Συνέντευξη στην Εβελίνα Αραπίδη

Η Εβελίνα Αραπίδη, είναι μια από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της γενιάς της. Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης “Κάρολος Κουν” και στο τμήμα Θεατρολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Έχει συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, μεταξύ των οποίων:”Ηλέκτρα” του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου (Εθνικό Θέατρο-Φεστιβάλ Επιδαύρου 1996), “Ουπς… μια παράσταση κόμιξ” σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα (θέατρο Τεχνοχώρος 2000-02), “Ένας Όμηρος” του Brendam Behan σε σκηνοθεσία Τατιάνας Λύγαρη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη (Τρένο στο Ρουφ 2011-12). Αυτή την περίοδο την συναντάμε στο Τρένο στο Ρουφ και στην παράσταση Women of Passion, Women of Greece, σε σκηνοθεσία Τατιάνας Λύγαρη.

Η Εβελίνα Αραπίδη σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην θεατρολόγο Ελένη Αναγνωστοπούλου.

Ε: Στη μακρόχρονη θεατρική σας πορεία, συμμετείχατε στην παράσταση της Ηλέκτρας, στο Φεστιβάλ Επιδαύρου το 1995. Πιστεύετε ότι το αρχαίο δράμα έχει απήχηση στις μέρες μας;

Εβελίνα: Ναι, έχω την ευλογία να έχω συμμετάσχει σε αρκετές παραγωγές αρχαίου δράματος του Εθνικού Θεάτρου και του Θεάτρου Τέχνης, από όπου και προέρχομαι. Η Ηλέκτρα του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου είναι μια από αυτές. Το αρχαίο δράμα πάντα περιέχει μεγάλα, θεία κείμενα, που απεθύνονται και ηχούν κατάλληλα σε όλες τις εποχές. Τα κείμενα αυτά είναι πάνω από τις εποχές, υπερβαίνουν τον χρόνο και τον τόπο. Ο αποδέκτης χρειάζεται να είναι ανοιχτός και ο ερμηνευτής υπερβατικός, συγκρουσιακός, μάχιμος, για να υπηρετήσει τα ιερά αυτά κείμενα.

Ε: Φέτος, σας βρίσκουμε στο Ρουφ, να υποδύεστε 3 διαφορετικές γυναίκες. Πείτε μου μερικές πληροφορίες για αυτές.

Εβελίνα: Τη Μαρία Κάλας, τη Μελίνα Μερκούρη και το σημείο συνάντησης τους, ένα ρόλο που και οι δυο ερμήνευσαν, τη Μήδεια. Αν και φαινομενικά πολύ διαφορετικές προσωπικότητες, η Κάλας και η Μερκούρη συνδέονται, μέσα από την κοινή τους ελληνική ρίζα και από το απόλυτο πάθος που τις διακατέχει, ένα πάθος που τις μεταμόρφωνε σε ωρολογιακές βόμβες. Μέσα από αυτήν την αφετηρία, τις συναντώ στη σκηνή. Η Κάλας, μέσα από την απόλυτη φωνή και την ερμηνεία της, οδήγησε το κλασικό τραγούδι σε μια νέα, άλλη εποχή. Στην παράσταση αυτή, μέσα από το κείμενο της Ευγενίας Αρσένη, μιλάει μέσα από την προσωπική της διαδρομή και φωτίζεται η προσωπικότητα της. Εργάτρια της Τέχνης, με βαθιά αφοσίωση και δύσκολη προσωπική ζωή, έκανε την υπέρβαση στην Τέχνη της. Μέσα από τη Μελίνα, πάλι, μια επίσης δυναμική παρουσία γεμάτη ελληνικό ταπεραμέντο εμφανίζεται μια άλλη τελείως Ελλάδα, σε σχέση με το σήμερα… Εκρηκτική προσωπικότητα, ένα χαμόγελο ολόκληρη, με βαθιά, απόλυτη αγάπη για την Ελλάδα. “Ενα παγκόσμιο σύμβολο για τη χαρά της ζωής”, όπως μας λέει και η ίδια για τον εαυτό της. Όσο για τη Μήδεια, όπως και όλους τους τραγικούς ήρωες, δεν μπορώ να τους αντιμετωπίσω σαν ανθρώπους… Πρόκειται περί συμβόλων. Αγγίζουν το θείο. Ο λόγος τους είναι ιερός, όχι ανθρώπινος. Και οι τρεις γυναίκες πάντως ειναι μια έκκληση, μια κραυγή απέναντι σε αυτό που σήμερα φαίνεται να χάνεται.

