Συνέντευξη με την ηθοποιό Μαρία Δεληκωνσταντίνου

Η Μαρία Δεληκωνσταντίνου είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης. Αποφοίτησε από την ανώτερη δραματική σχολή Ίασμος του Βασίλη Διαμαντόπουλου. Είναι επίσης πτυχιούχος του τμήματος εκπαίδευσης και αγωγής στην προσχολική ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει γράψει ένα θεατρικό έργο για παιδιά με τίτλο: «Έλα στη θέση μου» που παρουσιάστηκε το χειμώνα του 2016 στο θέατρο Μπροντγουαίη. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους, θεατρικές παραστάσεις καθώς και μεγάλα σόου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 2015 παρουσίασε την τελετή λήξης του 33ου Σπάρταθλου σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη. Έχει συμμετάσχει σε τηλεοπτικές σειρές όπως: Δικαίωση, Κλεμμένα όνειρα, Μια στιγμή δύο ζωές, Τύχη Βουνό, Τα μαχαιρώματα και άλλα. Αυτή την περίοδο, τη συναντάμε στο θέατρο ΠΚ όπου ενσαρκώνει μια γυναίκα υπόδειγμα πίστης όπως αφήνει να εννοηθεί, στον Ανώνυμο Αποστολέα του Γιάννη Βασιλακόπουλου.

Η Μαρία Δεληκωνσταντίνου σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Ελένη Αναγνωστοπούλου.


Ε.Α: Καλημέρα, τι όμορφη μέρα σήμερα! Έχω την τιμή και τη χαρά να βρίσκομαι με τη Μαρία Δεληκωνσταντίνου όπου θα συνομιλήσουμε για το έργο στο οποίο πρωταγωνιστεί. Ο λόγος για τον Ανώνυμο Αποστολέα.

Μαρία: Ο Ανώνυμος Αποστολέας του Γιάννη Βασιλακόπουλου είναι ένα εξαιρετικό έργο. Πώς να το πω, δεν είναι ακριβώς ένα πολιτικό- κατασκοπικό θρίλερ, αλλά δεν είναι μόνο αυτό: έχει κωμικά στοιχεία, έχει στοιχεία μυστηρίου, αγωνία. Νομίζω ότι με αυτό το έργο ο Γιάννης Βασιλακόπουλος έχει πετύχει να αφυπνίσει και να κρατήσει σε εγρήγορση όλες τις αισθήσεις του θεατή και οπωσδήποτε έχει καταφέρει να του μεταδώσει όλο αυτό το συναίσθημα που είναι χαρά, είναι λύπη, είναι αγωνία όπως είπα και πριν. Τον βάζει να σκεφτεί πάρα πολύ, τον προβληματίζει.

Ε.Α: Θα ήθελα να μου πείτε δύο λόγια σχετικά με το ρόλο σας στην παράσταση.

Μαρία: Κατ’αρχήν πρέπει να πω ότι είναι μεγάλη μου τιμή διότι ο Γιάννης Βασιλακόπουλος έγραψε αυτό το ρόλο αποκλειστικά για μένα. Πέρσι που είχαμε συνεργαστεί σε άλλο έργο, σε μια εξαιρετική κωμωδία, του είχα πει κάποια στιγμή ότι ξέρεις Γιάννη, θέλω να παίξω και έναν πιο δραματικό ρόλο γιατί πέρσι είχα δύο κωμικούς. Και σε λίγο καιρό μου λέει: αυτός ο ρόλος είναι για σένα. Θέλω να τον ευχαριστήσω δημόσια. Αυτός ο ρόλος έχει πολύ μεγάλη συναισθηματική αξία για δύο λόγους: Αρχικά, ότι γράφτηκε για μένα και γιατί ο συγγραφέας μου εμπιστεύτηκε το πνευματικό παιδί του, το κείμενο του. Η Χαρά που ενσαρκώνω εγώ, είναι ας πουμε το θύμα των περιστάσεων. Είναι μια γυναίκα που ουσιαστικά έχει σαν σκοπό της ζωής της να θέλει να είναι μαζί με το σύντροφο της σε μια φυσιολογική καθημερινότητα. Τελικά όλο αυτό που γι’αυτήν αντιπροσωπεύει την ιδανική της ζωή έχει αρχίσει και ανατρέπει την καθημερινότητα της. Ο σύντροφος της έχει υποστεί μια σοβαρή εγκεφαλική βλάβη μετά από ένα αεροπορικό δυστύχημα, είναι ο πιλότος του μοιραίου αεροπλάνου και είναι ο μόνος διασωθείς απ’αυτή την αεροπορική τραγωδία. Εκείνη επειδή τον σέβεται και τον εκτιμάει έτσι όπως είναι, μένει δίπλα του.

