Ψωνίζω άρα προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου επί ματαίω, ότι υπάρχω. “Buy me” στο θέατρο Underground.

Γράφει η θεατρολόγος Ελένη Αναγνωστοπούλου

Με τον τίτλο “Buy me” παίρνει σάρκα και οστά μια ιστορία με θέμα τον καταναλωτισμό. Με την τεχνική του devised theatre βλέπουμε αυτή την ιστορία ως ένα κατακερματισμένο κολλάζ. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ξεχωριστές εικόνες. Αν δεν έχεις πρότερη εμπειρία θέασης όσον αφορά το devised theatre είναι εύκολο να μπερδευτείς. Και αυτό συμβαίνει γιατί ένα είδος θεάτρου σαν και αυτό, απαιτεί το εκατό τοις εκατό της προσοχής σου.

Σχετικά με τον καταναλωτισμό, η ιστορία είναι γνωστή. Ξεκινάει από τη διαφήμιση και τα ευφυολογήματα, πρωτότυπα και μη για να καταλήξει στο αποτέλεσμα που είναι οι αγορές δίχως αύριο. Άσκοπες και ανούσιες. Καταναλώνουμε άκριτα αφού δεχόμαστε την πλύση εγκεφάλου η οποία σημειωτέον επιτυγχάνεται από τα έμμεσα μηνύματα που προβάλλονται. Στοχεύουν στο μυαλό του καταναλωτή. Καταναλώνεις για να καλύψεις το υπαρξιακό σου κενό, να αποφύγεις τη μοναξιά σου.

Η Νατάσσα Νταιλιάνη ζωντανεύει το σύγχρονο πρότυπο του ανθρώπου χωρίς εκφράσεις, με απουσία προσωπικότητας. Τολμάει να κάνει την έννοια του καταναλωτισμού, αφορμή για οπτικοποίηση και περαιτέρω προβληματισμό. Ο Αντώνης Γκρίτσης, αναλύει τον καταναλωτικό φονταμενταλισμό. Η φωνή του θυμίζει εκφωνητή που παίζει το ρόλο του ψυχρού παρατηρητή. Ο Κώστας Γαρδίκης δημιουργεί ήχους έντονους και χαριτωμένους, ταιριαστούς με το θέμα της παράστασης. Ο Βασίλης Κλωτσοτήρας, χρησιμοποιεί έντονους χρωματικούς συνδυασμούς με στόχο να επικεντρώσει το θεατή στο να παρακολουθήσει την επικείμενη διαφήμιση. Η Λουκία Χατζέλου επιλέγει όμορφες ενδυματολογικές δημιουργίες που υποδηλώνουν την πλασματική ανάγκη αγορών.