Βρεθήκαμε στην παράσταση «Ευτυχισμένες Μέρες»

Γράφει η Εύα Αγραφιώτου

Ο φιλόσοφος του παραλόγου Μπέκετ, ο οποίος έφερε τη ποίηση στη δραματουργία με τις μεταμοντερνιστικές του διαθέσεις επιστρέφει στη σκηνή του BIOS με το έργο του «Ευτυχισμένες Μέρες» σε σκηνοθεσία Σύλβιας Λιούλιου μαζί με την Όλια Λαζαρίδου. Αποτυπώνουν πάνω στη σκηνή του BIOS ένα από τα πιο πετυχημένα έργα του Μπέκετ, μετά το “Περιμένοντας τον Γκοντό”.

Η Γουίνι (Όλια Λαζαρίδου) θαμμένη σε έναν τύμβο με βιβλία ξυπνά από το διαπεραστικό ήχο ενός κουδουνιού, κατά αυτόν τον τρόπο ξεκινά η ημέρα της όπου χρειάζεται να επινοεί τρόπους για να θυμηθεί τις «ευτυχισμένες μέρες» της.

Μονολογεί και αναπολεί το παρελθόν, μιλάει για το εδώ και το τώρα, ενώ αποζητά λίγη προσοχή από τον σύζυγό της τον Γουίλι( Νίκο Φλέσσα). Εκείνος την υπομένει σιωπηλά και σταδιακά απαντά μονολεκτικά. Όσο η Γουίνι νιώθει να βυθίζεται μέσα από τη φθορά του χρόνου συνεχίζει να μιλά χάρη σε αυτό παραμένει ζωντανή. Η ύπαρξή της τραγουδά με θάρρος. Ο Γουίλι εμφανίζεται στη σκηνή κάνοντας την τελευταία προσπάθεια, ωθούμενος από τη Γουίνι, να δώσει ξανά ζωή στην ύπαρξή του. Εκπνέει για τελευταία φορά το όνομά της και μένει ακίνητος. Μέσα από την καίρια συμμετοχή του Νίκου Φλέσσα στο έργο βοηθά να εμφανιστούν τα νοήματα της φθοράς και της αφθαρσίας, της αποδοχής της κατάρρευσης. Η Όλια Λαζαρίδου αποτυπώνει το αρχέτυπο αυτής της γυναίκας με μια κρυφή αισιοδοξία, επινοεί τη δική της πραγματικότητα με ελαφρότητα και λεπτή αίσθηση του χιούμορ ως ένα καμβά με γλυκούς χρωματισμούς.

Είναι ένα διαχρονικό έργο που μέσα από την παρουσία του «υποκειμένου» βγαίνουν στην επιφάνεια παράλογες μορφές ενώ εμβαθύνει στην ψυχολογία των χαρακτήρων και ανταποκρίνεται στις φάσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας του σήμερα. Δίνονται εύστοχα οι αποχρώσεις του έργου με έναν μινιμαλιστικό τρόπο. Το τραγικό της ανθρώπινης ύπαρξης γίνεται κωμικό και οι γλυκές αναμνήσεις γίνονται υπολείμματα της ύπαρξής τους. Το γλωσσικό παιχνίδισμα εστιάζει στην «ειρωνεία» της απαισιοδοξίας και στη θέση του έρχεται μια άλλη πραγματικότητα με σαρκαστικό χαρακτήρα.
Οι άνθρωποι που συντέλεσαν στο αποτέλεσμα αυτής της εξαιρετικής παράστασης ως εξής:
Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης
Σκηνοθεσία: Σύλβια Λιούλιου
Διανομή :Όλια Λαζαρίδου- Νίκος Φλέσσας
Δραματουργία: Νίκος Φλέσσας – Σύλβια Λιούλιου
Σκηνικά – Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Επιμέλεια Κίνησης: Αγγελική Στελλάτου
Ηχητική Σύνθεση: Γιώργος Πούλιος
Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης