Συνέντευξη με τoν ανερχόμενo ηθοποιό Νίκο Αναγνωστόπουλο

Ο Νίκος Αναγνωστόπουλος είναι ένας νέος, πολλά υποσχόμενα ηθοποιός. Απόφοιτος της δραματικής σχολής Πράξη 7, έχει στο ενεργητικό του συμμετοχές σε θεατρικές παραστάσεις, όπως το “Η ζωή μου στην τέχνη” και το “Στα σκοτεινά making movies” σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά. Από την Δευτέρα 14 Νοεμβρίου θα τον απολαύσουμε στην παράσταση “Κόκκινο Μελίσσι” σε σκηνοθεσία Αποστόλη Σταυρόπουλου στο θέατρο Πόλη.

Ο Νίκος Αναγνωστόπουλος σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Μαριαλένα Δογγούρη.

ΜΔ: Η νέα παράσταση που πρωταγωνιστείς λέγεται “Κόκκινο μελίσσι”. Πες μας λίγα λόγια για την ιστορία.

Νίκος: Περιληπτικά, βλέπουμε μια μαχητική δημοσιογράφο που ασχολείται με το έγκλημα, κυρίως με εγκλήματα ενάντια σε μικρά παιδιά, γιατί έχει και η ίδια παιδικά τραύματα από τον πατέρα της, ο οποίος είχε κάποιες σεξουαλικές ιδιαιτερότητες με μικρά παιδιά και έχασε εξαιτίας αυτού και την μητέρα της. Εγώ έρχομαι, γιατί με πήρε και εμένα η μπάλα μέσα στην διαδρομή της, ο Αρθούρος ο οποίος είναι το δεξί χέρι ενός ανθρώπου που κάνει εμπόριο ναρκωτικών και χρησιμοποιεί ως κάλυψη ένα λούνα παρκ. Εξελίσσονται έτσι κάποιες ιστορίες που μας συνδέουν πολύ άμεσα με την Μελίνα Μπέρη που την παίζει η Φαίη Ψωμαδάκη.

ΜΔ: Θα χαρακτήριζες την παράσταση ως κοινωνική;

Νίκος: Το έργο χαρακτηρίζεται από τον συγγραφέα τον Δημήτρη Σίμο, ως αστυνομικό θρίλερ, το οποίο εμπεριέχει και δράμα και σασπένς και αγωνία, και φυσικά και κάποια κοινωνικά μηνύματα.

ΜΔ: Ο χαρακτήρα που υποδύεσαι τι ιδιαιτερότητες έχει;

Νίκος: Είχε και αυτός δύσκολα παιδικά χρόνια, με χαμένους γονείς, μεγαλωμένος σε ορφανοτροφείο. Βρέθηκαν κάποιοι ορισμένοι δυνατοί άνθρωποι δίπλα του, αλλά ήταν τόσο δυνατοί που έφταναν και σε σημεία που ήταν και παράνομοι. Όλες αυτές οι συνθήκες στην ζωή του τον έκαναν πάρα πολύ σκληρό. Πέρα από αυτά όμως, είναι ένας πάρα πολύ έξυπνος άνθρωπος, μορφωμένος, καθώς είχε ανθρώπους δίπλα του που τον σπούδασαν στο εξωτερικό. Παρόλα αυτά δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τις ιδιότητες που του έχουν αναθέσει.

ΜΔ: Αναπτύσσεται κάποια σχέση μεταξύ του ήρωά σου και της δημοσιογράφου;

Νίκος: Μας συνδέει μια σχέση, ναι, πιο πολύ από την μεριά μου, που εγώ ξέρω τα πάντα για αυτή, ενώ η ίδια τα μαθαίνει εκ των υστέρων.

ΜΔ: Στην παράσταση θα δούμε μια απαγωγή.

Νίκος: Ναι θα δείτε κατά κάποιο τρόπο μια εισβολή στο σπίτι της. Η δράση επικεντρώνεται σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι.

ΜΔ: Πώς προσέγγισες τον χαρακτήρα που υποδύεσαι;

Νίκος: Διάβασα πάρα πολλές φορές το έργο και προσπαθούσα να καταλάβω γιατί τα λέει, τι τον ωθεί αυτόν τον άνθρωπο. Όπως συμβαίνει και στην ζωή μας, πρέπει να κοιτάμε τι παρακινεί έναν άνθρωπο να πει αυτά που λέει.

ΜΔ: Ποια θεωρείς πως είναι τα μηνύματα αυτής της παράστασης;

Νίκος: Πραγματεύεται τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την παιδεραστία, τα ναρκωτικά, τα βιοποριστικά προβλήματα, και το πώς κουβαλάς όλα όσα σε σημάδεψαν.

ΜΔ: Ο χαρακτήρας σου είχε άλλη επιλογή από αυτό που έγινε;

Νίκος: Ναι, είχε πολλές επιλογές. Κατέληξε σε αυτό που είναι γιατί είναι ένας άνθρωπος που εκτιμάει τους ανθρώπους που του φερθήκαν καλά, και είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για αυτούς. Δημιούργησε σχέσεις εξάρτησης, γιατί του έλειψε η αγάπη στα παιδικά χρόνια και θέλει με κάποιο τρόπο να ξεπληρώσει σε αυτόν τον άνθρωπο όλο το καλό που το έχει κάνει.

ΜΔ: Παίζεις λοιπόν σε ένα καινούργιο έργο που ανεβαίνει πρώτη φορά. Πιστεύεις πως το θεατρικό κοινό έχει ανάγκη από καινούργιες ιδέες;

Νίκος: Ξεκινάω από εμένα που έχω ανάγκη εγώ από καινούργιες ιδέες και καινούργιους ανθρώπους. Βλέπουμε συνέχεια τους ίδιους και τους ίδιους, δίνουνε πολύ δύσκολα βήμα στα νέα παιδιά, και αν πάρουν τελικά το βήμα, δεν παίρνουν την προβολή που τους αξίζει, μένοντας έτσι απλά στα χαρτιά σαν κάτι καλό. Γίνονται πάρα πολλές δουλειές, ακόμα και απλά για να γίνουν. Δεν υπάρχει επαγγελματισμός, και καλές παραστάσεις θάβονται, και αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού θεάτρου.

H συνέντευξη έγινε στην καφετέρια Jimmys Hall, Ιπποκράτους 146.