Συναντήσαμε τον Ανδρέα Φλουράκη στο Royal Court Theatre

Το έργο του Ανδρέα Φλουράκη “Τα πράγματα που παίρνεις μαζί” παίχτηκε στο Royal Court Theatre του Λονδίνου, σε ένα ασφυκτικά γεμάτο θέατρο. Το κείμενο του Ανδρέα Φλουράκη συγκίνησε, χωρίς να λείπουν στιγμές κωμικές, ενώ οι άψογες ερμηνείες των Tim Steed, Sirine Saba, Susannah Fielding, Kurt Egyiawan και η άρτια σκηνοθεσία του Richard Twyman, θα μείνουν ανεξίτηλα στην μνήμη μας.
Το Τρίτο Κουδούνι βρέθηκε στο Λονδίνο, παρακολούθησε την παράσταση, και σας παρουσιάζει αποκλειστική συνέντευξη του συγγραφέα Ανδρέα Φλουράκη.

Μ: Κύριε Φλουράκη πώς σας φάνηκε η παράσταση;

Ανδρέας: Ήταν μια πάρα ενδιαφέρουσα παράσταση σκηνοθετημένη και παιγμένη άψογα από τους Άγγλους επαγγελματίες, οι οποίοι για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνουν την επαγγελματική τους φήμη και την άρτια τους εκπαίδευση.

Μ: Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας σε αυτό το φεστιβάλ;

Ανδρέας: Προηγήθηκε ανάθεση από το Royal Court Theatre, για ένα έργο σχετικό με το μεταναστευτικό. Εκείνη την εποχή διάβασα σε μία εφημερίδα για μια σπείρα στην Μυτιλήνη που έκλεβε τις βαλίτσες των μεταναστών. Μάλιστα επισκέφτηκα ο ίδιος το νησί για να δω από κοντά την κατάσταση, περιηγήθηκα χωματερές όπου βρήκα φωτογραφίες, ρούχα και άλλα αντικείμενα εντελώς άχρηστα για έναν δυτικό. Με αυτή την αφορμή άρχισα να προβληματίζομαι το περιεχόμενο των βαλιτσών των μεταναστών και για την υπόσταση των πολύτιμων και αναγκαίων αντικειμένων σε μία συνθήκη κρίσης ή φυγής. Και οι Έλληνες αφήνουν κατά χιλιάδες την χώρα τα τελευταία χρόνια, ψάχνοντας για κάτι καλύτερο. Στα πλαίσια της αναζήτησης των πραγμάτων που παίρνουμε μαζί οργάνωσα πέρυσι την performance «Άσκηση Ετοιμότητας» με 10 ηθοποιούς και δύο παιδιά, από τους οποίους ζήτησα να επιλέξουν 8 πράγματα που θα έπαιρναν μαζί τους σε παρόμοιες καταστάσεις. Τα πράγματα που επέλεξε ο καθένας τους διέφεραν πολύ μεταξύ τους και ήταν ενδεικτικά όχι μόνο της προσωπικότητας του καθενός, αλλά και του κοινωνικοπολιτικού κι αισθητικού πεδίου στο οποίο ο καθένας κινείται ή δρα.

Μ: Εσείς τι θα παίρνατε μαζί σας;

Ανδρέας: Αν είχα λίγο χώρο, αντικείμενα άμεσης χρησιμότητας, αν είχα περισσότερο, πράγματα που θα με βοηθούσαν να θυμηθώ.

Μ: Η τέχνη τελικά, σε ένα τόσο μεγάλο ζήτημα όπως το προσφυγικό, μπορεί να βοηθήσει;

Ανδρέας: Θέλω να πιστεύω ναι, κάπως, με κάποιο τρόπο.

Μ: Το έργο “Τα πράγματα που παίρνεις μαζί” και το έργο “Θέλω μια χώρα”, παρουσιάστηκαν και τα δύο για πρώτη φορά στο Royal Court, παρουσία αγγλικού και ελληνικού κοινού. Υπήρχαν διαφορές στις αντιδράσεις τους;

Ανδρέας: Νομίζω λίγο πιο έντονες αντιδράσεις είχαν οι Έλληνες, είναι φυσικό νομίζω.

Μ: Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Ανδρέας: Την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου θα πάμε στη Νέα Υόρκη με τον σκηνοθέτη Μενέλαο Καρατζά, για να δουλέψουμε με αμερικάνους ηθοποιούς στο Lincoln Centre Theater το “Θέλω μια Χώρα” και λίγο πιο πριν θα εισηγηθώ ενός εργαστήριου θεατρικής γραφής στο Θέατρο Τέχνης με αφορμή τα 400 χρόνια από τον θάνατο του Σαίξπηρ.