“H Βασίλισσα του Χιονιού” στον πάγο Russian Circus on Ice
2 Νοεμβρίου 2017
Σεμινάριο Κωμωδίας με τον Νίκο Μουτσινά στον Ίασμο
3 Νοεμβρίου 2017
Γράφει η θεατρολόγος Εύα Αγραφιώτη
«Ο γιός μου με βρήκε.» Αγάπη, Σχιζοφρένια, Χαρά, Υπερβολή, κάθε συναίσθημα και μια εικόνα, κάθε συναίσθημα και μια νέα ιστορία, η οποία εκτυλίσσεται στο έργο «ΚΑΤΕΡΙΝΑ» σε σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη με την Λένα Παπαληγούρα στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου. Το έργο είναι βασισμένο στο εξομολογητικό μυθιστόρημα του Αύγουστου Κορτώ «Το Βιβλίο της Κατερίνας».
Μέσα από το έργο εκτυλίσσεται η ιστορία της αυτόχειρος Κατερίνας. Ξεκινά την καθηλωτική ιστορία της, «Ο γιος μου με βρήκε. Χαράματα Παρασκευής, πέντε μέρες πριν κλείσει τα εικοσιτέσσερα. Κατάλαβε πως είχα πεθάνει κι ας μην είχε αλλάξει τίποτα στον χώρο». Μας συστήνει το γενεαλογικό της δέντρο μέσα από ατελείωτες λευκές κόλλες με γραμμένα ονόματα συγγενών της που εναλλάσσονται μπροστά στα μάτια των θεατών με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Τα πρώτα κρούσματα της αρρώστιας που δε μπορούσε ούτε η ίδια να φανταστεί, ήρθαν στην επιφάνεια, καθιστώντας την ανίκανη να ανιχνεύσει τα αίτια της εσωτερικής ισορροπίας που την ταλαιπωρούσε. Τα χάπια, το αλκοόλ, τα ισχυρά φάρμακα και οι άντρες της ζωής της με πρώτο απ’ όλους το γιο της, συνθέτουν τα εύθραυστα κομμάτια του διπολικού χαρακτήρα της, που έρχεται σε σύγκρουση με την πλευρά της που περιέχει αγάπη, πάθος, επιμονή κι υπομονή. Οι προσπάθειες της να νικήσει την αρρώστιας της, ήταν πλέον ανούσιες, ενώ προσπαθούσε να κρατήσει μακριά από αυτό τον γιο της. Βρίσκεται η Κατερίνα γυμνή στο κρεβάτι της δίχως ελπίδα, με την ματαιότητα να την έχει κυριεύσει.
Η λιτότητα της σκηνοθεσίας, αναδεικνύει όχι μόνο το έργο αλλά και την υποκριτική δεινότητα της Λένας Παπαληγούρα ως Κατερίνα. Ο υποβλητικός της λόγος και οι διακυμάνσεις την φωνής της μας παρασύρουν στο απόλυτο προφίλ του σχιζοφρενή ανθρώπου. Η κίνησή της μέσα στον χώρο χαρακτήριζε αρμονικά τις ιδιαιτερότητες που έχει το έργο με την ψυχολογική κατάσταση αυτού του απαιτητικού ρόλου. Οι εικόνες δημιουργούνται μέσα στο μυαλό με ένα άγγιγμα ή ακόμα και με μια κίνησή της, αποδίδοντάς τον ψυχισμό σε κάθε φράση και κάθε λέξη.
Ένα λευκό σκηνικό, σκαλιά και ένα βιβλίο, το βιβλίο της ζωής της. Ο Γιώργος Νανούρης με έναν ευφυή τρόπο παρουσιάζει το «κενό» μέσα στη ψυχή της. Με έναν φακό στο χέρι γίνεται και ο ίδιος κοινωνός αλλά και παρατηρητής της ιστορίας της, ενώ δημιουργεί ατμόσφαιρες απόκοσμες, ανάμεσα στο υποσυνείδητο και το συνειδητό, βυθίζεται μαζί της στο σκοτάδι ναι αναδύονται μαζί μέσα από τις διαστρεβλωμένες αλήθειες του χαρακτήρα. Οι γρήγορες εναλλαγές του φωτός και της μουσικής σε παρασύρουν μέσα στο μυαλό της, καθώς όλα λειτουργούν σαν ρολόι που ενώ έχει κουρδιστεί και μετράει αντίστροφα, επιθυμείς να σταματήσει.
Η εικόνα της Κατερίνας σε παρασύρει και σε καθηλώνει, μεταφέροντάς σε, σε μια εξπρεσιονιστική απεικόνιση ενός τέτοιου ανθρώπου. Φαντάζει μια τέτοια κατάσταση τόσο μακρινή, μα τόσο κοντινή στην κοινωνία του σήμερα θίγοντας όλα όσα μας κρατάνε στην επιφάνεια, χάνοντας το πραγματικό «εγώ» μας.
Συγγραφέας: Αύγουστος Κορτώ
Ιδέα-Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης
Ερμηνεία: Λένα Παπαληγούρα , Γιώργος Νανούρης
Φωτογραφίες: Ιωάννα Χατζηανδρέου
Παραγωγή: Λυκόφως - Γιώργος Λυκιαρδόπουλος
Διεύθυνση Παραγωγής: Όλγα Μαυροειδή
Βοηθός Παραγωγής: Ξανθή Ραυτοπούλου
