Συνέντευξη με την ηθοποιό Δήμητρα Στάικου

Η Δήμητρα Στάικου είναι ένα φαινόμενο. Μόλις 26 χρονών και είναι πτυχιούχος νομικής και πτυχιούχος της δραματικής σχολής “Κεντρική Σκηνή Μιμή Ντενίση”, ενώ κάνει και το σκηνοθετικό της ντεμπούτο με το δικό της θεατρικό της έργο, με τίτλο «Το φαινόμενο του θερμοκηπίου» στο θέατρο Κάτω από την Γέφυρα. Θα την συναντήσουμε επίσης στην παράσταση «Ανώνυμος Απόστολέας», στο θέατρο ΠΚ, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Κωνσταντόπουλου.

Η Δήμητρα Στάικου σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και τη Μαριαλένα Δογγούρη.


ΜΔ: Ανώνυμος αποστολέας, στο θέατρο ΠΚ, από 13 Νοεμβρίου. Πες μας λίγα λόγια για το έργο.

Δήμητρα: Είναι ένα αστυνομικό θρίλερ, που έχει γράψει ο Γιάννης Βασιλακόπουλος και το σκηνοθετεί ο Θοδωρής Κωνσταντόπουλος. Είναι ένα έργο μυστηρίου, το οποίο περιέχει και πολιτικό υπόβαθρο αφήνοντας πολιτικές αιχμές. Πρόκειται για την ιστορία ενός πιλότου, τον οποίο έχουν εμπλέξει οι ανώτεροι του σε ένα δυστύχημα, και τον βλέπουμε να προσπαθεί να ξεφύγει από αυτήν τη συνομωσία. Θα έλεγα, πως το συγκεκριμένο έργο θα μπορούσε να σταθεί στη σημερινή εποχή, αλλά και σε μια προγενέστερη, εφόσον έχει ένα πολιτικό υπόβαθρο, το οποίο δείχνει τη θέση της Ελλάδας στο σήμερα και πώς κάποιες δυνάμεις έξωθεν προσπαθούν να επιβουλευτούν την κρίση. Ο Θοδωρής Κωνσταντόπουλος δίνει μια κινηματογραφική ματιά στο έργο. Επίσης, υπάρχει ζωντανή τζαζ μουσική, η οποία δίνει έμφαση στο ύφος της παράστασης.

ΜΔ: Πες μας λίγα λόγια για τον ρόλο σου.

Δήμητρα: Ενσαρκώνω την Ελπίδα, μια πράκτορα που, άλλες φορές φαίνεται να βοηθάει τους πρωταγωνιστές, και άλλες φορές τους απομακρύνει από την λύση του μυστηρίου. Νομίζω πως είναι ένα έργο ιδιαίτερο, με μυστήριο και σασπένς, και θα αρέσει πολύ στον κόσμο, καθώς δίνει κάτι διαφορετικό.

ΜΔ: Τι περιμένετε να πάρει το κοινό από αυτή την παράσταση;

Δήμητρα: Το κοινό, όσο παρακολουθεί την παράσταση, θα βρίσκεται αντιμέτωπο με μια αλληλουχία ανατροπών και θα είναι δύσκολο να καταλάβει ακριβώς ποια τελικά είναι η λύση του μυστηρίου. Νομίζω, πως υπάρχει μια μορφή κάθαρσης και ένα σχήμα κύκλου, γιατί τελικά είναι πολύ εύκολο αν βρεθεί κάποιος άνθρωπος κάτω από συγκεκριμένες καταστάσεις, να αρχίσει να χάνει τα λογικά του. Όλους μας χωρίζει μια πολύ λεπτή γραμμή φυσιολογικού και τρέλας. Ελπίζω επίσης ο θεατής να συνειδητοποιήσει το τι συμβαίνει αυτή την στιγμή με την Ελλάδα και η Γερμανία προσπαθεί να επιβουλευτεί την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και όχι να την βοηθήσει, όπως μπορεί να πιστεύουν κάποιοι.

ΜΔ: Φαινόμενο του θερμοκηπίου, για δεύτερη χρονιά, στο θέατρο Κάτω από την Γέφυρα. Ένα έργο που έχεις γράψει εσύ.

