Συνέντευξη με την ηθοποιό Χριστίνα Τασκασαπίδου και τον σκηνοθέτη Αλέξιο Κοτσώρη

Η Χριστίνα Τασκασαπίδου είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας. Στο θέατρο συμμετείχε σαν ηθοποιός και σαν σκηνοθέτης στην παράσταση Ψάρι, ένα κείμενο που επιμελήθηκε η ίδια μαζί με τον Δημήτρη Ζαχαράτο. Έπαιξε το ρόλο της Ιφιγένειας στην παράσταση: Η μυστική μοναξιά των Ατρειδών, κείμενο του Γιάννη Ρίτσου σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου. Αυτή την περίοδο, ενσαρκώνει μια γυναίκα- ποιήτρια με ελεύθερο πνεύμα: την Emily Dickinson. Συναντήσαμε την Χριστίνα Τασκασαπίσου με τον Αλέξιο Κοτσώρη σκηνοθέτη της παράστασης στον πολυχώρο τέχνης και δράσης Βρυσάκι.

Η Χριστίνα Τασκασαπίδου και ο Αλέξιος Κοτσώρης σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Ελένη Αναγνωστοπούλου.

Ε.Α: Βρισκόμαστε στον πολυχώρο τέχνης και δράσης Βρυσάκι όπου λαμβάνει χώρα με νέο κύκλο εμφανίσεων η παράσταση που λέγεται ¨Μόνος Κόσμος Emily Dickinson". Υποδύεσαι την Emily Dickinson. Πως σου φάνηκε ο χαρακτήρας της ηρωίδας όταν πρωτοήρθες σε επαφή με τα κείμενα; Υποδύεσαι την Emily Dickinson στο Μόνο Κόσμο. Πως σου φάνηκε ο χαρακτήρας της ηρωίδας όταν πρωτοήρθες σε επαφή με τα κείμενα;

Χ.Τ: Όταν πρωτοήρθα σε επαφή με τα κείμενα, ο χαρακτήρας που κατάλαβα μέσα από αυτά τα κείμενα, μου φάνηκε πολύ γοητευτικός. Με γοήτευσε, έχει ένα μυστήριο. Θα μου πεις, πώς να ανακαλύψεις μια ηρωίδα τόσο πολύ μέσα από τα κείμενα που έχει γράψει. Αντιλαμβάνεσαι μ’ένα τρόπο το χαρακτήρα της και αυτό με γοήτευσε πολύ μπορώ να πω.

Ε.Α: Ταυτίστηκες με την Emily; Ένιωσες πως έχεις κάποια κοινά στοιχεία με εκείνη;

Χ.Τ: Ναι έχουμε κάποια κοινά στοιχεία αλλά είναι πολύ λίγα. Έχει μια βαθύτερη ανθρωπιά, αυτό προσπαθώ και καλλιεργώ και εγώ. Αγαπάει το καλό στους ανθρώπους, το φως για αυτό και έχει βαθιά κατανόηση. Δεν είναι εύκολο να το βρεις αυτό στους ανθρώπους.

Ε.Α: Τι συναισθήματα εισπράξατε από αυτή την προσπάθεια;

Χ.Τ: Κάποιοι θεατές ήρθαν και άλλες φορές. Σήμερα, μια κοπέλα που δουλεύει εδώ, μου είπε ότι αγωνιά πότε θα έρθει να το ξαναδεί.

Α.Κ: Και η Ζυράννα είπε πολύ ωραία πράγματα. Ήρθαν σημαντικοί άνθρωποι των γραμμάτων.

Χ.Τ: Η Ζυράννα Ζατέλη μου είπε ότι της άρεσε πάρα πολύ και ότι θέλει να ξανάρθει.

Α.Κ: Άνθρωποι της δουλειάς, συνάδελφοι σκηνοθέτες που ήρθαν, όλοι μίλησαν για μια ζεστή παράσταση, αισθαντική με πολύ ωραίες ατμόσφαιρες και με πολύ- πολύ ισχυρή ερμηνεία από τη Χριστίνα.
Ε.Α: Άλλωστε, πιστεύω ότι πίσω από κάθε επιτυχία κρύβεται μια πολύ δυνατή συνεργασία και νομίζω ότι και εσείς οι δύο έχετε μια αξιόλογη αλληλεπίδραση μεταξύ σας.

Α.Κ: Έχουμε. Την αγαπώ, δεν ξέρω αν μ’αγαπάει (γέλια). Είναι πολύ ταλαντούχα και αυτό που κάνει αυτή τη στιγμή είναι δικό της, είναι μέσα της, είναι η ίδια.

Ε.Α: Με ποιο σκεπτικό στεγάσατε την παράσταση εδώ στο Βρυσάκι;

Χ.Τ: Ακριβώς επειδή ταιριάζει. Πιστεύω ότι τώρα που το βλέπω, η αυλή ταιριάζει λιγότερο γιατί είναι πιο μεσογειακή ενώ η Dickinson δεν ζούσε σε μεσογειακό κλίμα. Ζούσε σε αγγλικάνικο. Εσωτερικά νομίζω ταιριάζει πιο πολύ. Αισθάνεσαι καλύτερα είναι λογικό.

