Συνέντευξη με τον ηθοποιό Άρη Ηλία Τοπαλογλου

Ο Άρης Ηλίας Τοπαλογλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καρδίτσα. Από μικρός παρατηρούσε τα πάντα γύρω του, κυρίως τις ανθρώπινες σχέσεις, σε βαθμό που πίστευε ότι ήθελε να ασχοληθεί με την ψυχολογία. Η συμμετοχή του όμως σε σχολικές παραστάσεις τον έκανε από πολύ νωρίς να πάρει την απόφαση να γίνει ηθοποιός και να ασχοληθεί με το θέατρο. Απόφοιτος της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής "Πραξη 7", επιτυχών στις εξετάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού, ο πολλά υποσχόμενος Άρης Ηλίας Τοπαλογλου "εισβάλει" στις θεατρικές σκηνές και μας παρουσιάζεται μέσω της παράστασης "ΣΟΥΠΕΡΚΡΑΧ" στο Σύγχρονο θέατρο σε σκηνοθεσία Μαργαρίτας Καστρινου και Γιάννη Μιχαλόπουλου.

Δεν είναι όμως η πρώτη του δουλειά στο θέατρο διότι στο βιογραφικό του μετράει και άλλες, όπως την παράσταση "Πίστη Αγάπη Ελπίδα" με την σκηνοθετική ματιά της Μανιας Παπαδημητρίου στο θέατρο Πράξη 7, την θεατρική - χορευτική παράσταση "The Record" της αμερικανικής ομάδας 600 HIGHWAYMEN στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, την παιδική θεατρική παράσταση ΄ Έλα στην Θέση μου΄΄ στο θέατρο Μπρόντγουαιη, την παράσταση΄΄ Βερενίκη΄΄ στο θέατρο Rabbithole κ.α.

Ο Άρης Ηλίας Τοπαλογλου σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Μαριαλένα Δογγούρη.

ΜΔ: Αυτή την περίοδο σας συναντάμε στην παράσταση «Σουπερκραχ» στο Σύγχρονο θέατρο. Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση.

ΑΗΤ: Καταρχάς να αναφέρω ότι η παράσταση μας είναι βασισμένη στο ομότιτλο πολιτικό κόμικ του DARRYL CUNNINGHAM, ΣΟΥΠΕΡΚΡΑΧ. Όπως και στο βιβλίο η παράσταση μας αποτελείται από τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζεται η ζωή και η συγγραφική δράση της Αυν Ραντ, η οποία μέσα από την φιλοσοφία του αντικειμενισμού, άσκησε τεράστια επιρροή, όχι μόνο στην αμερικανική Δεξιά αλλά και σε ένα συγκεκριμένο άτομο που έπαιξε βασικό ρόλο στα γεγονότα που οδήγησαν στην κρίση, τον τότε πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των Η.Π.Α., Άλαν Γκρινσπαν.
Στο δεύτερο μέρος της παράστασης, "το Κραχ", φανερώνονται λεπτομερώς τα γεγονότα που οδήγησαν στην οικονομική κρίση. Εξηγούνται πώς οι συναλλαγές σε παράγωγα, σε συνδυασμό με την κατάρρευση της αγοράς στεγαστικών δανείων στις Η.Π.Α. και τις χαλαρές κυβερνητικές ρυθμίσεις, οδήγησαν στην κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας. Και στο τρίτο μέρος έχουμε την "Εποχή του Εγωισμού", όπου μέσα από την συνθήκη του Σόου ξεκινά ένα παιχνίδι - έρευνα στην ψυχολογία της συντηρητικής και της προοδευτικής σκέψης. Ο θεατής μέσα από το παιχνίδι αυτό παρατηρεί τα ισχυρά και τα αδύναμα σημεία των ιδεολόγων αυτών, καθώς επίσης διαπιστώνει πόσο συντηρητικός ή προοδευτικός είναι ο ίδιος, αφού στο παιχνίδι αυτό συμμετέχουν όλοι οι θεατές. Τέλος, θα ήθελα να σημειώσω ότι βλέποντας κάποιος την παράσταση μας παρατηρεί ότι τα μέρη αυτά συνδέονται μεταξύ τους σαν κομμάτια του ντόμινο, που το ένα έφερε το άλλο και πως όλα αυτά οδήγησαν στην κατάσταση που βιώνουμε σήμερα παγκοσμίως.

