Το “Ψέμα” Περιοδεία σε όλη την Ελλάδα!
2 Ιουνίου 2017
Σεμινάρια θεάτρου με δωρεάν διακοπές στη Θάσο!
5 Ιουνίου 2017
Προβολή όλων

Συνέντευξη με τον ηθοποιό Βασίλη Σαμαριτάκη

Ο Βασίλης Σαμαριτάκης είναι απόφοιτος της Ανωτέρα σχολή Δραματικής Τέχνης Ίασμος (Βασίλη Διαμαντόπουλου) με δασκάλους τους Δημήτρη Πιατά, Νεφέλη Ορφανού, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Τάσο Μπαντή, Τάσο Χαλκιά. Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στην Ανωτέρας σχολής Δραματικής τέχνης (Ιάκωβου Καμπανέλλη) . Το 2011 ίδρυσε τη δική του Θεατρική ομάδα με το όνομα Πενίας Τέχνες Από το 2000 ως σήμερα (2016) συμμετείχε σε πολλές παραστάσεις παίζοντας σε έργα των Τσέχωφ, Ξενόπουλου, Αριστοφάνη, Ευριπίδη, Ζιροντού, Έρικ Εμμανουελ Σμίτ, Μισιτζή, Βίλης Σωτηροπούλου κ.ά. Πρωταγωνίστησε σε αρκετές παραστάσεις του παιδικού θεάτρου όπως : Τα καινούργια ρούχα του Αυτοκράτορα, 2002, Περοκέ, Πρίγκιπας και φτωχός, 2004, Θέατρο Ακάδημος κτλ. Πήρε μέρος στην παράσταση του Νίκου Κούνδουρου, Ο Διγενής Ακρίτας και η Βασίλισσα των Αμαζόνων, Ηρώδειο, στο χορό των ψυχών από τον Άδη. Αυτή την περίοδο τον συναντάμε στην παράσταση «Παιχνίδια εξουσίας» που σημειώνει επιτυχία στο Studio Κυψέλης.

Ο Βασίλης Σαμαριτάκης σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Ελένη Αναγνωστοπούλου

Ε.Α: Καλή σας μέρα κύριε Σαμαριτάκη και καλό μήνα να έχουμε. Ξεκινώ λοιπόν τη συζήτηση μας και αναφέρω ότι αυτή την περίοδο συμπρωταγωνιστείτε σ’ένα έργο του Γιώργου Λιβανού και της Νίκης Τριανταφυλλίδη που φέρει τον τίτλο: «Παιχνίδια εξουσίας». Θα ήθελα να κάνετε όσο το δυνατόν, μια συνοπτική αναφορά στην υπόθεση του έργου.