Ε.Α: Πως αφήνει τον Άγνωστο να μπει στο σπίτι της; Θα περιμέναμε να μην επιτρέψει κάτι τέτοιο.

Μαρία: Είναι αλήθεια ότι η ίδια βρίσκεται σε απόγνωση γιατί όπως λέει μέσα το έργο, δύο χρόνια προσπαθεί να μάθει τι έγινε σ’αυτό το δυστύχημα. Είναι μια γυναίκα που ναι μεν υπερλατρεύει το σύντροφο της, όμως ψάχνει και μια σανίδα σωτηρίας από κάπου να πιαστεί για να δικαιολογήσει κάποια πράγματα. Μην ξεχνάμε, στην έναρξη κιόλας λέει ότι το μόνο που της είπαν είναι ότι ο σύντροφος της έχει αυτή την εγκεφαλική βλάβη και το περίφημο: «Λυπάμαι». Όταν σου συμβαίνει κάτι τραγικό στο σπίτι και το μόνο που σου έχουν πει είναι λυπάμαι, τότε εσύ ψάχνεις να πιαστείς από το οτιδήποτε. Γι’αυτήν, το να επιτρέψει στον Άγνωστο να εισβάλλει στο σπίτι της ήταν η σανίδα σωτηρίας της, μήπως μπορέσει και μάθει κάτι περισσότερο. Σίγουρα ο Άγνωστος την έβαλε σε μια διαδικασία να απαντάει χωρίς να σκέφτεται ή χωρίς να φέρνει πολλές αντιδράσεις αλλά η απόφαση της να τον κρατήσει μέσα στο σπίτι ήταν ουσιαστικά δική της.

Ε.Α: Ποιες είναι οι εντυπώσεις του κόσμου που έχει δει το έργο και έχει πάρει μια πρώτη γεύση;

Μαρία: Κοιτάξτε, κακά τα ψέματα. Ο κόσμος δεν είναι δοκιμασμένος σε τέτοιου είδους έργα. Με μεγάλη μας έκπληξη, ο κόσμος ανταποκρίνεται απόλυτα σ’αυτό. Κατά τη διάρκεια του έργου δεν ακούμε ούτε ανάσα. Νιώθουμε να ρουφάει ο θεατής την κάθε μας κίνηση, την κάθε μας ανάσα, την κάθε μας λέξη και αυτό είναι πολύ γοητευτικό για μας και μας γεμίζει ενέργεια. Περιμένουμε πότε θα’ρθει το Δευτερότριτο για να ανέβουμε στη σκηνή και να προσφέρουμε πάλι όλο αυτό το θέαμα στο θεατή. Ακούμε πάρα πολύ όμορφα λόγια και είμαστε ευγνώμονες για αυτό που μας συμβαίνει.

Ε.Α: Πως ήταν η συνεργασία με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας;

