Βρεθήκαμε στην παράσταση “Ταπ- Άουτ”

Τι γίνεται όταν ένας άνθρωπος φτάνει στα όριά του; Τι συμβαίνει στο μυαλό ενός πυγμάχου πριν τον αγώνα της καριέρας του; Οι απαντήσεις στο θέατρο της οδού Κεφαλληνίας και στη παράσταση “Ταπ – Άουτ”.

Ο Ανδρέας Φλουράκης υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία σε αυτή την παράσταση. Τοποθετεί τον ήρωά του σε ένα υπόγειο, να κάνει προπόνηση, πριν από ένα μεγάλο αγώνα πυγμαχίας. Ο ήρωας κάνει ένα μονόλογο – διάλογο με τον εαυτό του, τις καταβολές του, με ολόκληρη την κοινωνία. Η γλώσσα του Φλουράκη είναι ρεαλιστική, καθημερινή, σκληρή.

Η σκηνοθεσία είναι επίσης ρεαλιστική. Το σκηνικό απλό: κάποια όργανα γυμναστικής και κάποια λάστιχα, ώστε να υποδείξει το γκαράζ στο οποίο προπονείται ο ήρωας. Ο Φλουράκης επέλεξε ο πρωταγωνιστής του, Τάσος Κορκός, να γυμνάζεται σκληρά, καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, σπρώχνοντας έτσι το σώμα του στα όρια της περφόμανς. Μπορεί ο ήρωας να είναι μόνος του στη σκηνή, έχει όμως αόρατους (εξωσκηνικούς) και ορατούς συμπρωταγωνιστές. Οι αόρατοι είναι ο αντίπαλος, ο πατέρας, η σύντροφος, το αφεντικό, ο προπονητής. Ο μεγάλος ορατός, όμως, συμπρωταγωνιστής είναι ο ίδιος του ο ιδρώτας, μεγάλη υπενθύμιση της υπεράνθρωπης προσπάθειάς του. Το κείμενο και η σκηνοθεσία είναι δοσμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να αναγκάζει το θεατή να κάνει μια απλή σκέψη: μπορεί, αυτή τη στιγμή, σε ένα άλλο υπόγειο, ο μεγάλος αντίπαλος, ο Τζόνι, να κάνει ακριβώς τις ίδιες σκέψεις, ακριβώς την ίδια προπόνηση, ακριβώς τον ίδιο διάλογο με τον εαυτό του και την κοινωνία. Άλλωστε, όπως υπογραμμίζεται σε όλη την παράσταση, τα πάντα είναι τελικά θέμα ψυχολογίας.

Ο Τάσος Κορκός παρέμεινε αυτοσυγκεντρωμένος σε όλη την παράσταση, ελέγχοντας μαεστρικά τις αναπνοές και την άρθρωσή του. Αυτό που παρουσιάζει δεν είναι εύκολο. Πέντε μήνες προβών είχαν σαν αποτέλεσμα μια απόλυτα χορογραφημένη κίνηση, η οποία όμως δε φαίνεται ως τέτοια και για αυτό το λόγο θεωρείται πετυχημένη.

Το όνομα του ήρωα δε δίνεται από τον συγγραφέα. Άλλωστε δεν έχει και σημασία το όνομά του. Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε κολυμπάει ενάντια στο ρεύμα των καιρών του, και προσπαθεί, άκουσον άκουσον(!) να πραγματοποιήσει τα όνειρά του, απέναντι σε μια κοινωνία βολεμένη, που νοσεί και έχει ξεχάσει να ονειρεύεται.