Βρεθήκαμε στην παράσταση “ΓΙΟΣΙΡΟΥ ΓΙΑΜΑΓΚΟΥΣΙ”

«Μισώ τις πεταλούδες, λατρεύω το Niva μου, μου αρέσει το ροζ φόρεμα μου, το μόνο που θέλω είναι λίγη παρέα, είναι κακό; Γιατί μισείς τις πεταλούδες; το μόνο που θέλω είναι η ησυχία μου, το όνομά μου είναι Μηνάς, αναζητώ τον πατέρα μου, μου αρέσει το βιολί, αν ήξερα μουσική θα έπαιζα στον εαυτό μου».

Όλοι αυτοί οι απόηχοι και οι φωνές που ξεπηδούν από την θεατρική ομάδα Lorem Ipsum, συνθέτουν την μαύρη κωμωδία, σε κείμενο και σκηνοθεσία του Γιάννη Κεντρωτά στον Πολυχώρο VAULT.

Lorem Ipsum ονομάζονται τα ακατάληπτα κείμενα, αυτά που δεν βγάζουν κανένα νόημα. Έτσι το 2011, όταν δηλαδή δημιουργήθηκε η ομάδα από μια παρέα φίλων που τους συνέδεε η αγάπη τους για το θέατρο και ειδικότερα για την κωμωδία, η απόφαση για το όνομα της ήταν μια εύκολη απόφαση. Έξι χρόνια αργότερα έχει στο ενεργητικό της 3 παραστάσεις, την «Μπαλάντα ενός ευαίσθητου Δήμιου» το «Κόμη Sutra» και τον «Τόρνο», όλες σε πρωτότυπο κείμενο.

Ο Γιοσίρου Γιαμαγκούσι αναζητά τον πατέρα του, όπου καταλήγει στην Λακοσπηλιά. Ένα μέρος το οποίο του ανέφερε συχνά τη μητέρα του, ένα μέρος όπου γνώρισε και έζησε τον έρωτά της με τον πατέρα του, ο οποίος τους άφησε για να γυρίσει στην Ιαπωνία απ όπου καταγόταν. Ο Γιοσίρου συλλαμβάνεται άνευ λόγου και τότε όλα αλλάζουν και παίρνουν διαφορετική τροπή απ ότι θα περιμέναμε. Άνθρωποι γεμάτοι απαισιοδοξία και σκυφτό κεφάλι απαρνούνται τη ζωή τους και γίνονται έρμαια της Λακοσπηλιάς, η οποία έχει καταντήσει χωματερή.

Μέσα στην λογική του παραλόγου το πρωτότυπο κείμενο του Γιάννη Κεντρωτά συνθέτει όλα εκείνα τα νοήματα, που προκύπτουν από το έργο με μια απαράμιλλη γοητεία, που δημιουργεί το κωμικοτραγικό στοιχείο. Μέσα από τους τραγικούς διαλόγους αναδύεται το καλογραμμένο κείμενο, με τη συνοδεία των «μουσικών» ηθοποιών σαν μια καλοκουρδισμένη ορχήστρα με μαέστρο τον Γιάννη Κεντρωτά. Με εξαίρετη δεξιοτεχνία η σκηνοθετική του ματιά, δημιουργεί ένα μικρόκοσμο από μια ελληνική επαρχία, όπου μέσα της αποκαλύπτεται ο πυρήνας μεγάλων μυστικών, που ξετυλίγονται, αλλά και μια καταγραφή μιας παλίας εποχής, όπου μυστικά και ψέματα γίνονταν ένα εξαιτίας της κοινωνικής πραγματικότητας.

Η μια σκηνή μετά την άλλη ενσωματώνονται σαν μια κινηματογραφική αλληλουχία, η μια συνδεόμενη αρμονικά με την άλλη. Συχνά οι παράλληλες εικόνες και τα αντικείμενα που έπαιρναν μια άλλη μορφή και χρήση, δημιουργούσαν την αίσθηση της παράλληλης πραγματικότητας, όπου παρελθόν παρόν βρίσκονταν επί σκηνής με ένα μαγικό τρόπο. Μέσα σε όλα αυτά οι ερμηνείες υποστήριζαν και δημιουργούσαν όλη αυτή τη μαγεία. Τέσσερις ταλαντούχοι ηθοποιοί με πειθαρχία, κινούνταν με μεγάλη ευκολία από τη μια συναισθηματική κλιμάκωση στην άλλη. Με την παρουσία τους έδιναν το κύρος που αναζητούσε ο ρόλος. Δημιουργούν χαρακτήρες με ιστορία εμμένοντας στον στόχο τους με αφοσίωση και ένα απλοϊκό τρόπο, που όχι μόνο προκαλεί το κωμικοτραγικό στοιχείο, αλλά επίσης το επικροτεί κρατώντας την πλήρη ισορροπία. Με την αθωότητά τους, το στοιχείο της εμμονής, την επιμονή τους, της παραλογής τους και της άγνοιάς τους οι χαρακτήρες πετυχαίνουν να απογειώσουν το έργο.

Το έργο όπως αναφέρθηκα, παρουσιάζει ζητήματα όπως η αιμομιξία, που όχι μόνο δεν αποκαλύπτεται, αλλά αποσιωπάται από τη μικρή κοινωνία. Τίθενται άμεσα το θέμα της ηθικής και όχι μόνο αλλά και της κοινωνικής κατακραυγής, ενώ έμμεσα παρουσιάζονται στο έργο δίνοντας τροφή για σκέψη. Οι ενοχικοί άνθρωποι που παρουσιάζονται, είναι μια μικρή απεικόνιση της σημερινής κοινωνίας, που φαινομενικά είναι μπροστά σε εποχή, αλλά σε χειρισμούς βρίσκεται ακόμα σε εκείνη την εποχή, όπου ήταν υπόλογοι και δημιουργούσαν την ψευδαίσθηση μιας εικονικής πραγματικότητας χωρίς μέλλον, πνιγμένοι στα «σκατά» όπως αναφέρεται στης Λακοσπηλιάς.

Συντελεστές:

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Γιάννης Κεντρωτάς Σκηνικά-Κουστούμια: Φανή Παλιούρα Αφίσα: Γιάννης Κεντρωτάς Trailer: Lorem Ipsum Παίζουν: Αντώνης Αντωνίου, Φίλιππος Λούβαρης, Ειρήνη Κουτουρούσιου, Φανή Παλιούρα, Αναστασία Μητρούση