Βρεθήκαμε στην παράσταση Οθέλλος «Ο Μαύρος της Βενετίας»

Γράφει η θεατρολόγος Εύα Αγραφιώτη

«Πρόσεχε άρχοντά μου τη ζήλεια, είναι το τέρας με τα πράσινα μάτια γέννημα θρέμμα του εαυτού μας». Οι ζηλότυπες ψυχές δεν παίρνουν από λόγια ποτέ, δεν νιώθουν ζήλεια για συγκεκριμένη αιτία, απλώς ζηλεύουν επειδή ζηλεύουν. Όταν χρησιμοποιείται αυτή η αδυναμία ως όπλο από έναν μνησίκακο άντρα, τότε αναφερόμαστε στο έργο «Οθέλλος Ο Μαύρος της Βενετίας» του William Shakespeare στο Πολυχώρο VAULT από την ομάδα MANETUWAK σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Αχτάρ, Παναγιώτη Μπρατάκου και μετάφραση Δημήτρη Δημητριάδη.

Ο Οθέλλος(Αλέξανδρος Αχτάρ) αξιωματικός του στρατού της Δημοκρατίας, παντρεύεται κρυφά τη Δυσδαιμόνα(Κατερίνα Αθανασιάδη) χωρίς τη συναίνεση του πατέρα της Βαρβάντιου(Νίκος Γκέλια) εξοργισμένος απευθύνεται στα δικαστήρια για να αποτρέψει αυτόν τον έρωτα, παρ’ όλα αυτά δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Ο Οθέλλος και η Δυσδαιμόνα ζούν τον έρωτά τους έχοντας νικήσει κάθε εμπόδιο, όμως πόσο μπορεί να κρατήσει όταν ο Ιάγος(Παναγιώτης Μπρατάκος) εποφθαλμιά τη θέση του υπασπιστή Μιχαήλ Κάσσιου(Νίκος Γκέλια); Τότε ξετυλίγεται ένα γαϊτανάκι από υποχθόνιες σκέψεις και κινήσεις του Ιάγου με μόνο σκοπό του τη θέση που δεν του δόθηκε. Ένας άνθρωπος με δεξιοτεχνία προκαλεί πληθώρα παρεξηγήσεων, ενώ θίγει θέματα όπως τη μοιχεία και την προδοσία. Χρησιμοποιεί τον Ροδερίγο(Άννα Χαραλάμπους) κρυφά ερωτευμένο με την Δυσδαιμόνα για να πραγματοποιήσει τις βλέψεις του. Δεν σταματά μόνο εκεί θύμα των σχεδίων του πέφτει και η γυναίκα του Αιμιλία(Βασιλική Δρακοπούλου). Μια δολοφονία και μια αυτοκτονία πόσο μπορούν να επιτρέψουν την επιτυχία των βλέψεων του Ιάγου;

Όλα ξεκινούν με το ήχο(Γιάννης Γιαννακόπουλος) του υγρού στοιχείου, μας προϊδεάζει για την εξέλιξη των πραγμάτων, ενσωματώνοντας σκηνές σε βίντεο προβολές( Γιώργος Βασσάλος) οι οποίες είναι άρτια κινηματογραφημένες και δημιουργούν την επιθυμία να τις δεις στη σκηνή, παρουσιάζουν το backround του έργου με έναν καλλιτεχνικό τρόπο. Στην αρχή και το τέλος έχει πρωταγωνιστικό ρόλο μια μπανιέρα κάνοντας τον κύκλο της και παράλληλα τον κύκλο ενός έρωτα στην άνθισή του και το τραγικό τέλος του. Οι ηθοποιοί επιδίδονται σε ένα παιχνίδισμα ανάμεσα στην αλλαγή του σκηνικού και του φωτισμού διαμορφώνοντας οι ίδιοι σύμφωνα με τις καταστάσεις την ατμόσφαιρα με έναν ευρηματικό τρόπο. Το διαδραστικό στοιχείο δεν λείπει καθώς το κοινό μπαίνει μέσα στο έργο ως αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων, όπως το θέατρο που δεν γνωρίζει κανόνες ένας συνδυασμός θεάτρου δρόμου που δίνει την αλήθεια του.

Οι χαρακτήρες ενσωματώνονται άψογα με τους ηθοποιούς δημιουργούν τις εσωτερικές τους εντάσεις και διαμορφώνουν κάθε προσωπικότητα μέσα από έναν μανδύα μυστηρίου, που ξετυλίγεται με γρήγορο ρυθμό. Οι παρουσίες τους πάνω στη σκηνή δένουν αρμονικά και ατάκα στην ατάκα ξεπερνούν τα όρια μιας απλής παρουσίασης του ρόλου, με σθένος και καθαρή φωνή είναι εκεί παρόν στο έργο που επιτελούν.

Η σκηνοθεσία είναι απόλυτα ευρηματική με στόχο να αναδείξει όλα εκείνα που προσφέρει ένα κλασσικό κείμενο. Στέκεται στη διαρκή αναζήτηση του ηθοποιού να είναι μέρος του έργου με όποιον τρόπο με τα μέσα που του παρέχονται άλλωστε η ομάδα MANETUWAK επιθυμεί να δώσει τα ερεθίσματα ενός «αθώου θεάτρου» με αυτόν τον γνώμονα δημιουργεί μια ανατρεπτική παρουσίαση. Οι ηθοποιοί γίνονται ο παράγων της όλης δημιουργίας.

Η εξιλέωση καθαρίζεται και «ξεπλένεται» όμως όταν όλα έχουν τελειώσει ποιος είναι ο κερδισμένος και ποιος ο χαμένος; Υπάρχει η νίκη ή η ήττα; Ο καθένας με τη σειρά του γίνεται το «τέρας» με τα πράσινα μάτια μπαίνοντας στη δίνη του με διαφορετικές μορφές.

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Άρτεμις Μπρατάκου, Παντελής Πολίτης Σκηνογραφία, ενδυματολογία: Ιωάννα Καραγιώργου Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας Make up artist: Γιάννα Μαρματάκη Sound Design: Γιάννης Γιαννακόπουλος Κάμερα: Λουδοβίκος Βάγγερ, Τάκης Μπάμπαρης Βοηθός σκηνοθέτη: Εύα Καρνάβα.