Μαρία: Κατ’αρχήν να πω ότι είμαι πολύ τυχερή και πραγματικά ευχαριστώ που βρίσκομαι με αυτούς τους εξαιρετικούς συναδέλφους, οι οποίοι εκτός από σπουδαίοι πρωταγωνιστές είναι και σπουδαίοι άνθρωποι. Τιμούν την έννοια ηθοποιός μέχρι τελευταίας. Έχουν ήθος, είναι εξαιρετικοί συνεργάτες, οι μεγαλύτεροι από εμένα είναι και δάσκαλοι-τολμώ να το πω αυτό- γιατί μεταφέρουν την εμπειρία τους σε όλους μας. Τους αγαπώ πολύ και ευχαριστώ που είμαι εκεί. Συνεργάζομαι για δεύτερη χρονιά με τον Δημήτρη Τοπαλίδη. Στο καστ παίρνουν μέρος και άλλοι αξιόλογοι συντελεστές. Συμμετέχει ο Νίκος Καραγιώργης που είχαμε βρεθεί σε μια δουλειά πριν από δέκα χρόνια. Τελικά δεν έγινε ποτέ αλλά όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Βρισκόμαστε τώρα εδώ, είναι σπουδαίος ηθοποιός, συνάδελφος και φίλος. Ο Βαγγέλης Πυρινής είναι ο γιατρός της υπόθεσης που είναι η κωμική φιγούρα του έργου. Ο Λευτέρης Λουκαδής, ο οποίος είναι πολύ γνωστός και έχει πολλά χρόνια στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Μας μεταφέρει εμπειρίες του από παλαιότερες του συνεργασίες. Η Δήμητρα Στάικου είναι μια νέα ηθοποιός και της εύχομαι τα καλύτερα. Η σκηνοθεσία είναι του Θοδωρή Κωνσταντόπουλου και το θεατρικό κείμενο του Γιάννη Βασιλακόπουλου. Τα εξαιρετικά κοστούμια είναι της Μάγδας Καλορίτη. Τα σκηνικά είναι του κυρίου Αθανασιάδη. Να μην ξεχάσω να πω το πιο βασικό. Έχουμε τρεις μουσικούς επί σκηνής: Ο Αντώνης Αρβανίτης που είναι κοντραμπασίστας, ο Φοίβος Μποζάς παίζει σαξόφωνο και ο Βασίλης Παπαχρήστου παίζει πλήκτρα. Εκείνοι ντύνουν μουσικά το έργο μας στο θέατρο ΠΚ Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15 μμ. Στα φώτα είναι ο Γιάννης Αλεξόπουλος.

Ε.Α: Είστε ευχαριστημένη έως τώρα από τη θεατρική πορεία σας;

Μαρία: Σίγουρα εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Ότι βήμα έχω κάνει μέχρι τώρα δόξα τω Θεώ, δεν είναι και λίγα, μου έχουν πάει πάρα πολύ καλά. Έχω αγαπήσει πολύ ότι έχω κάνει και σίγουρα περιμένω κάθε βήμα μου να είναι ακόμα καλύτερο από το προηγούμενο.

Ε.Α: Πως αντιληφθήκατε το ρόλο της Χαράς όταν πήρατε στα χέρια σας το κείμενο; Πως σας φάνηκε η πρώτη ανάγνωση;

Μαρία: Εννοείτε αν ταυτίστηκα σε κάποια σημεία μαζί της;

Ε.Α: Γενικά ποια ήταν η εντύπωση που σας άφησε σαν χαρακτήρας.

Μαρία: Όπως είπα και πριν, είναι μια αξιοπρεπής γυναίκα. Για μενα είναι όπως πρέπει να είναι η κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της. Όχι μόνο σήμερα, διαχρονικά. Είναι μια γυναίκα αφοσιωμένη στην οικογένεια της. Ότι και αν γίνει, είναι εκεί να στηρίζει, να βοηθάει. Όπως λέει και μια χαρακτηριστική ατάκα στο έργο: (…) Και εγώ ασπίδα σου εδώ να σε φροντίζω και να σε προσέχω. Ασπίδα γιατί η γυναίκα στην ουσία έχει αυτό το ρόλο σε όλες τις οικογένειες.

Ε.Α: Υποστηρικτικό.

Μαρία: Είναι πάντα υποστηρικτικός ο ρόλος της απέναντι στα παιδιά της, στον άντρα της, παντού. Οπότε για μένα αυτή η γυναίκα λειτουργεί και σαν πρότυπο. Από αυτό που διάβασα, μου άρεσε πολύ όλη της η στάση στο έργο και για μένα αυτό ήταν πρόκληση.

Ε.Α: Υπάρχει κάτι στα σκαριά που να αφορά επόμενη θεατρική δουλειά;

Μαρία: Ναι. Ήδη αυτές τις μέρες είμαστε στα κλεισίματα για μια κωμωδία αυτή τη φορά. Θα ξεκινήσει αρχές Μαρτίου αλλά τα περισσότερα θα τα πούμε σε μια άλλη συνέντευξη.