Η Ελένη Τζαγκαράκη είναι μια έμπειρη ηθοποιός, μια γνώριμη φυσιογνωμία, ένας γλυκύτατος άνθρωπος. Με πολλά χρόνια εμπειρίας στο θέατρο, την έχουμε απολαύσει σε πληθώρα παραστάσεων, μεταξύ άλλων “Ο βασιλιάς Υμπύ” σε σκηνοθεσία Κώστα Νταλιάνη, στην παράσταση “Ντα” στο πλευρό του αείμνηστου Πέτρου Φυσσούν σε σκηνοθεσία Πάνου Σκουρολιάκου, και στην παράσταση ¨Κτελ Πελοποννήσου” σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου. Αυτή την περίοδο την συναντάμε στο “Φαινόμενο του θερμοκηπίου” στο Studio Μαυρομιχάλη και στην “Πρόβα Τζενεράλε” στο θέατρο Μεθωδία live stage.
H Ελένη Τζαγκαράκη σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Μαριαλένα Δογγούρη.
ΜΔ: “Το φαινόμενο του θερμοκηπίου” της Δήμητρας Στάικου. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτήν την παράσταση.
Ελένη: Όταν είχα την πρώτη επαφή με την Δήμητρα και διάβασα το έργο της, μου άρεσε πάρα πολύ, ακόμα περισσότερο γιατί η Δήμητρα είναι μια νέα γυναίκα που δεν έχει συλλέξει ακόμα πολλές εμπειρίες. Θίγει λοιπόν αυτό το θέμα που θίγει το έργο της, το οποίο είναι κοινωνικό και το συναντάμε συνέχεια μπροστά μας. Πολλοί άνθρωποι το ζουν μέσα στις οικογένειές τους και ντρέπονται να το ομολογήσουν. Μιλάμε για την κατάθλιψη αρχικά, που άμα δεν εμπλακεί κάποιος ειδικός, τότε η κατάθλιψη παίρνει έναν μακρύ και δύσκολο δρόμο. Μου άρεσε πολύ η γραφή της, αλλά ακόμα περισσότερο πως μια νεαρή κοπέλα παρατήρησε όλο αυτό το φαινόμενο.
ΜΔ: Ποια είναι η ιστορία της παράστασης;
Ελένη: Βλέπουμε δυο παράλληλες διαδρομές δυο γυναικών, που συναντιούνται τυχαία, και η μια βλέπει στην άλλη τον εαυτό της ή πράγματα που έχει ζήσει. Όχι μόνο καταστάσεις αλλά και διαλόγους. Είναι ένα έργο που σίγουρα αφορά όλους.
ΜΔ: Ανάμεσα στις τρεις γυναίκες του έργου ο δικός σας ρόλος είναι ο μεσαίος.
Ελένη: Ναι, είναι η μεγαλύτερη γυναίκα, η πιο μικρή που κάνω εγώ, χωρίς να είναι νεαρή και είναι και η μικρή κοπέλα.
ΜΔ: Όλη η πλοκή του έργου εξελίσσεται σε μια στάση λεωφορείου.
Ελένη: Περνάνε δυο ζωές από μια στάση λεωφορείου.
ΜΔ: Τι πιστεύετε πως θα κρατήσει ο θεατής από αυτήν την παράσταση;
Ελένη: Υπάρχει πολύ συγκίνηση και θα κρατήσει και το αυθόρμητο, αυτό που συμβαίνει εκεί που δεν το περιμένεις. Και φυσικά το έργο περνάει κοινωνικά μηνύματα. Εστιάζει στην μοναξιά των ανθρώπων. Πως ένας άνθρωπος δεν έχει την επικοινωνία που χρειάζεται ή την στήριξη από τους δικούς του ανθρώπους.
ΜΔ: Εγώ διαβάζοντας το έργο μου έκανε εντύπωση ο λόγος που η γιαγιά θέλει να φύγει, γιατί την εκμεταλλεύονται.
Ελένη: Ναι, η εκμετάλλευση των ηλικιωμένων, ειδικά σήμερα, με την οικονομική κρίση είναι τεράστια. Πολλοί άνθρωποι πήγαν και πήραν τους γονείς τους που είχαν εγκαταλείψει, εντός εισαγωγικών, για να πάρουν την σύνταξη. Δεν το κάνανε από συναισθηματική ανάγκη αλλά για οικονομική ανάγκη. Περνάνε δύσκολα οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας στην Ελλάδα.
ΜΔ: Σπάτε έτσι την μαυρίλα και την στεναχώρια με την άλλη σας παράσταση την “Πρόβα τζενεράλε”.
Ελένη: Ναι! Η οποία είναι μια κωμωδία, κωμωδία, κωμωδία. Δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο. Είναι μια ομάδα ηθοποιών, με την σκηνοθέτης η οποία έχει σαν όνειρο ζωής να ανεβάσει τα “Κόκκινα φανάρια” του Γαλανού. Εκεί γίνεται το σώσε με το ανέβασμα αυτής της παράστασης.
ΜΔ: Ο ρόλος σας ποιος είναι;
Ελένη: Ο ρόλος μου είναι μια Τζένη στα κόκκινα φανάρια. Τον ρόλο που έπαιξε η Καρέζη, αλλά εγώ παίρνω αυτό το ρόλο και του αλλάζω τα φώτα! Βλέπεις μια ομάδα ανθρώπων που δεν έχει τα προσόντα, να προσπαθεί.
ΜΔ: Αντανακλά τα όσα συμβαίνουν πριν ανέβει μια παράσταση;
Ελένη: Ναι βέβαια! Αυτό το από πίσω, το υποχθόνιο!
ΜΔ: Πως τα βλέπετε τα πράγματα στο θέατρο σήμερα;
Ελένη: Πολλές παραστάσεις, πολλές ομάδες, γιατί υπάρχουν πολλές σχολές. Είναι δύσκολα τα πράγματα, γιατί ενώ υπάρχουν πολλές παραστάσεις, δεν μπορώ να πω πως όλες αυτές οι παραστάσεις είναι και καλές. Ο κόσμος πάει στο θέατρο, αλλά όχι τόσο ώστε να στηρίξει όλες αυτές τις δουλειές.