Δήμητρα: Το έργο αυτό για πρώτη φορά το σκηνοθετώ εγώ, κάτι που κάνω για πρώτη φορά. Επίσης έχουν αλλάξει τελείως οι συντελεστές της παράστασης. Φέτος είναι οι Κατερίνα Ζιώγου, Μαρία Μαυροματάκη, Θανάσης Παπαγεωργίου και η Μάρα Ματζάρη. Το θέατρο Κάτω από την Γέφυρα είναι ένας πάρα πολύ ωραίος χώρος που κάνει σημαντικές δουλειές και δίνει και βήμα σε νέους καλλιτέχνες. Φέτος, λοιπόν, δοκιμάζοντας να αναλάβω εγώ την σκηνοθεσία, το άλλαξα άρδην , δεν κράτησα τίποτα από το παλιό ανέβασμα, ούτε οπτικά ούτε υφολογικά. Έψαξα να βρω τι ήταν αυτό που ήθελα να πω μέσα από αυτή την ιστορία και έτσι είναι πιο κοντά στη δική μου οπτική.

ΜΔ: Πες μας για την ιστορία της παράστασης.

Δήμητρα: Είναι η ιστορία μιας μεγάλης γυναίκας, η οποία αποφασίζει να φύγει από το σπίτι της γιατί νιώθει πως οι δικοί της την εκμεταλλεύονται οικονομικά, κάτι που συμβαίνει με πολλούς ανθρώπους τρίτης ηλικίας. Μια γυναίκα νεότερη προσπαθεί να την επαναφέρει στην ασφάλεια και την τάξη, αλλά η γηραιότερη γυναίκα δεν την αναγνωρίζει καθώς έχει σλτσχάιμερ. Είναι ένα έργο που πραγματεύεται τα προβλήματα της τρίτης ηλικίας. Έτσι, ουσιαστικά, αυτές οι δυο γυναίκες δημιουργούν ένα δίπολο και μια αντίθεση μεταξύ λογικής και τρέλας. Το έργο κάνει ένα σχήμα κύκλου, γιατί δείχνει πως σιγά σιγά όλοι γινόμαστε σαν τους γονείς μας, κάτι που εγώ πιστεύω πολύ έντονα.

ΜΔ: Τι διαφορετικό θα δούμε στην παράσταση;

Δήμητρα: Οπτικά το έχω κάνει πιο άχρονο, κάτι το οποίο θα φαίνεται και στα σκηνικά. Δεν με ενδιαφέρει τόσο πολύ η σημερινή εποχή, τα προβλήματα του τώρα, με νοιάζει πιο πολύ η μοναξιά των ανθρώπων, το χάος που ζούμε όλοι μας, και το να δείξω πως η ζωή κάνει κύκλους. Όπως είπα και πριν, όλοι γινόμαστε σταδιακά οι γονείς μας.

ΜΔ: Έχεις αλλάξει και το σενάριο;

Δήμητρα: Υπάρχουν μικρές προσθήκες. Έχει αλλάξει σε κάποια κομμάτια. Θα είναι και πιο αφηρημένο όσο αφορά τον τόπο και τον χρόνο.

ΜΔ: Περιμένεις διαφορετικές αντιδράσεις φέτος;

Δήμητρα: Ναι σίγουρα. Αν και πέρυσι είχαμε πολύ καλές κριτικές για την παράσταση. Και αυτό ήταν και το έναυσμα πάνω στο οποίο στάθηκα και αποφάσισα πως αξίζει η προσπάθεια να ξανανέβει.

ΜΔ: Τελικά ποιο ρόλο προτιμάς; Συγγραφέας, ηθοποιός ή σκηνοθέτης;

Δήμητρα: Είναι πάρα πολύ δύσκολο να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση καθώς γράφω από πολύ μικρή ηλικία. Ο ρόλος του συγγραφέα είναι ένας ρόλος που πολύ δύσκολα θα αποποιηθώ στην ζωή μου. Η ηθοποιία και η σκηνοθεσία είναι αλληλοσυμπληρούμενα δοχεία. Όσο πιο πολύ μαθαίνεις υποκριτική, τόσο μεγαλύτερη δυνατότητα έχεις να σκηνοθετήσεις κάτι, αντιλαμβανόμενος πολλές φορές τις δυνατότητες και τα λάθη. Ένας σκηνοθέτης, θέλοντας και μη, πρέπει πάντα να είναι και ηθοποιός. Και αυτοί οι ρόλοι μου αρέσουν και με τροφοδοτούν. Θα φανεί στην πορεία.

ΜΔ: Μέχρι πότε θα παίζονται οι παραστάσεις;

Δήμητρα: Ο «ανώνυμος αποστολέας» μέχρι τέλη Γενάρη και το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» σίγουρα θα πάει μέχρι 15 Δεκέμβρη, και εφόσον πάει καλά θα συνεχιστούν οι παραστάσεις.