Συνέντευξη με τον ηθοποιό Μάνθο Καλαντζή
30 Οκτωβρίου 2017
Επί Κολωνώ Δημιουργικό εργαστήρι σκηνικής αφήγησης
30 Οκτωβρίου 2017
Προβολή όλων

Βρεθήκαμε στην παράσταση «94 ΜΙΛΙΑ»

Γράφει η θεατρολόγος Εύα Αγραφιώτη


«Φιγούρες μέσα στη σκιά που αναδύονται μέσα από το υποσυνείδητο, παίρνουν το ρόλο του θύτη, του θύματος, τότε μια λεπτή κλωστή υπηρετεί τον υπάκουο και το εξουσιαστή. Όταν το παιχνίδι αλλάζει χέρια και οι ρόλοι αλλάζουν, ποιος μπορεί να αποδράσει;»

Το «παιχνίδι» ξεκινά με το ψυχολογικό θρίλερ της Ελένης Γιασσά, 94 ΜΙΛΙΑ, σε σκηνοθεσία Στέλιου Καλαϊτζή στον Πολυχώρο Vault.

Μια γυναίκα και ένα παρελθόν που κάνει τον κύκλο του, εμφανίζεται μπροστά της. Μετά το χαμό της μητέρας της, παίρνει σειρά η επιστροφή του πρώτου της έρωτα. Είναι έτοιμη για αυτό; Η πραγματικότητα του τότε αντιστοιχεί με το σήμερα; Ξεκινάει τότε το παιχνίδι του μυαλού της και βιώνει την σκληρότητα, αφήνοντας τον επίδοξο εξουσιαστή της να αντιληφθεί και να χειραγωγήσει το σώμα και το μυαλό της βρίσκοντας το ευαίσθητο στοιχείο του χαρακτήρα της, την αγάπη της γι αυτόν. Θα είναι το πείραμα του ή η αδυναμία του χαρακτήρα του;

Ένα πρωτότυπο έργο από την Ελένη Γιασσά, το οποίο πραγματεύεται την ψυχολογική χειραγώγηση μέσα στο περιτύλιγμα. Η ενοχή, ένα ιδιαίτερο είδος τακτικής εκφοβισμού που αντικρίζουμε στην πρώτη σκηνή. Ο χειριστής (Χάρης)λέει στο ευσυνείδητο θύμα του(Μελίνα) πως δεν ενδιαφέρεται αρκετά, δρα εγωιστικά. Έτσι, το θύμα αισθάνεται άσχημα, κάνοντάς το να αμφιβάλει για τον εαυτό του, να αγχώνεται και να είναι σε υποχωρητική θέση. Αυτή τη συνεχή ενοχή βλέπουμε και υποκριτικά από την Λία Τσάνα, η οποία υποδύεται την Μελίνα, οι συνεχείς σιωπές φανερώνουν την αμφιβολία και την σταδιακή υποχώρηση της, σαν καμβάς έτοιμος να δεχτεί όποιο χρώμα του χαρίσουν, παίρνει την ενέργεια που της δίνεται από την τεχνική χειραγώγησης «ρόλος του υπηρέτη» του Χάρη, από τον Στέλιο Καλαϊτζή, ενσωματώνεται με ευκολία στα χαρακτηριστικά του χειριστικού άνδρα παίρνοντας θέση άμυνας. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις να ρίξει το θύμα του και αναδεικνύει επιτυχώς από τα εκφραστικά του μέσα την ψυχολογική αστάθεια του ρόλου. Η Μυριέλλα Κουρεντή ως το alter ego της Μελίνας, ή αλλιώς ο φύλακας άγγελός της αποδίδει όλες εκείνες τις λεπτές γραμμές, που χωρίζουν το πραγματικό με τη φαντασία, επιτείνοντας με την παρουσία της και την ενσταντικότητά της στην κίνηση και στον λόγο, την εξέλιξη του έργου. Ο Πάνος Τοψίδης δίνει σε καίρια σημεία την κωμικοτραγική διάσταση του έργου, ενώ μέσω αυτού εκμαιεύεται η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα της Μελίνας.
Η ατμόσφαιρα του έργου σε μεταφέρει στο αδιέξοδο και τον ψυχολογικό εξαναγκασμό. Ο χώρος εναλλάσσεται σε κάθε σκηνή με τα γεωμετρικά σχήματα, θέτοντας μια θεατρική δράση μέσα στον χώρο «ιεροτελεστία», ένα έξυπνο τέχνασμα για να δημιουργηθούν περισσότεροι χώροι δράσης, τοποθετημένα κάθε φορά, μη χάνοντας την ορατότητά του το κοινό και επιδίδοντας το ερέθισμα αλληλεπίδρασης εφόσον μας «βάζει» μέσα σε αυτό, σε απόσταση αναπνοής.

Όταν η ζωή σου βρίσκεται στα χέρια ενός κουκλοπαίχτη, ενώ γίνεσαι μαριονέτα του, τι δύναμη έχεις μέσα σου ώστε να διαφύγεις; Η απάντηση που σου χρειάζεται είναι: «Αν έχω ένα λόγο να πνιγώ, σίγουρα έχω ένα λόγο για να ζήσω».

Συντελεστές
Συγγραφέας: Ελένη Γιασσά
Σκηνοθεσία: Στέλιος Καλαϊτζής
Παίζουν: Μυριέλλα Κουρεντή, Λία Τσάνα, Στέλιος Καλαϊτζής, , Πάνος Τοψίδης
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Ανδρέας Κελέκης
Σκηνικός χώρος & Κουστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Σχεδιασμός φωτισμών: Άννα Ρεμούνδου
Trailer: Κυριάκος Νοχουτίδης, Στέλιος Καλαϊτζής
Φωτογραφίες: Αρίων Κουρκουβέλης
Αφίσα παράστασης & Γραφιστικά: Γεωργία Γιαννούλη