Είδαμε την παράσταση Happy Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α
5 Νοεμβρίου 2016
Είδαμε την παράσταση “Το ημερολόγιο ενός Τρελλού”
7 Νοεμβρίου 2016
Προβολή όλων

Συνέντευξη με τον ηθοποιό Γιάννη Μπισμπικόπουλο

Ο Γιάννης Μπισμπικόπουλος είναι μια χαρακτηριστική φυσιογνωμία. Απόφοιτος του θεάτρου Τέχνης, έχει λάβει μέρος σε πληθώρα θεατρικών παραστάσεων, όπως το “Λεόντιος και Λένα” σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σαράντη και στο “Γκιγιόμ γλυκιά μου” σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη. Επίσης έχει συμμετοχές στο κινηματογράφο (“Ψυχή βαθιά¨, σκηνοθεσία Γιάννης Βούλγαρης) και σε τηλεοπτικές διαφημίσεις. Αυτήν την περίοδο τον συναντάμε στο θέατρο Επί Κολωνώ, στην παράσταση “Το τσίμπημα της σφήκας” σε σκηνοθεσία Ισμήνης Πρώιου.

Ο Γιάννης Μπισμπικόπουλος σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και την Μαριαλένα Δογγούρη.

ΜΔ: Πόσο δύσκολο είναι να υποδύεσαι έναν ήρωα που στην πραγματικότητα του συνέβησαν αυτά τα γεγονότα;

Γιάννης: Για εμένα είναι πολύ δύσκολο αυτό. Έχει να κάνει πολύ με το γεγονός πως εγώ δεν έτρεχα στην φύση, δεν πήγαινα για ράφτινγκ, οπότε μου ήταν δύσκολο να μπω στην συγκεκριμένη ψυχολογία. Βέβαια πέρυσι πήγα στα Γιάννενα, έκανα ράφτινγκ και μου άρεσε πάρα πολύ, και εκεί κατάλαβα λίγο πόσο τεράστια είναι η φύση. Γενικά, τα σύγχρονα πρόσωπα και τις σύγχρονες καταστάσεις είναι δύσκολο να τις βιώσεις όπως τις βιώνει ο κάθε χαρακτήρας ξεχωριστά.

ΜΔ: Η παράσταση έχει βασιστεί στο βιβλίο του Φίλιππου Φραγκούλη. Σας έδωσε ο ίδιος κάποιες συμβουλές; Τι σας είπε;

Γιάννης: Ο Φίλιππος ερχόταν πάρα πολύ συχνά στις πρόβες μας και από πέρυσι. Μας έλεγε πολλές λεπτομέρειες, για το πως ήταν ο καιρός, το χώμα, πως ξεκινήσανε, πως ήταν όταν φτάσανε, τι λέγανε. Αυτές οι λεπτομέρειες μας βοηθούσαν στο να φτιάξουμε τις εικόνες μας. Μας είπε πως ήταν ένα συναίσθημα που τους κυρίευε από ένα σημείο και μετά, ο φόβος.
giannis2
ΜΔ: Πες μας λίγα λόγια για την ιστορία αυτής της παράστασης.

Γιάννης: Η ιστορία μας διαδραματίζεται το 2007, όταν 18 άνθρωποι πάνε στον Λούσιο ποταμό για ράφτινγκ και για river trecking, και εκείνη την περίοδο είχε βρέξει, ξέσπασε μια καταιγίδα στην πορεία τους και υπερχείλισε ο ποταμός, τους παρέσυρε ένας τεράστιος χείμαρρος νερού, με αποτέλεσμα 8 άνθρωποι να χάσουν την ζωή τους.

ΜΔ: Ο ήρωάς σου, ο Στάθης, γιατί πάει σε αυτήν την εκδρομή;

Γιάννης: Πάει γιατί η κοπέλα του είχε σχεδιάσει αν του κάνει δώρο για τα γενέθλιά του ένα τριήμερο. Έτσι πήγαν εκεί πέρα.

ΜΔ: Κ’αθόλη την διάρκεια της παράστασης υπάρχουν σημάδια, υπάρχει μια προοικονομία του τι πρόκειται να συμβεί, όπως για παράδειγμα το τσίμπημα της σφήκας. Πως διαχειρίζεστε πάνω στην σκηνή αυτά τα σημάδια;

Γιάννης: Σαν ηθοποιός σίγουρα τα πρέπει να τα λαμβάνω υπόψιν μου αλλά δεν πρέπει να τα προδίδω κιόλας. Είναι και λίγο φανερό νομίζω, δεν το κρύβουμε. Τα σημάδια υπάρχουν εκεί για κάποιο λόγο.

ΜΔ: Εσύ συμμετέχεις στην παράσταση από τον Μάιο. Από τότε μεταφερθήκατε από την κεντρική σκηνή στο blackbox. Αυτή η αλλαγή της αίθουσας πως συνέβαλλε στην διαφοροποίηση της παράστασης;

Γιάννης: Συνέβαλλε πάρα πολύ από την άποψη πως τώρα η παράσταση δεν χρειάζεται τόσο “άπλωμα”. Νομίζω πως αυτός ο χώρος ταιριάζει πιο πολύ με το συναίσθημα του εγκλεισμού που ζούσαν αυτά τα παιδιά. Σου δίνει μια άλλη ψυχολογία και σε βάζει πιο πολύ στο κλίμα.

ΜΔ: Αυτός ο αγώνας για επιβίωση που βγάζεις πάνω στην σκηνή πως σε επηρεάζει; Το αφήνεις να σε επηρεάσει;

Γιάννης: Γενικά δεν το πολύ αφήνω γιατί θα με πάρει πολύ από κάτω. Αυτή η παράσταση έχει την ιδιότητα της αφήγησης, οπότε αν το αφήσω και μπω πολύ μέσα, θα δούμε έναν άνθρωπο να το ζει και όχι να το αφηγείται.
giannis3
ΜΔ: Την παράσταση την έχουν παρακολουθήσει πολλοί επιζώντες και πολλοί συγγενείς. Πόσο έντονο είναι αυτό το συναίσθημα;

Γιάννης: Είναι πάρα πολύ έντονο. Στο τέλος της παράστασης απευθύνομαι στο κοινό. Θυμάμαι κοίταζα στα μάτια την μητέρα της κοπέλας και ήταν πολύ τρομαχτικό το βλέμμα αυτής της γυναίκας εκείνη την ώρα. Ήθελε να ακούσει αυτά που της έλεγα.

ΜΔ: Το μήνυμα της παράστασης για εσένα ποιο είναι;

Γιάννης: Πρέπει ο καθένας να κάνει στην ζωή του αυτό που τον κάνει να νιώθει ωραία και να συνεχίζει, πέρα από τις αντίξοες συνθήκες. Και ίσως να απομυθοποιήσουμε λίγο τον θάνατο, να μην τον φοβόμαστε τόσο.

Η συνέντευξη έγινε στην καφέτερια Jimmy’s Hall Ιπποκράτους 146