Α.Κ: Ναι, της ταιριάζει ο χώρος διότι έχει κάτι από παλιά Αθήνα, έχει ένα ωραίο κομμάτι του νεοκλασσικισμού της Αθήνας. Δεν θα μπορούσα να το σκεφτώ να ζωντανεύει σ’ένα κανονικό θέατρο, σ’ένα black box ας πούμε. Τώρα, η παράσταση μας έχει μεταφερθεί στον επάνω- μέσα χώρο εδώ στο Βρυσάκι όπου βρισκόμαστε τώρα και παίζουμε κάθε Παρασκευή στις 21:30 μμ και θα συνεχίσουμε και τις επόμενες Παρασκευές.

Ε.Α: Ο λαός είχε ποτέ τη δύναμη στα πράγματα; Ή τελικά έκανε κουμάντο ανέκαθεν το Σύστημα;

Α.Κ: Πάντα οι αρχηγοί είχαν τον πρώτο λόγο και πάντα αποφάσιζαν για το λαό. Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι η περίπτωση της Ισπανίας με την Καταλονία. Είχα την εντύπωση γιατί είχα μιλήσει με ανθρώπους που ζούσαν εκεί και Έλληνες ότι ο λαός αισθανόταν ότι είχε το πάνω χέρι, τον κύριο λόγο. Και τελικά, φάνηκε ότι δεν τον έχει. Ο λαός πάντα είτε αντιδρούσε είτε ακολουθούσε. Εν πάσει περιπτώσει, κατευθυνόταν. Δεν αποφασίζουμε εμείς, το Σύστημα αποφασίζει.

Ε.Α: Μας προλαβαίνουν οι εξελίξεις.

Α.Κ: Εμείς ακολουθούμε, είμαστε η μάζα. Θα χαρώ πολύ αυτό να μην υφίσταται αλλά δεν νομίζω ότι θα γίνει ποτέ. Θα γίνει όταν καταργηθούν οι θρησκείες.

Ε.Α: Οι καλλιτέχνες δεν πρέπει να έχουν σαν πρωταρχική επιδίωξη να αφυπνίζουν τον κόσμο μέσα από τη δουλειά τους;

Α.Κ: Και αυτό είναι ένα κομμάτι αλλά πρέπει να βρίσκεις το έδαφος. Ακόμα και όταν γίνεται μεμονωμένα και ξαφνικά αισθάνεσαι ότι κάποιος κάνει κάτι δραστικό που είναι επαναστατικό, έχει προηγηθεί το έδαφος για να γίνει.

Χ.Τ: Ναι αλλά επηρεάζονται. Όμως πως προηγήθηκε; Έτσι απλά; Είχε προηγηθεί γιατί το Σύστημα, αυτοί που αποφασίζουν…

Α.Κ: Έχουν φτάσει στο τέλμα με κάτι άλλο και θέλουν κάτι άλλο, οπότε ανοίγουν τις πόρτες για να δημιουργηθεί μια νέα μόδα.

Ε.Α: Αποφασίζουμε ή τολμάμε να κάνουμε τα πράγματα;

Α.Κ: Επιλέγουμε να κάνουμε τα πράγματα. Πρέπει να είναι επιλογή γιατί αλλιώς το υπόλοιπο έχει σκέψη και η σκέψη φέρνει και το φόβο, τη δειλία, το γιατί. Η απόφαση δεν περιέχει «γιατί». Το γιατί στην απόφαση είναι φαύλος κύκλος. Παραδείγματος χάρη, αποφασίζω να πιω τσάι γιατί έχει λεμόνι. Γιατί αποφασίζεις να πιεις τσάι που έχει λεμόνι; θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. Γιατί το λεμόνι κάνει καλό, είναι αντιοξειδωτικό. Και γιατί το λεμόνι κάνει καλό; Γιατί το λεμόνι είναι ένα φρούτο που είναι φυσικό. Ενώ αν πάμε στην επιλογή, τελειώνει η κουβέντα. Δεν έχει παρακάτω.

Ε.Α: Είναι αυτή, de facto.

Α.Κ: Είναι το τέλος. Επιλέγω να πιω τσάι γιατί επιλέγω να πιω τσάι.

Ε.Α: Οι πρόβες ήταν απαιτητικές;

Α.Κ: Η Χριστίνα θα μιλήσει για εμένα και τις πρόβες (γέλια).

Χ.Τ: Απαιτητικές;

Α.Κ: Πως ήταν ο σκηνοθέτης σου στις πρόβες; (γέλια)

Χ.Τ: Νομίζω ήταν μια χαρά. Ήταν έτσι όπως έπρεπε να είναι. Ούτε πολύ απαιτητικές αλλά ούτε και πολύ χαλαρές. Ο Αλέξης είναι άνθρωπος που πραγματικά με βοήθησε, ήρθε στην πιο σωστή στιγμή. Δουλεύαμε και οι δύο όσο θα έπρεπε να δουλέψουμε για να βγει αυτό το αποτέλεσμα.

Ε.Α: Είσαστε όμως μια πολύ γλυκιά παρέα και αυτό οφείλω να το πω.

Α.Κ: Ευχαριστούμε πολύ.

Ε.Α: Και σας ευχαριστώ πολύ που μου αφιερώσατε χρόνο για να κάνουμε αυτή τη συζήτηση.

Α.Κ: Και εμείς σ’ευχαριστούμε που είχαμε τη χαρά να κάνουμε αυτή την κουβέντα για την παράσταση μας.