαν σε μορφή θεατρικού αναλογίου στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα τον περασμένο Μάιο..Τώρα η παράσταση θα ανέβει στα πλαίσια του φεστιβάλ Petit Paris d’ Athènes – το μικρό Παρίσι των Αθηνών, στο θέατρο Σταθμός 10 & 11 Οκτωβρίου.
Τα θέματα που θίγονται εδώ είναι επίσης επίκαιρα, με μια φρέσκια ματιά. Οι παράξενες μέρες που ζούμε, το παράλογο που βιώνουμε στην καθημερινότητα μας του οποίου γινόμαστε όλοι μάρτυτες. Η ανάγκη για επικοινωνία που τελικά καταλήγει στη καθήλωση πίσω από μια οθόνη, η μοναξιά, το αδιέξοδο των ημερών κα. Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Έλενα Αρβανίτη, Μάνος Γερωνυμάκης, Θανάσης Καρκαφίρης, Γιάννης Κοτσαρίνης, Βιβή Μπρακουμάτσου, Ελεάννα Φινοκαλιώτη.

ΜΔ: Στην εποχή μας, το θεατρικό κοινό έχει αλλάξει;

Ελεάννα: Νομίζω πως ναι. Το κοινό έχει αλλάξει και θα αλλάζει όσο προχωρά η ζωή σε επόμενα βήματα. Έχει αλλάξει ως προς τις προσλάμβάνουσες. Πλέον είναι άλλα τα ερεθίσματα, οι ανάγκες και τα θέματα που τον αφορούν.
Ωστόσο η θέση του θεάτρου στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα είναι κομβική.
Κρατάμε αυτό που είχαμε σαν μικρά παιδιά, την ανάγκη να ακούσουμε μια ιστορία, ένα παραμύθι για να ταξιδέψουμε. Ο κόσμος πάντα θα έχει ανάγκη το θέατρο (ευτυχώς!)