ΜΔ: Ποιο ρόλο υποδύεστε;

ΑΗΤ: Κανείς στην παράσταση μας δεν υποδύεται ένα μόνο ρόλο. Είναι μία παράσταση με πολλές εναλλαγές, που προέκυψε μετά από αυτοσχεδιασμούς και συζητήσεις στο πως μπορούμε να αποδώσουμε θεατρικά το νόημα του κειμένου, πάντα φυσικά με τις κατευθύνσεις των σκηνοθετών, της Μαργαρίτας Καστρινου και του Γιάννη Μιχαλοπουλου. Κάποιοι λοιπόν από τους ρόλους που υποδύομαι είναι αυτός του ΤΖΟΝ ΓΚΟΛΤ, ο οποίος είναι ο κεντρικός χαρακτήρας από το μυθιστόρημα της Άυν Ραντ "Ο Άτλας επαναστάτησε", και μιλά για μια ηθική εγωισμού. Ένας άλλος ενδιαφέρον χαρακτήρας μου στην παράσταση είναι αυτός του Νειθαν Μπλουμενθαλ που αρχικά τον βλέπουμε ως έναν δεκαεννιαχρονο φοιτητή, θαυμαστή της Αυν Ραντ που βρίσκει τρόπο να τραβήξει την προσοχή της και στην συνέχεια καταλήγει να συνάπτει ερωτική σχέση μαζί της και να δημιουργεί ένα ινστιτούτο στο όνομα του. Τέλος, δεν θα μπορούσα να μην ξεχωρίσω από τους ρόλους μου στην παράσταση αυτόν της τηλεόρασης-πολυεργαλείο-βοηθό παρουσιαστή, που έχω αναλάβει για το τρίτο μέρος. Πραγματικά αυτό ήταν μια πρόκληση για μένα, γιατί ακολουθώντας θεατρικά ένα σχήμα και φορώντας μια τηλεόραση στο κεφάλι, καλούμε να εκφωνήσω ένα δελτίο ειδήσεων, να τραγουδήσω και να χορέψω. Είναι κάτι που συνήθως προκαλεί γέλιο στους θεατές, και το γεγονός ότι έρχομαι σε άμεση επαφή μαζί τους με κινητοποιεί περισσότερο με αποτέλεσμα να είμαι σε εγρήγορση πάνω στην σκηνή.

ΜΔ: Με ποιους τρόπους καταδεικνύονται στην παράσταση η οικονομική κρίση και τα προβλήματα του καπιταλισμού;

ΑΗΤ: Η οικονομική κρίση και τα προβλήματα του καπιταλισμού εμφαίνονται σε διάφορα σημεία της παράστασης αλλά κυρίως στο δεύτερο μέρος, μέσα από την ιστορία της Μαίρης, που αντιπροσωπεύει τους πολίτες που θαμπώθηκαν από τις δυνατότητες της ελεύθερης αγοράς και κατέληξαν να πληρώνουν τα λάθη του τραπεζικού συστήματος. Αρχικά βλέπουμε την Μαίρη να τριγυρνάει στον περίπλοκο κόσμο της οικονομίας και των τραπεζών και να βιώνει την εποχή της δόξας των στεγαστικών δανείων ώσπου καταλήγει να καταρρέει, όταν σκάει η λεγόμενη φούσκα και πιο συγκεκριμένα όταν τα μέτρα που εφαρμόζονται από το κράτος δεν είναι αποτελεσματικά.