Βασίλης: Τα παιχνίδια εξουσίας αναφέρονται στο παιχνίδι εξουσιαζόμενου και εξουσιαστή. Τοποθετείται πάνω στις εργασιακές σχέσεις θα έλεγα και είναι κάτι σχετικό με τη σημερινή πραγματικότητα. Μιλάει για την αέναη προσπάθεια των εργαζομένων να αποκτήσουν καλύτερες εργασιακές συνθήκες και αντίστοιχα δείχνει την προσπάθεια επιβολής των εργοδοτών εις βάρος πάντα των εργαζομένων. Είναι ένα έργο που ενδέχεται να ξενίζει γιατί θίγει με κάποιο τρόπο το θέμα της ομοφυλοφιλίας αν και θα έλεγα όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, ότι μιλάμε για bisexual. Γιατί η Ιουλία έχει σχέσεις με εμένα, το Μπρούνο το ρόλο που υποδύομαι, τον Αλβανό μετανάστη που προσπαθεί και αυτός να διεκδικήσει μια θέση στον ήλιο. Είναι μια συνεργασία της Νίκης Τριανταφυλλίδη, είναι από τα τελευταία έργα που είχε γράψει. Η Νίκη Τριανταφυλλίδη ήταν μια από τις καλύτερες ηθοποιούς που είχαμε, ειδικά στο χώρο του θεάτρου. Λόγω προβλημάτων υγείας είχε κλειστεί στο σπίτι της αλλά ποτέ δεν παράτησε την αγάπη της και την ενασχόληση της με το θέατρο έστω και από το κομμάτι της συγγραφής. Μετέφρασε πάρα πολλά έργα, ένα από αυτά ήταν και οι Εκκλησιάζουσες που είχα την τύχη να παίξω και εγώ με την κόρη της, τη Ζωή Τριανταφυλλίδη. Η Νίκη αφουγκραζόταν τα πάντα και έπαιρνε τηλέφωνο τη Ζωή. Είχε φροντίσει τα πάντα, να έχουμε τα αναψυκτικά μας, ήταν πολύ φιλόξενη. Επενέβαινε, έπαιρνε τηλέφωνο και της έδινε οδηγίες. Δυστυχώς, μέσα σ’αυτές τις πρόβες τη χάσαμε, οπότε την πρεμιέρα των Εκκλησιαζουσών την αφιερώσαμε στη μεγάλη Νίκη Τριανταφυλλίδη. Η εκπομπή μου έχει σχέση με αυτό. Με γνώρισε με την Άννα Φόνσου η οποία έτρεξε στο πλευρό της Ζωής και μας άνοιξε το Σπίτι του Ηθοποιού, μας έβαλε μέσα, συνεχίσαμε τις πρόβες εκεί. Έδωσε κάθε στήριξη και ψυχολογική και υλική στη Ζωή. Μας έκανε την τιμή να εγκαινιάσουμε τον προαύλιο χώρο «Νίκος Κούρκουλος» στο Σπίτι του Ηθοποιού με τις Εκκλησιάζουσες. Ήταν μια από τις στιγμές που δεν ξεχνώ. Ως ευγνωμοσύνη δική μου, πήρα μια κάμερα (εκεί άρχισα να «κλέβω»   το δικό σας ρόλο το δημοσιογραφικό) και είχα καλύψει όλες τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στο Σπίτι του Ηθοποιού. Αυτή τη δραστηριότητα την είδε ο διευθυντής του σταθμού του DailyTV radio. gr, ο Χάρης Αρζόγλου και μου έκανε την πρόταση για την εκπομπή: Ηθοποιός σημαίνει φως που μόλις έκλεισε τέσσερα χρόνια. 140 συνεντεύξεις με πολύ αγαπημένους ηθοποιούς όπως ο Δημήτρης Καταλειφός, ο Γιάννης Βόγλης, η Άννα Φόνσου, ο Καζάκος και άλλοι.

Ε.Α: Μεγάλα ονόματα και ηχηρά.

Βασίλης: Πολύ μεγάλα, όντως. Έχω κατά νου να εκδώσω τις πιο ενδεικτικές και τις πιο βαρύνουσες συνεντεύξεις από αυτές. Θα έχει τον τίτλο: 4 χρόνια, Ηθοποιός σημαίνει φως. Είναι μια σπουδή και στο θέατρο και στην ιστορία του, με μεγάλα ονόματα που δεν πρέπει να ξεχαστούν γιατί οι περισσότεροι απ’αυτούς αναφέρονται στο Μινωτή, στο Ροντήρη, στην Παξινού. Είναι μια σπουδή, νιώθω σαν να έχω κάνει μια σχολή, πραγματικά.

Ε.Α: Πιστεύω ότι θα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον υλικό.

Βασίλης: Πολύ ενδιαφέρον, ναι. Μόνο που όπως προείπα off the record, έχω μια δυσκολία στην απομαγνητοφώνηση. Μου τρώει χρόνο (γέλια).

Ε.Α: Μιλήστε μου για το χαρακτήρα που υποδύεστε στα Παιχνίδια εξουσίας.

Βασίλης: Ο Μπρούνο είναι ένας σεκιουριτάς, είναι στην ασφάλεια της εταιρείας όπου έχει σχέση με την Ιουλία. Μάλλον, δέχεται σεξουαλική παρενόχληση από την αφεντικίνα, μάλλον υποκύπτει. Όπως υποκύπτει και η Ιουλία στις ορέξεις της Ντόρας αλλά φαίνεται ότι τελικά υπερισχύει η αγάπη του ζευγαριού Ιουλίας- Μπρούνο. Προσπαθεί να πάρει την Ιουλία και να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον, μια καλύτερη ζωή.

Ε.Α: Αν σας ζητούσα να μου περιγράψετε τη σχέση του Μπρούνο και της Ιουλίας, θα βρίσκατε εσείς να συμβαίνει κάποιο παιχνίδι εξουσίας μεταξύ τους;

Βασίλης: Με μια πρόχειρη ίσως ματιά είναι ένα παιχνίδι προσπάθειας επιβολής του αρσενικού στο θηλυκό. Αν και δεν το κάνει τόσο αυταρχικά, χρησιμοποιεί πλάγιους τρόπους με γνώμονα το καράβι της ελπίδας και της αγάπης. Επιβάλλεται με το δικό του τρόπο. Το έργο έχει αυτή την ιδιαιτερότητα: αφορά τα παιχνίδια εξουσίας και τα παιχνίδια διαπροσωπικών σχέσεων.

