Στα Σκοτεινά στο Cartel.. Συνέντευξη με τον ηθοποιό Παναγιώτη Νάτση
1 Δεκεμβρίου 2016
Συνέντευξη με την μοναδική Ήρα Κατσούδα
2 Δεκεμβρίου 2016
Προβολή όλων

Βρεθήκαμε στην παράσταση Θα σε δω στην πρεμιέρα


Γράφει η θεατρολόγος Ελένη Αναγνωστοπούλου.

Η γοητεία της απλότητας έγκειται στο ρεαλιστικό τρόπο απόδοσης των χαρακτήρων. «Θα σε δω στην πρεμιέρα» στο θέατρο Coronet.

Παρακολούθησα χτες, 26/11/2016 μια σπαρταριστή κωμωδία. Ο λόγος για το «Θα σε δω στην πρεμιέρα». Η υπόθεση μας καλωσορίζει στην αθέατη πλευρά του θεάτρου και των συντελεστών του. Βλέπουμε λοιπόν τι συμβαίνει πίσω από την ωραιοποιημένη εικόνα της αυλαίας. Ζήλειες και κόντρες δίνουν και παίρνουν όχι μόνο σε προσωπικό αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο. Το έργο του Δημήτρη Αλεξίου παρουσιάζει ένα κομμάτι της σκληρής πραγματικότητας που υφίσταται στα θεατρικά πηγαδάκια. Σκιαγραφεί με τρόπο ικανοποιητικό τους χαρακτήρες. Ο ρεαλισμός και η αμεσότητα των διαλόγων, καθιστούν το κείμενο επιτυχημένο. Ο Δημήτρης Αλεξίου υποδύεται έναν σκηνοθέτη που φτάνει στα όρια νευρικής κρίσης. Πειστικός στο ρόλο του, προσπαθεί να κρατήσει ένα θίασο που είναι στα πρόθυρα να λακίσει, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Η Κατερίνα Κλήμη υποδύεται την όμορφη αλλά χαζή στάρλετ. Αποδίδει στο ρόλο τις τσαχπίνικες νότες. Η Τατιάνα Μελίδου υποδύεται μια γυναίκα καριέρας. Συγκεκριμένα, πρόκειται για μια ξιπασμένη πρωταγωνίστρια η οποία αντιμετωπίζει τους συναδέλφους της αφ’υψηλού. Με τις εκφράσεις της, φωτίζει το στοιχείο της έπαρσης που εξωτερικεύει η θεατρική της περσόνα. Η Πολυτίμη Αλεξάνδρα Καλομοίρη χαρίζει κωμικές στιγμές στο ρόλο της Σούλας. Υποδύεται με φυσικότητα, μια λαϊκή γυναίκα που αντιδράει κατινίστικα όσον αφορά την απιστία που έχει διαπράξει ο αρραβωνιαστικός της. Η καλύτερη της σκηνή ήταν το μεθύσι και το πειστικό παραπάτημα που το συνόδευε. Ο Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος, εντυπωσίασε στο ρόλο του ηθοποιού που παθαίνει αμνησία. Μας έδειξε επί σκηνής, πως μπορεί να αντιδράσει κάτω από εξαιρετικά στρεσόγονες καταστάσεις. Παρουσίασε την εκφραστική γκάμα που κινούταν μεταξύ άγχους και πανικού. Ο Γιώργος Καραμπίνης, ενσάρκωσε τον αρραβωνιαστικό της Σούλας με τρόπο υποδειγματικό. Η Ναταλί Τσάβεζ ήταν μια αέρινη παρουσία, ετοιμόλογη και με πλαστικότητα στις κινήσεις. Ο Γιώργος Μπεκρής ενσάρκωσε το Λευτέρη, έναν αντικαταστάτη ηθοποιό. Ο ρόλος του είναι κωμικοτραγικός αφού για κακή του τύχη, τον βρίσκουν τα ευτράπελα και τα ατυχήματα που συμβαίνουν μες το θέατρο ως αποδέκτη.

Ο Μάρκος Παπαδόπουλος υποδύεται έναν παραγωγό και θιασάρχη, ο οποίος λειτουργεί σαν καταλύτης. Με κωμικούς τόνους, ισορροπεί μεταξύ πίεσης και αδιαφορίας. Άλλοτε, γίνεται ένας τύπος που φλερτάρει γλοιωδώς τη νεαρή στάρλετ. Τα σκηνικά της Δέσποινας Βολίδη είναι απολύτως θεατρικά. Το σκηνικό θυμίζει ένα όμορφο σαλόνι που παραπέμπει σε αγγλική κομεντί. Τα κοστούμια της Δέσποινας Κολοκοτσά είναι ταιριαστά με την ιδιοσυγκρασία του εκάστοτε ρόλου. Οι φωτισμοί του Νίκου Κουιτζίου αποτυπώνουν αριστοτεχνικά, τις φάσεις των ατυχημάτων. Αυτό επιτυγχάνεται με το ανοιγοκλείσιμο των φώτων. Η παράσταση κλείνει μ’ένα όμορφο τραγούδι που εκφράζει αλήθειες.

Κάποια στιγμή ακούγεται ο στίχος « Ζωή δεν είναι μωρό μου να κάνεις τα πάντα σωστά». Η φράση αυτή μας κάνει να ελπίζουμε και να τολμάμε να ζούμε την κάθε στιγμή, ακόμα και όταν κάνουμε λάθη. Άλλωστε, τα λάθη μας κάνουν αυτό που είμαστε σήμερα, περισσότερο δυνατοί και διεκδικητικοί . Η ομάδα των ηθοποιών έβαλε τα δυνατά της και μας παρουσίασε ένα χαρούμενο και ξεκαρδιστικό αποτέλεσμα.