Ε: Έχετε αφιερωθεί περισσότερο στην τηλεόραση ή στο θέατρο;

Εβελίνα:Στο Θέατρο, Ιερός Τόπος.

Ε: Περνάει κρίση η τέχνη του θεάτρου; Κατά πόσο επηρεάζεται ο κλάδος, κατά τη γνώμη σας;

Εβελίνα: Κρίση, απ´όσο γνωρίζω, σχεδόν πάντα υπήρχε στην τέχνη και δή στο θέατρο. Απλά τώρα είναι και απόλυτα “θεμιτή”, λόγω γενικότερης κρίσης. Είναι πια απενοχοποιημένη η εργασία χωρίς χρήματα στο θέατρο, με αποτέλεσμα τις εκατοντάδες παραστάσεις που ανεβαίνουν και τα τόσα θέατρα που ανοιγοκλείνουν. Είναι πολύ λίγοι οι καλλιτέχνες που επιβιώνουν από την εργασία τους ούτως ή άλλως.

Ε: Πως είναι η θεατρική εμπειρία στο τρένο στο Ρουφ;

Εβελίνα: Αυτή είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζομαι με την Τατιάνα Λύγαρη και το Τρένο στο Ρουφ. Η πρώτη ήταν στο “Ένας Όμηρος” του Μπρένταν Μπήαν. Είναι πάντα μια όμορφη περιπέτεια η εμπειρία σε αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο χώρο. Η σχέση με το κοινό γινεται σχεδόν προσωπική. Η ενέργεια που χρειάζεται σ’ αυτόν το χώρο, όσο και να ακούγεται
οξύμωρο, είναι αντίστοιχη της ενέργειας που απαιτείται σε ένα μεγάλο θέατρο. Κυκλική. Με απόλυτο έλεγχο των εκφραστικών μέσων και λιτή, ήσυχη, απόλυτη δύναμη.

Ε: Επετεύχθη ο στόχος, να παρουσιάσετε μέσα σε μια ώρα μια αγγλόφωνη παράσταση. Πώς το προσλαμβάνει το κοινό;

Εβελίνα: Είναι η πρώτη φορά που υπηρετώ ένα κείμενο στα αγγλικά και αυτό ήταν ένα στοίχημα, μιας και δεν είναι η μητρική μου γλώσσα. Από τη στιγμή βέβαια που οι δυο ηρωίδες είναι Ελληνίδες, η προσέγγιση μου ήταν σχετικά οικεία. Στην περίπτωση της Μήδειας η διαδικασία ήταν τελείως διαφορετική. Δεν ξέρω αν ο στόχος έχει επιτεχθεί, πάντως η απήχηση του κόσμου είναι εντυπωσιακή. Η αγγλική γλώσσα είναι απλά το μέσο για να δωθούν τα μηνύματα του κειμένου και λειτουργεί πολύ καταλυτικά, μιας και είναι μια παγκόσμια γλώσσα. Έλληνες και μη, παρατηρώ πως είμαστε πολύ εξοικειωμένοι με τα αγγλικά. Έχει μεγάλη απήχηση στους Έλληνες η παράσταση, κι ας είναι στα αγγλικα. Ίσως γιατί και οι δυο γυναίκες ήταν πολίτες του κόσμου.

Ε: Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σας στόχοι;

Εβελίνα: Εκτός από το Women of Passion, Women of Greece που θα παίζεται κάθε Σάββατο στο Τρένο, ετοιμάζουμε μια παράσταση που θα παιχτεί από 9 Οκτώβρη και όλες τις Κυριακές του Νοεμβρίου στον πάνω χώρο στο Από Μηχανής Θέατρο, σε κείμενα και σκηνοθεσία Γιώργου Στεφανακίδη. Pietà λέγεται και είναι το πρώτο μέρος από την τριλογία Pietà – Verità – Libertà, η οποία θα παρουσιαστεί ολόκληρη άμεσα. Επίσης, θα συνεργαστώ με τον Θόδωρο Τερζόπουλο στην παράσταση “Τρωάδες – Τα τείχη της Ντροπής”, που θα κάνει πρεμιέρα στη Πάφο στα πλαίσια της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας τον Ιούλιο του 2017.

Πληροφορίες για την παράσταση Women of Passion, Women of Greece, θα βρείτε εδώ.