Ε.Α: Οι ήρωες του έργου παραμένουν σε μια δουλειά που δεν τους ταιριάζει, ωστόσο ανέχονται πράγματα και καταστάσεις. Γιατί θεωρείτε ότι κάνουν αυτή την επιλογή;

Βασίλης: Γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή όπως οι περισσότεροι εργαζόμενοι δέχονται να δουλεύουν κάτω από απαίσιες συνθήκες, ως δουλοπάροικοι θα έλεγα. Οι σύγχρονες εργασιακές συνθήκες είναι όμοιες με συνθήκες υποδούλωσης του εργαζομένου. Έτσι θεωρώ. Και ότι έχει κατακτηθεί με αίμα, έχει χαθεί δυστυχώς. Και έχω και την απαισιόδοξη άποψη, μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς ότι για να κατακτηθούν ξανά όλα αυτά που χάθηκαν, δυστυχώς, πρέπει να βγει ο κόσμος στους δρόμους και να τα πάρει πίσω με αίμα. Αυτό φαίνεται και στην παράσταση Ελευθέριος Βενιζέλος όπου οι μεγάλες δυνάμεις καθόριζαν τις τύχες των μικρών λαών. Στην ουσία είμαστε ελεύθεροι-πολιορκημένοι.

Ε.Α: Μιας και αναφερθήκαμε στον Ελευθέριο Βενιζέλο, τι αντίκτυπο είχε η στάση του βασιλιά Κωνσταντίνου στην εξωτερική πολιτική της χώρας;

Βασίλης: Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το βασιλιά Κωνσταντίνο, προδότη. Θα τον έλεγα πατριώτη. Γιατί, παρ’όλο που είχε παντρευτεί την αδερφή του Κάιζερ δεν τάχτηκε με τους Γερμανούς. Προσπαθεί και στο έργο και το δείχνει και ο Χαλιακόπουλος μέσα από το κείμενο του, όσο αντικειμενικός μπορεί να είναι σε ένα ιστορικό πρόσωπο, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει την ουδετερότητα. Ουδετερότητα γιατί δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε από τις άλλες δυνάμεις τα εχέγγυα που ζητάει ούτε και από τη Γερμανία ενώ ο Βενιζέλος μπορεί να πει κανείς ότι είναι οραματιστής, έχει τον τρόπο να επιβάλλεται αλλά το ρισκάρει κιόλας. Δεν του έταξε κανείς κάτι συγκεκριμένο, ρισκάρει και επιτυγχάνει αρκετά πράγματα.

Ε.Α: Που οφείλεται κατά τη γνώμη σας η ανοδική πορεία του Ελευθερίου Βενιζέλου ως σκηνικό ανέβασμα;

Βασίλης: Ίσως γιατί ο κόσμος έχει την ανάγκη να μάθει λίγο από την ιστορία του. Το ίδιο είπα και στη συνέντευξη με τον κύριο Καταλειφό. Φαίνεται σαν να γυρνάμε την πλάτη στο πνεύμα, στο παρελθόν, μας έχουν κάνει ενοχικούς όταν αναφερόμαστε στους προγόνους. Μιλούν για προγονολάτρες με αρνητική χροιά. Δεν ξέρω για ποιο λόγο γίνεται αυτό, εκ του πονηρού υποθέτω. Γιατί σώνει και καλά όταν λέω ότι αγαπώ τους προγόνους μου να ισοδυναμεί με την κακώς εννοούμενη έννοια του πατριώτη; (φασίστας, εθνικιστής και ούτω καθεξής) Αυτό δεν το καταλαβαίνω.

Ε.Α: Μιλήστε μου για τη συνεργασία σας με τον κύριο Μόρτζο.

Βασίλης: Είμαι πολύ ευτυχής. Είναι σαν μια δεύτερη σχολή. Μια τρίτη σχολή κάνω με τον Μουδατσάκη. Αυτός ο άνθρωπος κουβαλάει μια ιστορία. Έχει μπολιαστεί από τα 21 χρόνια με τον θεατράνθρωπο, τον Κάρολο Κουν όπου φέτος συμπληρώνονται 30 χρόνια από το θάνατο του. Έχω κάνει ήδη το πρώτο αφιέρωμα με τον Κώστα Καζάκο με αφορμή τον Γιάννη Μόρτζο για το βιβλίο του: Ο δάσκαλος Κουν. Είναι απίστευτα προσιτός, γλυκύτατος, με απίστευτη υπομονή και δάσκαλος. Αγαπάει πολύ τους νέους και τους σέβεται. Η συνύπαρξη μαζί του είναι μαθητεία.

