Τα παιδιά κρίνουν…
7 Δεκεμβρίου 2016
Βρεθήκαμε στην παράσταση Ασυνόδευτο
9 Δεκεμβρίου 2016
Προβολή όλων

Βρεθήκαμε στην παράσταση Η σονάτα του Κρόιτσερ


Γράφει η θεατρολόγος Ελένη Αναγνωστοπούλου

Μια σονάτα για τρεις… που κλείνει με απειλητικό- θλιμμένο τέλος. «Η σονάτα του Κρόιτσερ» στο θέατρο τέχνης Καρόλου Κουν (Φρυνίχου)

Ξεκινώντας, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι το έργο που τιτλοφορείται «Η σονάτα του Κρόιτσερ» γράφτηκε το 1889 από το Λέοντα Τολστόι. Το έργο κατατάσσεται στο ιστορικό-ρομαντικό μυθιστόρημα. Πρόκειται για μια νουβέλα που έχει σαν κεντρικό θέμα της, τη δημιουργία ενός ερωτικού τριγώνου. Την ιστορία ξετυλίγει ο κεντρικός ήρωας, ονόματι Πόζντισιεφ. Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς ενσαρκώνει το σύζυγο που ζηλεύει με τρόπο χειμαρρώδη. Γεμίζει τη σκηνή με τις εκφράσεις του. Επίσης, ξεδιπλώνει επί σκηνής τις μύχιες σκέψεις του και κάνει τον θεατή να συμπάσχει μαζί του. Άλλοτε ειρωνικός και άλλοτε κωμικός, περνάει με εύγλωττο τρόπο το αίσθημα της αδικίας. Ένα αίσθημα που στην κυριολεξία τον κατατρώει και εντέλει τον κάνει να φερθεί παράλογα. Ο Πόζντισιεφ εκστομίζει τις απόψεις του Τολστόι γύρω από το ζήτημα της σεξουαλικότητας. Εκείνος πιστεύει ότι οι σεξουαλικές σχέσεις αποτελούν τροχοπέδη για τη συνύπαρξη ανδρών και γυναικών. Πιο συγκεκριμένα, θεωρεί ότι η ερωτική επιθυμία είναι ανασταλτικός παράγοντας διότι τυφλώνει το άτομο και δεν του επιτρέπει να αξιολογήσει αντικειμενικά το συνάνθρωπο ως έχει, με τα προτερήματα και τα ελαττώματα του. Έτσι, υφίσταται η απαρχή για τη δημιουργία απωθημένων.

Η Κατερίνα Φωτιάδη δημιούργησε μέσω της κινησιολογίας, μια βουβή προσωπικότητα. Εκφραστικά, μας έπεισε ότι όχι μόνο αδιαφορεί, εντούτοις συνθλίβεται από την εγωιστική προσωπικότητα του άνδρα της. Ο Θοδωρής Οικονόμου συνέβαλε με τη σειρά του θετικά στην πραγματοποίηση της παράστασης. Με τους ήχους του πιάνου, φώτισε μια θλιβερή ιστορία που λαμβάνει χώρα στον κλειστό χώρο ενός δωματίου.

Η σκηνοθεσία της κυρίας Ξανθοπουλίδου εστιάζει κυρίως στο πρόσωπο του Πόζντισιεφ. Προσπαθεί να δείξει πως η καθημερινότητα διαμέσου της πολύχρονης συμβίωσης μπορεί να επηρεάσει ένα κατά τα άλλα τυπικό ζευγάρι. Όσον αφορά τη σκηνική τοποθέτηση του πιανίστα, πιστεύω ότι καλώς έγινε στο κέντρο της σκηνής. Και αυτό μπορεί να αιτιολογηθεί ως εξής: Η μορφή του πιανίστα στο βάθος της σκηνής θυμίζει κάτι το απόμακρο. Για να γίνω σαφέστερη εννοώ ότι η παρουσία του είναι καταλυτική για το ίδιο το ζευγάρι αφού άθελά του μπαίνει ανάμεσα τους. Αυτό το γεγονός βρίσκεται σε εξέλιξη αλλά τα αποτελέσματα έχουν αρχίσει να φαίνονται περισσότερο τεταμένα όσον αφορά την ψυχοσύνθεση του συζύγου.