Συνέντευξη με τον ηθοποιό Γιάννη Στεφόπουλο

Ο Γιάννης Στεφόπουλος είναι Απόφοιτος της Δραματικής σχολής ΒΕΑΚΗ, ενώ από το 1985 εργάζεται ανελλιπώς στο θέατρο επαγγελματικά, ως ηθοποιός. Έχει συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, ενδεικτικά: : «Καπέλο από ψάθα Ιταλίας», «ΟΥΠΣ κόμικς», «Βικτώρ, τα παιδιά στην εξουσία», «Ο καθένας έχει τον παράδεισο που του αξίζει», «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Αυτή την περίοδο τον συναντάμε στον Ελληνικό Κόσμο στην παράσταση «Μέγας Αλέξανδρος» και στο θέατρο Θησείον ένα θέατρο για τις τέχνες, στην παράσταση «Νεκρή Ζώνη».

Ο Γιάννης Στεφόπουλος σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Μαριαλένα Δογγούρη.

ΜΔ: Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «Μέγας Αλέξανδρος».

Γιάννης: Η παράσταση βασίζεται στο ιστορικό μυθιστόρημα για παιδιά «Μέγας Αλέξανδρος», του Νίκου Καζαντζάκη. Με σεβασμό στο βιβλίο του Καζαντζάκη, η σκηνοθέτης Νανά Νικολάου στήνει την παράσταση, που μας ταξιδεύει στη ζωή του Μ. Αλεξάνδρου από την ηλικία των 15 ετών έως το θάνατό του, περνώντας από τους σημαντικότερους σταθμούς της ζωής του και βάζοντάς μας στον ιδιαίτερο κόσμο του μεγάλου αυτού στρατηλάτη.

ΜΔ: Ποιόν ρόλο υποδύεστε ;

Γιάννης: Στην παράσταση έχω αναλάβει διπλό ρόλο : υποδύομαι τον Σπιθριδάτη, έναν Πέρση απεσταλμένο του Δαρείου, και τον Καλλισθένη, έναν φιλόσοφο και ιστορικό της εποχής, μαθητή του Αριστοτέλη, που ακολουθεί τον Μ. Αλέξανδρο στην εκστρατεία του ως επίσημος ιστοριογράφος του. Το ενδιαφέρον με τον δεύτερο αυτόν χαρακτήρα είναι ότι, ενώ στην αρχή επιδοκιμάζει τον Μ. Αλέξανδρο και μέσα από το έργο του συμβάλει στη δημιουργία του μύθου του, γύρω στο 327 πχ διαφωνεί μαζί του και τον κατακρίνει για την υιοθέτηση ανατολίτικων συνηθειών. Αυτό τον οδηγεί στη ρήξη με τον Μ.Αλέξανδρο και στην απόφαση να συνωμοτήσει εναντίον του, με κατάληξη τη φυλάκιση και το θάνατό του.

ΜΔ: Με ποιον τρόπο συστήνετε μέσα από την παράσταση τον Μέγα Αλέξανδρο στο παιδικό κοινό ; Πού δίνετε έμφαση, στον άνθρωπο ή στον στρατηλάτη ; Πώς αντιδρά το παιδικό κοινό στην παράσταση ;

Γιάννης: Θα έλεγα πως η παράσταση δίνει έμφαση στον οραματιστή Αλέξανδρο, που από πολύ νέος ήθελε να ενώσει τον κόσμο, πέρα από φυλετικές και εθνικές διακρίσεις. Βεβαίως, από το στιγμή που κάτι τέτοιο γίνεται βιαίως, μέσα από εκστρατείες και πολέμους, αναπόφευκτα οδηγούμαστε στον Αλέξανδρο ηγέτη, πολεμιστή και στρατηλάτη. Θεωρώ πως τα παιδιά που είναι ιδιαίτερα οξυδερκή (γι ΄ αυτό και πολύ απαιτητικοί θεατές και κριτές), μπαίνουν στον κόσμο του Μ. Αλεξάνδρου και παρατηρούν τον άνθρωπο, με τις αδυναμίες αλλά και τις απεριόριστες δυνατότητές του.

ΜΔ: Πόσο απαιτητικό είναι το παιδικό θέατρο ;

Γιάννης: Θεωρώ πως είναι από τα πιο απαιτητικά είδη θεάτρου. Η αγνότητα και η καθαρότητα που έχουν οι θεατές, δηλαδή τα παιδιά, σε υποχρεώνει να προσεγγίσεις τα πράγματα μέσα από την αλήθεια και όχι μέσα από μια οποιαδήποτε μανιέρα.

ΜΔ: Εκτός από τον «Μέγα Αλέξανδρο», σας συναντούμε και στο Θέατρο «Θησείον ένα θέατρο για τις τέχνες» στη «Νεκρή Ζώνη» του Πίντερ. Πείτε μας λίγα λόγια για τη συγκεκριμένη παράσταση.

Γιάννης: Πρόκειται για μια αλληγορική κωμωδία. Σε ένα δωμάτιο ενός σπιτιού του Λονδίνου, 4 άνθρωποι , κατά τη διάρκεια μιας νύχτας και μιας μέρας ξετυλίγουν αναμνήσεις, ιστορίες, κρυφές επιθυμίες. Το τέλος τους βρίσκει εγκλωβισμένους μέσα στο δωμάτιο και το μυαλό τους, με την κατάρα να μην μπορούν ν΄ αλλάξουν θέμα.

ΜΔ: Ποιο ρόλο υποδύεστε;

Γιάννης: Υποδύομαι τον Μπρίκς, υπηρέτη – σωματοφύλακα του συγγραφέα που είναι ο ιδιοκτήτης του σπιτιού. Δεξί του χέρι, φύλακας – άγγελός του στην ανάγνωση του Κώστα Φιλίππογλου, κάτι σαν τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.

ΜΔ: Για κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με το συγκεκριμένο θεατρικό είδος, είναι δύσκολο να παρακολουθήσει την παράσταση;

Γιάννης: Για μένα υπάρχουν παραστάσεις και θεατές. Το κοινό βλέπει, αισθάνεται, ακούει σε μια παράσταση. Αν θα ταξιδέψει μαζί με την παράσταση, είναι θέμα της παράστασης, όχι του θεατρικού είδους.

ΜΔ: Τι αποτελεί για τους ήρωες του έργου η «Νεκρή Ζώνη»;

Γιάννης: Η νεκρή ζώνη είναι εκείνος ο τόπος, εκείνη η κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου, που ο χρόνος διαστέλλεται, οι αναμνήσεις και οι εμπειρίες περιπλέκονται και όλα μοιάζουν απολύτως πιθανά αλλά και απολύτως απίθανα.

ΜΔ: Πώς μπορεί τελικά κάποιος να ξεφύγει από τη Νεκρή Ζώνη;

Γιάννης: «Στη νεκρή ζώνη τίποτα δεν κινείται, τίποτα δεν γερνάει, τίποτα δεν αλλάζει. Όλα παραμένουν για πάντα παγωμένα, σιωπηλά…».

ΜΔ: Μελλοντικά σχέδια;

Γιάννης: Γύρω στον Απρίλιο θ΄ ανέβει μια παραγωγή της εταιρείας μου, «Ομάδα De Novo» και το καλοκαίρι θα συμμετέχω στους «Βατράχους» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών,.