Βρεθήκαμε στην παράσταση «MAMMA MIA»

Γράφει η θεατρολόγος Εύα Αγραφιώτη


Το φαντασμαγορικό musical «MAMMA MIA» σε κείμενο της Catherine Johnson,ανεβαίνει για δεύτερη σαιζόν στο Θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ , σε σκηνοθεσία και διασκευή της Θέμις Μαρσέλλου.

Το ξενοδοχείο Villa Donna παίρνει ζωή, η Ντόνα Σέρινταν διαχειρίζεται το ξενοδοχείο αυτό. Ο γάμος της κόρης της Σόφι, φέρνει και πάλι στη ζωή της, τρεις καλεσμένους που έρχονται στο γάμο, εν αγνοία της Ντόνα, είναι ο αρχιτέκτονας Σαμ Καρμάικλ, ο τραπεζίτης Χάρι Μπράιτ και ο ναυτικός Μπιλ Άντερσον. Η Ντόνα έχει να δει τους τρεις αυτούς άνδρες πάνω από είκοσι χρόνια. Η Σόφι διαβάζοντας το ημερολόγιο της μητέρας της ανακαλύπτει τους τρεις άνδρες της ζωής της, λίγο πριν η Ντόνα να μείνει έγκυος, έτσι ελπίζει πως ένας από αυτούς είναι και ο πατέρας της. Η Ντόνα βλέπει τους τρεις άνδρες από το παρελθόν της, μαζί με τη βοήθεια των φιλενάδων της Ρόζι και Τάνια προσπαθεί να δει τι θα κάνει. Εν τω μεταξύ, οι άνδρες δεν ήξεραν ο ένας τον άλλον πριν φτάσουν στο νησί, και ο καθένας πίστευε ότι είναι ο πατέρας της Σόφι. Έτσι όταν παίρνει πνοή η αισθηματική κωμωδία στη σκηνή του ΑΚΡΟΠΟΛ φαντάζει μοναδικό, ενώ γεμίζει ευχάριστα τρείς ώρες.

Τα σκηνικά (Μανόλης Παντελιδάκης), μια μικρογραφία του νησιού μας παραπέμπει και μας μεταφέρει στον κόσμο του έργου και εναλλάσσεται ανά σκηνή, ενώ γίνονται παράλληλες δράσεις, ανά σκηνικό. Ηθοποιοί και χορευτές βρίσκονται επι σκηνής και δίνουν όλη τους την ενέργεια. Η προσέγγιση του έργου από τη Θέμις Μαρσέλλου δεν υστερεί, από την προσδοκία που δημιουργείται ακούγοντας «MAMMA MIA», καθώς επιτυγχάνεται ο βασικός σκοπός του μιούζικαλ, να διασκεδάσει το κοινό, να ταξιδέψει μαζί του σε έναν άλλο κόσμο, να παρασύρει με τη μουσική, τη μεταφορά των πρωτότυπων τραγουδιών και τις απαιτητικές χορογραφίες(Άννα Αθανασιάδη).

Οι συντονισμένες παρουσιάσεις των ηθοποιών και των χορευτών απέδωσαν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα, με εξαιρετικές ερμηνείες. Ο κάθε ρόλος στάθηκε πάνω στη σκηνή, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον. Η σκηνική άνεση ήταν ένα «ατού», με συνέπεια και αίσθηση του χιούμορ, οι ηθοποιοί έγιναν ένα με τους χαρακτήρες, χτίζοντας προσωπικότητες, οι ερμηνείες έγιναν ρόλοι και οι ρόλοι πήραν πνοή με εξαιρετικές φωνητικές δυνατότητες και κίνηση, η οποία οφείλεται στις χορογραφίες, με επαγγελματισμό και περίτεχνη αφοσίωση, εντυπωσίασαν και σε παρέσυραν.

Τα ευφάνταστα κοστούμια, ο πολυδιάστατός φωτισμός και η καλοκουρδισμένη ορχήστρα, ο χορός αλλά και όλος ο θίασος έθεσαν ένα μαγευτικό αποτέλεσμα, μια ομαδική δημιουργία που παρείχε ένα άρτιο αποτέλεσμα με ανεβασμένο τον πήχη.