Η Ισαβέλλα Γαλαίου γεννήθηκε στην Αθήνα και ξεκίνησε να ασχολείται με τον χορό σε ηλικία μόλις 3 χρονών. Μέχρι τα 19 της εξερεύνησε τα μονοπάτια όλων των ειδών (κλασσικό μπαλέτο, σύγχρονο, τζαζ, λάτιν κλπ) μέχρι να την κερδίσει ολοκληρωτικά το flamenco. Τον Ιούλιο του 2014 χορογραφεί και χορεύει μαζί με 20 χορευτές της Compania Flamenca Sentimientos, την χοροθεατρική παράσταση flamenco «Στροφορμή», σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Θεοδώρου.
H Compania Flamenca Sentimientos πλέον είναι ο σημαντικότερος φορέας εκπαίδευσης και διάδοσης της αυθεντικής μορφής της τέχνης του flamenco στην Ελλάδα, και εδρεύει στην Αθήνα υπό την διεύθυνση της ιδρύτριας του Ισαβέλλας Γαλαίου έχοντας άμεση συνεργασία με αντίστοιχους σημαντικούς φορείς της Ανδαλουσίας. Εκτός της βασικής εκπαίδευσης στην σχολή (Τζαβέλλα 25-Εξάρχεια), η Ισαβέλλα Γαλαίου διδάσκει σε όλη την Ελλάδα σε σχολές χορού οι οποίες βρίσκονται υπό την αιγίδα της Compania Flamenca Sentimientos σε ότι αφορά την Τέχνη του Flamenco, διοργανώνει σεμινάρια χορού αλλά και τραγουδιού flamenco με τα σπουδαιότερα ονόματα της τέχνης (Antonio Canales, Joaquin Grilo, Carmela Greco, Vicente Gelo, Sara Salado κ.α.) αλλά και παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα. Είναι το μοναδικό πολυπληθές συγκρότημα flamenco στην Ελλάδα.
Η Ισαβέλλα Γαλαίου σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Ελένη Αναγνωστοπούλου.
ΕΑ: Τα τελευταία δέκα χρόνια έχετε ιδρύσει την σχολή Compania Flamenca Sentimientos. Ποια είναι τα στοιχεία που την καθιστούν επιτυχημένη;
Ισαβέλλα: Θεωρώ το γεγονός ότι συνδυάζουμε θεωρία και ιστορία της τέχνης, πολύ αναλυτική τεχνική και κινησιολογική εκπαίδευση και παράλληλα ασχολούμαστε με τον κάθε μαθητή ξεχωριστά αναλόγως των αναγκών του. Κάθε πληροφορία, βήμα ή κίνηση την τεκμηριώνουμε… θέλουμε ο μαθητής να μην βγαίνει από την τάξη με απορίες… θέλουμε να ξέρει ακριβώς τι κάνει και για ποιον λόγο. Συζητάμε, κάνουμε πολύ παρέα εκτός των ωρών του μαθήματος… δεν έχουμε τυπική σχέση με τους μαθητές μου. Θέλω να νιώθουν άνετα μαζί μου, να είμαστε φίλοι και να μην με φοβούνται… είμαι υπέρ του λάθους, έτσι μόνο αντιλαμβάνεσαι το σωστό και είμαι υπέρ της προσπάθειας. Οι μαθητές μου έρχονται στην σχολή και όταν δεν έχουν μάθημα… νιώθουν οικεία… έρχονται και παρακολουθούν την διδασκαλία και των υπολοίπων τάξεων, όχι μόνο της δικής τους, γιατί νιώθουν καλά εκεί… εκεί δίνουν την ψυχή τους καθημερινά και είναι ο χώρος τους… είμαι και με νιώθουν δίπλα τους σε όλα… μιλάμε για όλα… ξέρουν ότι είμαι με το μέρος τους σε όλα… θεωρώ ότι ο κάθε δάσκαλος τέχνης πρέπει να έχει τέτοια σχέση με τους μαθητές του… αληθινή και ανιδιοτελή… και φυσικά, να εμπνέει το ίδιο και στην σχέση μεταξύ των μαθητών… να νιώθουν αγάπη, συναδελφισμό και να μοιράζονται… ο συνδυασμός λοιπόν των παραπάνω, με κάνει πολύ περήφανη για την κομπανία μου!
ΕΑ: Θα χαρακτηρίζαμε το flamenco ως δυναμικό και περήφανο χορό. Ένας τέτοιος χορός τι απαιτήσεις έχει από τους μαθητές; Πχ να είναι περισσότερο πειθαρχημένοι;
Ισαβέλλα: Δυναμικός και περήφανος χορός, πολύ σωστά! Αν χορεύεις flamenco όμως και προσποιηθείς τον περήφανο και τον δυνατό, είναι αστείο και ψεύτικο και το κοινό το καταλαβαίνει. Στο πλαίσιο της εκπαίδευσης της συγκεκριμένης τέχνης υπάρχει αυτό το πολύ δύσκολο κομμάτι…. Για να γίνεις πολύ καλός και αυθεντικός χορευτής, πρέπει αληθινά και πραγματικά να νιώσεις περήφανος για αυτό που είσαι… και να εμπνεύσεις μέσω του χορού σου και στους θεατές, να νιώσουν και εκείνοι περήφανοι για αυτό που είναι… γιατί όλοι μας για αυτόν τον λόγο πάμε να παρακολουθήσουμε μια παράσταση φλαμένκο… για να εμπνευστούμε από τον δυναμισμό και την περηφάνια των χορευτών και των μουσικών της τέχνης αυτής… άρα, παράλληλα με την πειθαρχία που χρειάζεται να έχει ο μαθητής σχετικά με την τεχνική του κατάρτιση, πρέπει να έχει και πειθαρχία απέναντι στην ψυχική του ενδυνάμωση… έτσι γεννιέται ένας καλός χορευτής flamenco… αυτή είναι η πιο παλιά και αυθεντική συνταγή… flamenco puro!