Ε.Α: Και πως ήταν η συνεργασία με τον κύριο Λιβανό;

Βασίλης: Με τον Γιώργο Λιβανό έχω συνεργαστεί πάλι στα Παιχνίδια εξουσίας το 2015. Έχουμε αναπτύξει φιλική σχέση. Έχω δει πολλές παραστάσεις που έχει σκηνοθετήσει. Είναι και αυτός γλυκύτατος άνθρωπος, πραγματικός εργάτης του θεάτρου. Έχει δοθεί στην τέχνη του θεάτρου. Θέλει δόσιμο το επάγγελμα.

Ε.Α: Τα παιχνίδια εξουσίας εκτός από τον εργασιακό χώρο υφίστανται και στο σχολείο. Τι γνώμη έχετε ως εκπαιδευτικός για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού;

Βασίλης: Το γνωστό bullying που επικρατεί σε όλες τις εποχές. Έχω υποστεί bullying όταν ήμουν μαθητής. Μπορείς να το αναφέρεις, δεν με πειράζει για να ακούν μερικοί. Έχω μια απέχθεια για τα γυαλιά και φταίει αυτό. Μόλις έφτασα στην ηλικία που επιτρέπεται έβαλα φακούς και με φακούς με βλέπεις. Καμιά φορά τα παιδιά είναι πολύ σκληρά γιατί ακολουθούν ή ίσως συνεχίζουν το δρόμο του σπιτιού. Κακά τα ψέματα, το σπίτι επηρεάζει πολύ στο μεγάλωμα και τη νοοτροπία των παιδιών και μετά έρχεται το σχολείο. Υπάρχουν και εδώ παιχνίδια εξουσίας όπου τα «ισχυρά» παιδιά προσπαθούν να επιβληθούν στα πιο «αδύναμα».

Ε.Α: Ωστόσο, υπάρχει μια μερίδα δασκάλων και καθηγητών που δεν ασχολούνται με το πρόβλημα αυτό. Γιατί δεν παίρνουν θέση;

Βασίλης: Λόγω ευθυνοφοβίας. Ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι, νίπτουν τας χείρας τους. Αλλά θα το βρουν μπροστά τους. Αυτό δεν μπορούν να καταλάβουν οι απέξω, ότι είναι ένα υπεύθυνο επάγγελμα, το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Έχει ευθύνη για οτιδήποτε συμβεί. Για οποιοδήποτε ατύχημα είτε σωματικό είτε ψυχικό. Πρέπει να προστατέψεις τους μαθητές σου όσο μπορείς γιατί και εσύ είσαι άνθρωπος δεν είσαι Θεός.

Ε.Α: Να γυρίσουμε πίσω στο κρητικό θέατρο. Βρίσκεστε σε πρόβες όσον αφορά το Φορτουνάτο;

Βασίλης: Ναι, στην ανάγνωση θα έλεγα. Είναι ένα κείμενο που λίγο μας δυσκολεύει, λιγότερο εμένα και δεν το λέω εγωιστικά γιατί έχω τα κρητικά ακούσματα. Είναι ένας θησαυρός το κρητικό θέατρο της Αναγέννησης, ένας από τους μεγάλους συγγραφείς της εποχής του, ο Μάρκος Αντώνιος Φόσκολος ανάμεσα στους άλλους, τον Χορτάτση, τον Κορνάρο.  Είναι ένα αριστούργημα της κρητικής λογοτεχνίας.

Ε.Α: Επόμενα μελλοντικά σχέδια;

Βασίλης: Ο Φορτουνάτος που θα περιοδεύσει σε σκηνοθεσία και μετάφραση Τηλέμαχου Μουδατσάκη στην Κρήτη και μάλλον θα παιχτεί μια φορά την εβδομάδα σ’ένα θέατρο στην Αθήνα. Θα συνεχίσουμε και τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Τώρα για τα άλλα βλέπουμε. Ήδη κυκλοφόρησε η μικρού μήκους ταινία του Γιώργου Τριανταφύλλου με τίτλο: «Ανήθικον» όπου παίζω έναν μπαγλαματζή, έναν ιδιαίτερο τύπο σε μια ιδιαίτερη ταινία- σουρεάλ.  Επίσης, περιμένω να κατά το Δεκέμβρη να προβληθεί η μεγάλου μήκους ταινία του Γιώργου Ευαγγελόπουλου, «Τίσις» στην οποία συμμετείχα με ένα ιδιαίτερο ρόλο. Η πρώτη ελληνική μεγάλου μήκους ταινία με ξωτικά και νεράιδες.