Βρεθήκαμε στην παράσταση “Μας πήραν είδηση”
15 Φεβρουαρίου 2017
Συνέντευξη με την ηθοποιό Αργυρώ Ανανιάδου
17 Φεβρουαρίου 2017
Προβολή όλων

Βρεθήκαμε στην παράσταση “The Curing Room”


Γράφει η Εύα Αγραφιώτη

SUKERUK KOZLOF NIKOLOV DROSSOV EHRENBERG POLEKO GIEGKOROV

Όταν βρίσκεσαι μπροστά στο « κόκκινο φώς» που σου ανάβει η τυραννία, εσύ τι θα διαλέξεις τις αλυσίδες ή τα όπλα;

Το έργο του David Ian Lee «The Curing Room» παίρνει ζωή στο VAULT THEATRE σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά και μετάφραση Αντώνη Γαλέου, βασίζεται σε αληθινά γεγονότα επτά σοβιετικών στρατιωτών στην Νότια Πολωνία την άνοιξη του 1944. Αιχμάλωτοι από τους Ναζί μέσα σε ένα κελάρι ενός μοναστηριού.

Η εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία ξεκίνησε τον Σεπτέμβρη του ’39 το έτος που σηματοδότησε την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μετά την υπογραφή του συμφώνου Ρίμπεντροπ – Μολότωφ μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης. Λίγο πριν την λήξη του Πολέμου, η Πολωνία καταλήφθηκε εξ ολοκλήρου από τον Ερυθρό Στρατό. Στη Διάσκεψη της Γιάλτας τον Φεβρουάριο του 1945, ο Ιωσήφ Στάλιν έθεσε τους Δυτικούς Συμμάχους του προ τετελεσμένου: Η χώρα είχε καταληφθεί από τον στρατό του και θα παρέμενε υπό τη Σοβιετική σφαίρα επιρροής, όπως και, τελικά, έγινε. Χωρίς αμφιβολία, η Πολωνία ήταν η χώρα που υπέφερε περισσότερο από όλες όσες ενεπλάκησαν στον Πόλεμο, με εξαίρεση την ίδια την Γερμανία: Έχασε πάνω από επτά εκατομμύρια πολίτες της, τρία από τα οποία ήταν Πολωνοεβραίοι.

O David Ian Lee είναι ένας θεατρικός συγγραφέας τα έργα του οποίου έχουν παραχθεί στη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες και σε περιφερειακά θέατρα. Επίσης ως ηθοποιός έχει ενσαρκώσει ρόλους θεατρικών συγγραφέων όπως Nat Cassidy, James Comtois, Daniel Kelly, Emily Plumb, and Mac Rogers.

Απόλυτο σκοτάδι, η πρωτότυπη μουσική (Μάνος Αντωνιάδης) σε παραπέμπει στον απόηχο ενός άλλου κόσμου, ο οποίος σε ξυπνά και σε μεταπηδά στη σκηνική δράση. Οι φιγούρες επτά ανδρών ξεπηδούν ένας ένας πίσω από το μαύρο φόντο του σκηνικού χώρου (Γιώργος Λυντζέρης) συστήνονται Λοχαγός Βίκτωρ Νικολόφ (Στέλιος Ψαρουδάκης) Ανθυπασπιστής Λέονιντ Ντράσοφ, “ο Χασάπης” (Στέλιος Καλαϊτζής) Υπολοχαγός Σάσα Έρενμπεργκ (Θανάσης Πατριαρχέας) Ανθυπολοχαγός Βασίλι Καζλόφ (Νίκος Γκέλια) Λοχίας Νιλς Σούκερουκ (Βασίλης Τσιγκριστάρης) Στρατιώτης Γιούρα “Γιούρι” Γιεγκόροφ (Παναγιώτης Μπρατάκος) Στρατιώτης Γκιόργκι Πολέκο (Μάνος Κανναβός) είναι το μόνο αξίωμα που τους έχει μείνει καθώς τους έχουν αφαιρέσει την αξιοπρέπεια αφήνοντάς τους γυμνούς και αιχμάλωτους σε ένα κελάρι χωρίς φαγητό και νερό. Περήφανα αποκαλούνται «σύντροφοι» εμμένοντας στις αξιώσεις τους, για πόσο όμως θα κρατήσει όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με το αίσθημα της επιβίωσης και της απόγνωσης και την ηθελημένη αυταπάτη της απελευθέρωσης; Αναπολώντας τα κατορθώματά τους στη γραμμή της μάχης, κατά πόσο μπορούν να μείνουν ίδιοι και κατά πόσο το «δωμάτιο ωρίμανσης» μπορεί να τους ρουφήξει στο σκοτάδι του, για να χάσουν την ηθική τους; Η εναλλαγή του χρόνου, της παραμονής τους στο κελάρι του μοναστηριού ,σηματοδοτείται εύστοχα από τα φώτα που σβήνουν(Βαγγέλης Μούντριχας) και σε παρασύρουν σ’ αυτήν τη χρονική σύμβαση. Οι μέρες περνούν, η πείνα, η δίψα και ο χρόνος γίνονται οι χειρότεροι εχθροί τους. Οι εντάσεις, ο θυμός, οι εκρήξεις απόγνωσης σύμμαχοί τους, οι «σύντροφοι» γίνονται θηράματα ο ένας του άλλου. Οι δυο εναπομείναντες τη στιγμή της απελευθέρωσής τους προτιμούν να αυτοκτονήσουν, φέρνοντας τον «ηθικό ξεπεσμό» τους ως κίνητρο. Για εκείνους Ελευθερία και Φυλακή γίνονται Ένα. Γιατί κανείς και τίποτα δεν ξεχνιέται.

Ένα σκληρό έργο, το οποίο μιλά για την ωμότητα όχι μόνο του πολέμου αλλά για τις αντοχές του ανθρώπου όταν αυτός ψάχνει τρόπους για να επιβιώσει. Με μεγάλη επιτυχία ο Δημήτρης Καρατζιάς αποδίδει με ρεαλιστικό τρόπο τις συνδέσεις μεταξύ των ηρώων και την κλιμάκωση κάθε συναισθηματικής έντασης και κατάστασης. Οι ερμηνείες έκρυβαν έναν μικρό «θησαυρό» που εξελισσόταν από λεπτό σε λεπτό κόβοντας την ανάσα.

Γιατί κανείς και τίποτα δεν ξεχνιέται!