Συνέντευξη με τον Stand up Comedian Γιώργο Χατζηπαύλου
8 Μαΐου 2017
Συνέντευξη με την ηθοποιό Αφροδίτη Κλεοβούλου
11 Μαΐου 2017
Προβολή όλων

Βρεθήκαμε στην παράσταση “Ελιγμοί”


Γράφει η θεατρολόγος Μαριαλένα Δογγούρη

 

Την Τετάρτη 3/5 παρακολουθήσαμε την επίσημη πρεμιέρα της παράστασης “Ελιγμοί” στο θέατρο 104. Η θεματική της παράστασης απλή: Η εξουσία και πως αυτή μπορεί να διαφθείρει τον έναν άνθρωπο, ενώ ταυτόχρονα καταστρέφει τον άλλο.

 

Ένα σύγχρονο κείμενο του Ισπανού συγγραφέα Eduardo Galan ο οποίος είναι καθηγητής  Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Ινστιτούτο Beatriz Galindo, ενώ τα έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ελληνικά και πορτογαλικά και έχει δημοσιεύσει πολυάριθμες λογοτεχνικές μελέτες και κριτικές εκδόσεις πολλών έργων της ισπανικής λογοτεχνίας.  Η γλώσσα του γρήγορη, σύγχρονη, πλέκει δυο παράλληλες ιστορίες που βιώνει ένα ζευγάρι.  Και είναι αυτή η ρεαλιστική γλώσσα, η αλήθεια της ιστορίας που σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα, ακριβώς γιατί σου είναι γνωστή.

 

Ο Θοδωρής Βουρνάς έμεινε πιστός σε αυτή την αλήθεια του κειμένου, δημιουργώντας μια παράσταση με καθαρές γραμμές και γρήγορους ρυθμούς. Η σκηνοθεσία υπογραμμίζει την βία που βιώνουν οι χαρακτήρες και την σκληρότητα του κειμένου. Στην αρχή και στο τέλος της παράστασης γίνεται μια εισαγωγή της ιστορίας από τους ίδιους τους ήρωες, οι οποίοι με την βοήθεια του φωτισμού ξεχωρίζουν. Επιπροσθέτως, η σκηνοθεσία δεν σταματάει να σε εκπλήσσει: ενώ ξέρεις ή φαντάζεσαι τι πρόκειται να γίνει, ο τρόπος που γίνεται επί σκηνής σε σοκάρει, απλά γιατί είναι ρεαλιστικός.

Το blackbox του θεάτρου 104 είναι ο μεγάλος σκηνοθετικός του σύμμαχος, καθώς εντείνει το συναίσθημα της ασφυξίας, της αίσθησης πως οι ήρωες δεν μπορούν να ξεφύγουν. Η σκηνή του πρακτικά γυμνή: τέσσερις καρέκλες με τέσσερα κάδρα – καθρέφτες. Τα κάδρα και το πως αυτά φωτίζονται λειτουργούν στο να δείξουν στους θεατές πως ο χώρος άλλαξε. Οι καθρέφτες από την άλλη, που κοιτάζονται οι ήρωες όταν εξομολογούνται το τι έχει συμβεί, λειτουργεί και συμβολικά: ο ήρωας μπορεί να λέει ψέματα στους άλλους, όχι όμως στο ίδιο του το είδωλο. Ο θεατής μέσα από αυτήν την αντανάκλαση βλέπει το πραγματικό τους πρόσωπο.

 

Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι τραχιές και ρεαλιστικές. Ο Λάζαρος Βασιλείου στον ρόλο του ηθοποιού Ντάριο, καλείται να παίξει πολλούς ρόλους. Το αξιοθαύμαστο είναι πως όταν κλήθηκε σαν Ντάριο να παίξει διαφορετικούς ρόλους, έδειξε ξεκάθαρα στο κοινό το πόσο άβολα ένιωθε ο χαρακτήρας του. Η κινησιολογία του δυναμική. Η Δήμητρα Στάικου στον ρόλο της Μπελέν ήταν καθηλωτική. Κατάφερε να μας παρουσιάσει μια γυναίκα, άλλοτε με την πυγμή και την αυτοπειθαρχία μιας στρατιωτικού, και άλλοτε με την ευθραυστότητα μιας κακοποιημένης γυναίκας. Πρέπει δε να γίνει λόγος για  την δυναμική της φωνής της και την τρομερή χημεία που είχε με τον σύντροφό της επί σκηνής, Λάζαρο Βασιλείου. Ο Αλέξανδρος Νταβρής έπεισε στον ρόλο του αυστηρού στρατιωτικού, ο οποίος εκμεταλλεύεται την θέση του. Μάλιστα κάνει εντύπωση το πόσο πειστικά έπαιξε και την ευαίσθητη πλευρά του ίδιου ήρωα, όταν αντιλαμβάνεται την πράξη του. Τέλος, ο Τάκης Παρασκευόπουλος στον ρόλο του ιδιόρρυθμου σκηνοθέτη, μπορεί πολλές φορές να προκάλεσε το γέλιο του κοινού, αλλά το προκάλεσε επειδή το κοινό ένιωθε άβολα με αυτό που έβλεπε. Δυναμικός και με αυτοπεποίθηση, η οποία όμως διαλύεται σαν πύργος από τραπουλόχαρτα όταν τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με το σχέδιό του.

 

Σε αυτήν την παράσταση οι ήρωες δεν είναι μόνο αυτό που φαίνονται. Όλοι οι χαρακτήρες παρουσιάζουν στην σκηνή και τον δυναμικό τους εαυτό και τον ευάλωτο, όπως συμβαίνει και στην ζωή. Πρόκειται για ένα έργο που είναι σε όλους γνώριμο και γεννά πολλές απορίες. Όλοι ξέρουμε βέβαια πως η εξουσία στα χέρια κάποιου που δεν ξέρει πως να την διαχειριστεί μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα. Πόσο συχνά δεν συμβαίνει αυτό γύρω μας; Και εμείς οι ίδιοι πως ελισσόμαστε όταν την συναντάμε; Οι ήρωες θα μπορούσαν να αντιδράσουν διαφορετικά από αυτό που έπραξαν, αλλά και πάλι θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες. Ο κύκλος αυτού του προβληματισμού δεν τελειώνει ποτέ, και αυτό είναι που κάνει την παράσταση “Ελιγμοί” τόσο τρομαχτικά επίκαιρη.