Η Αγγελική Ανδρίτσου είναι νέα ηθοποιός. Έχει σπουδάσει στο θέατρο των αλλαγών, ενώ έχει ασχοληθεί με το σωματικό θέατρο, τεχνική λεκόκ και φωνητική. Έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο στη παράσταση “Goldbloom” σε σκηνοθεσία Γιώργου Βουζουλίδη. Από τις 23 Ιανουαρίου θα μπορούμε να την απολαύσουμε στην παράσταση “Με τη βούλα” σε σκηνοθεσία Γιώργου Νινιού στο θέατρο Άβατον.
Η Αγγελική Ανδρίτσου σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Μαριαλένα Δογγούρη.
ΜΔ: Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση “Με τη βούλα”.
Αγγελική: Το κείμενο έχει γράψει η Σταυρούλα Ζάμπρα και πρόκειται για ένα ουσιαστικά ημερολόγιο. Το πήραμε με τον κύριο Νινιό και το κάναμε μια διασκευή για να είναι λίγο πιο θεατρικό. Η Βούλα είναι μια κοπέλα, όχι όπως όλες οι κοπέλες αλλά όπως όλοι οι άνθρωποι. Θα μπορούσε να είναι άντρας, παππούς, γιαγιά, ένας ομοφυλόφιλος, ο οποιοσδήποτε. Συναντάμε την Βούλα σε μια περίοδο της ζωής της που είναι καλά. Έχει τη δουλειά της, έχει άνεση χρημάτων, αλλά στο παρελθόν έχει περάσει δύσκολα, από φτώχεια, από κακουχίες, συνθήκες που αντιμετωπίζουν κάποια στιγμή στη ζωή τους όλοι οι άνθρωποι. Έτσι, μας διηγείται μια ιστορία, για κάποια Χριστούγεννα πριν κάποια χρόνια. Βλέπουμε πως σιχαίνεται τα Χριστούγεννα, τις γιορτές, τις Κυριακές, γιατί θεωρεί πως είναι υπερεκτιμημένες. Βέβαια με την εξιστόρηση της καταλαβαίνουμε γιατί αισθάνεται έτσι για τις γιορτές.
ΜΔ: Τι είναι αυτό που σε τράβηξε σε αυτό το κείμενο;
Αγγελική: με τράβηξε το γεγονός πως όποιος και να το διαβάσει θα βρει δικά του στοιχεία μέσα. Διαβάζεις το κείμενο και λες “α και εγώ το έχω ζήσει αυτό!”.
Αγγελική: Δύσκολο, πολύ δύσκολο! Δεν ξέρω πως να το περιγράψω μετά από τόσο καιρό και τόσες πρόβες, και ειδικά με το τόσο αυτοσχεδιαστικό κομμάτι που έχουμε προσθέσει στην παράσταση. Είναι πολύ δύσκολο γιατί εγώ τώρα ξεκινάω στο χώρο ουσιαστικά. Έχω δουλέψει σε κάποιες παραστάσεις, αλλά λόγω απειρίας δυσκολεύτηκα πάρα πολύ και ακόμα δυσκολεύομαι.
ΜΔ: Σκηνοθετικά που έχετε επικεντρωθεί;
Αγγελική: Στο χαρακτήρα της, να μπορεί ο θεατής από την αρχή να καταλάβει τι είναι αυτός ο άνθρωπος και γιατί μας τα λέει όλα αυτά.
ΜΔ: Σε ποια θεατρική κατηγορία θα το τοποθετούσες;
Αγγελική: Είναι απόλυτα ρεαλιστικό. Και σκηνοθετικά και κειμενικά. Ένας άνθρωπος μας έχει καλέσει στο σπίτι του.
ΜΔ: Τι προσδοκάς να πάρει το κοινό από αυτή τη παράσταση;
Αγγελική: Να περάσει καλά! Να γνωρίσει ένα νέο άνθρωπο, τη Βούλα!
ΜΔ: Εσύ σαν Αγγελική έχεις κοινά στοιχεία με τη Βούλα;
Αγγελική: Όλοι! Έχουμε κοινά αλλά όχι από την άποψη στο πως φαίρεται, αλλά κοινά σε αυτά που έχει ζήσει.
Αγγελική: Δεν ξέρω να σου πω ακριβώς. Συνήθως λένε πως σε περιόδους κρίσης οι τέχνες ανθίζουν, αλλά έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο τα πράγματα, που ότι γνωρίζαμε μέχρι τώρα έχει ανατραπεί και θα ανατραπεί. Είναι πολύ δύσκολο ο κόσμος πλέον να ξοδέψει έστω και 5 ευρώ. Ίσως ο κόσμος να έχει βαρεθεί κιόλας να βλέπει τα ίδια και τα ίδια.
ΜΔ: Αν πρότεινες μια λύση ποια θα ήταν αυτή;
Αγγελική: Δεν ξέρω ακόμα ποια ακριβώς θα μπορούσε να είναι η λύση, ξέρω όμως πως θα μπορούσε να ξεκινήσει από τον καθένα μας. Υπάρχουν νέα παιδιά, αξιόλογα με πολύ ταλέντα που κάνουν φοβερή προσπάθεια στο χώρο. Θα πρέπει ίσως ο κόσμος να στηρίξει και μικρότερες παραγωγές.