Βρεθήκαμε στην παράσταση «WILSON & WILSON»

Γράφει η ηθοποιός Έλλη Μασσαρά


Ο William Wilson είναι μια ημιαυτοβιογραφική ιστορία του Έντγκαρ Άλαν Πόε που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1839 και τοποθετείται στα περίχωρα του Λονδίνου. Η πλοκή πραγματεύεται έναν άνθρωπο που έχει μεγαλώσει σε αριστοκρατική οικογένεια, σε ένα Ελισαβετιανό σπίτι. Ο ίδιος αυτοαποκαλείται William Wilson, χωρίς να γίνεται γνωστό το πραγματικό του όνομα, περιγράφοντας το πενιχρό παρελθόν του. Ο Wilson περιγράφει το σχολείο ως μια φυλακή, με μια σφυρήλατη σιδερένια πύλη που έχει κρεμασμένους μεντεσέδες. Ο αρχηγός, ο οποίος ενεργεί επίσης ως πάστορας της εκκλησίας, επιβάλλει τους αυστηρούς κανόνες του σχολείου. Στη συνέχεια της ιστορίας του ανακαλύπτει το διεαφθαρμένο μυστικό για τη ζωή του που αποτελεί παράδοξο: στο σχολείο που πήγαινε υπήρχε ένα αγόρι με το ίδιο όνομα, την ίδια ημερομηνία γέννησης, το ίδιο ύψος και καταφθάνει στο σχολείο την ίδια ημέρα που και ο Γουίλσον πηγαίνει. Αυτό το μυστήριο που συμβαίνει με τους δύο William Wilsons είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των ανεξήγητων διαστάσεων και των μυστικών εσοχών της ανθρώπινης ψυχής.

Αυτός ο άλλος Wilson συνεχώς τον ανταγωνιζόταν σε όλα τα στάδια της καθημερινότητάς του. Θεωρούσε τον εαυτό του ιδιοφυϊα και ήταν ενοχλητικό που ο άλλος τον προκαλούσε σε έναν αέναο αγώνα. Ωστόσο ο άλλος δεν έκανε κάποια υπερπροσπάθεια για να κυριαρχήσει και αυτό φόβιζε τον Wilson, καθώς ο πρώτος διακρινόταν και υπερείχε με ευκολία. Επίσης, ήταν εξίσου εξοργιστικό για τον Wilson το γεγονός ότι ο άλλος έμοιαζε να τον συμπαθεί και ομολογεί πως ήταν αδιάσπαστοι σύντροφοι. Η μόνη διακριτή διαφορά του άλλου με τον Wilson είναι ο ψίθυρος που μόνο έβγαζε, καθώς η φωνή του ακουγόταν παράξενη, σαν ενός φαντάσματος. Ο Wilson φαίνεται να στοιχειώνεται για πολλά ακόμη χρόνια από τη διπλή αυτή παρουσία που του ανατρέπει τα σχέδια.

Η ιστορία του έργου ερευνά το θέμα της διπλής προσωπικότητας, όπου μοιάζει να εκφράζει το υποσυνείδητο και βασίζεται με λεπτότητα -χωρίς περιττές περιγραφές - στη λογική και τον ορθολογισμό. Ο σκηνοθέτης και ερμηνευτής της παράστασης Νικόλας Βαγιονάκης με έναν καθηλωτικό και υπερφυσικό σχεδόν τρόπο κατόρθωσε να μεταβιβάσει αυτό το παιχνίδι του μυαλού και την εσωτερική σύγκρουση που χαρακτηρίζει τον ήρωα. Οι εκφράσεις του, η κινησιολογία και τεχνικοσυναισθηματική του αντίληψη κέρδισε τις εντυπώσεις του κοινού. Το λιτό σκηνικό αντιπροσωπεύει επακριβώς τη συναισθηματική φύση που βιώνει ο ήρωας και δίνει μια δραματουργική νότα στο θεατρικό αυτό ταξίδι. Ένα ταξίδι που αξίζει να παρακολουθήσετε και να αποκωδικοποιήσετε τη μυστήρια αυτή πορεία της ζωής του.