ΜΔ: Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο στην παράσταση και τι σας κέντρισε περισσότερο;

ΑΗΤ: Σίγουρα αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο ήταν να κατανοήσω και να αφομοιώσω σε αρκετά καλό βαθμό ιδιαίτερες οικονομικές ορολογίες. Όπως καταλαβαίνετε, προκειμένου να σας παρουσιάσουμε το Κραχ και τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτό, έπρεπε να γίνει μια έρευνα από τον καθένα μας ξεχωριστά. Όταν λοιπόν διάβασα για πρώτη φορά το κείμενο που είχαν ετοιμάσει οι σκηνοθέτες για την παράσταση, κατάλαβα ότι με περίμενε αρκετή μελέτη. Έπρεπε να κατανοήσουμε κάτι προκειμένου να το αποδομήσουμε και να μπορεί αυτό να το παρακολουθήσει ο καθένας. Αυτό που με κέντρισε περισσότερο ωστόσο, ήταν το ίδιο το κόμικ. Σκέφτηκα ότι ποτέ δεν είδα μία παράσταση βασισμένη σε ένα κόμικ και πως θα ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα δουλειά για να ασχοληθώ.

ΜΔ: Τι προσδοκάτε να πάρει το κοινό από την παράσταση;

ΑΗΤ: Αυτό που θέλουμε αφενός είναι να παρουσιάσουμε στο κοινό τα τεκταινόμενα της οικονομικής κρίσης και αφετέρου να προβληματιστεί ο θεατής σχετικά με κάποια στερεότυπα που υπάρχουν στην κοινωνία και συμβάλλουν σε όσα βιώνουμε σήμερα, για παράδειγμα γίνεται αναφορά περί συντηρητισμού-προοδευτισμου, όπως και δεξιάς-αριστεράς.

ΜΔ: Ποιες οι αντιδράσεις του κοινού;

ΑΗΤ: Η αλήθεια είναι πως σε αρκετά σημεία της παράστασης ακούγονται γέλια, μιας και την έχουμε προσεγγίσει με χιουμοριστικό τρόπο. Εξάλλου προέρχεται από ένα κόμικ και προσπαθήσαμε να κρατήσουμε ένα αντίστοιχο ύφος. Έχει τύχει επίσης κάποιος θεατής να διακόψει την ροή της παράστασης προκειμένου να κάνει το σχόλιο του. Γενικότερα σε κάθε παράσταση εισπράττουμε και κάτι κάτι διαφορετικό, το κοινό είναι απρόβλεπτο.

ΜΔ: Πείτε μας λίγα λόγια για την «Εταιρεία Θεάτρου Οίστρος».

ΑΗΤ: Αρχικά θέλω να πω ότι είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με την ομάδα Οίστρος. Ακούγοντας αυτή την ερώτηση ειλικρινά μόνο θετικές σκέψεις μου έρχονται στο μυαλό. Η ομάδα αυτή απαρτίζεται απο αξιόλογους καλλιτέχνες με πολυετή εμπειρία στο χώρο του θεάτρου και σίγουρα αν μιλήσω για τον καθένα ξεχωριστά θα πρέπει να σημειωθούν πολλά. Από την αρχή με έκαναν να αισθανθώ πολύ άνετα με αποτέλεσμα από τις πρώτες κιόλας πρόβες να αρχίσουμε να λειτουργούμε ως ομάδα και να ξεκινήσουμε το χτίσιμο της παράστασης. Ο σεβασμός και ο επαγγελματισμός είναι δύο στοιχεία που θα μου μείνουν από την ομάδα αυτή και σίγουρα με χαρά θα ξανασυνεργαζόμουν μαζί τους.

ΜΔ: Μελλοντικά σχέδια;

ΑΗΤ: Αυτή την περίοδο είμαι σε επικοινωνία με μία νέα ομάδα σκηνοθετών για μία ταινία μικρού μήκους που ετοιμάζουν. Παράλληλα έχουν προκύψει προτάσεις για να συμμετάσχω σε κάποιες νέες παραστάσεις, ωστόσο τίποτα ακόμα δεν είναι σίγουρο. Όπως και να έχει, ευελπιστώ η επόμενή μου δουλειά να είναι εξίσου αξιόλογη με το Σούπερκραχ και να συνεχίσω να συνεργάζομαι με άτομα τα οποία έχουν να μου δώσουν πολλά στο χώρο του θεάτρου.