Στις προβες της παράστασης “BU21” Στο θέατρο 104
6 Νοεμβρίου 2017
Alexandrov Ensemble Έρχονται στην Ελλάδα!
7 Νοεμβρίου 2017
Προβολή όλων

Βρεθήκαμε στην παράσταση «Έντεκα»

Γράφει η θεατρολόγος Ελένη Αναγνωστοπούλου


Έχεις νιώσει ποτέ το αίμα σου να παγώνει; Καλώς όρισες στο σκληρό κόσμο του trafficking, εκεί όπου εναλλάσσονται τα παιχνίδια εξουσίας μεταξύ θύτη και θύματος, όπου η ανάγκη για επιβίωση ωθεί το άτομο σε ακραίες ενέργειες και συμπεριφορές που πηγάζουν από την παραπαίουσα ψυχολογία του. «11» στο θέατρο Λύχνος.

Στις 3/11/2017 παρακολούθησα την παράσταση «11» στο θέατρο Λύχνος. Το 11 είναι μια ιστορία που συγκλονίζει, αφ’ενός διότι περιγράφει μια εφιαλτική ιστορία κακοποίησης ενός κοριτσιού σε τρυφερή ηλικία και αφ’ετέρου παρουσιάζει τις ψυχολογικές διακυμάνσεις που υφίσταται ένα άτομο που έχει πέσει θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Το έργο είναι ξεκάθαρα κλειστοφοβικό και εμπεριέχει κάτι από αστυνομικό μυθιστόρημα. Μπαίνεις στη διαδικασία, ενόσω παρακολουθείς, να σκεφτείς και ορισμένες φορές να υποθέσεις, ποιος είναι ο θύτης, ποιο το θύμα, γιατί το θύμα δεν επιθυμεί να αντιδράσει . Τα συμπεράσματα ανήκουν στους θεατές.

Ο Ιάκωβος Μυλωνάς έχει αποδείξει στο πρόσφατο παρελθόν ότι είναι ικανός επαγγελματίας. Συγκεκριμένα, με το «2047» δείχνει προς τα έξω ότι τρέφει βαθύ ενδιαφέρον για καυτά θέματα που αφορούν την επικαιρότητα όπως η ανεργία, χαρακτηριστικό προϊόν της οικονομικής κρίσης. Τώρα, επανέρχεται με το «11», ένα κείμενο γροθιά στο στομάχι. Σκηνοθετεί την παράσταση και εστιάζει στην αλήθεια των ατόμων. Λαμβάνοντας υπόψη του ότι το κείμενο είναι ψυχολογικό θρίλερ που εμπεριέχει παιχνίδια εξουσίας, στήνει τους ήρωες του επί σκηνής ως αυτόπτες μάρτυρες. Επιμένει στην αληθοφανή σκηνοθεσία τόσο ώστε να κάνει τους χαρακτήρες πειστικούς. Η Μίρκα Στρατικόπουλου εκθέτει μέσα από το κείμενο της, αλήθειες σκοτεινές που λαμβάνουν χώρα στον υπόκοσμο. Συναισθήματα όπως ο φόβος και ο εξευτελισμός εναλλάσσονται ραγδαία. Ένα κείμενο που γεννάει γρίφους και ερωτηματικά καθώς σε εισάγει σε ανεξιχνίαστους λαβυρίνθους.

Εξίσου δυνατή στο ρόλο της ήταν η Αντιγόνη Σταυροπούλου. Ενσάρκωσε μια έφηβη κοπέλα που ακροβατούσε επικίνδυνα ανάμεσα στην παιδική ηλικία και την ενηλικίωση. Είχε πλαστικότητα στις κινήσεις, συνδύαζε το χαριτωμένο στυλ ενός παιδιού με την άγρια συμπεριφορά ενός ατόμου που έχει βιώσει άσχημες καταστάσεις. Η Γεωργία Γιαννακούδη κέρδισε τις εντυπώσεις με το χρώμα της φωνής της και κυρίως με το βλέμμα της. Στο θέατρο μερικές φορές, δεν έχει σημασία αν ο ηθοποιός καλείται να ερμηνεύσει μεγάλο ή μικρό ρόλο. Σημασία έχει να μπορεί να εκφράσει το συναισθηματικό βάθος του ρόλου μέσα από κινήσεις και βλέμματα. Και εκείνη το κατάφερε. Ο Κωνσταντίνος Μητροβγένης επιλέγει να χρησιμοποιήσει σκηνικά αντικείμενα τα οποία αποτελούν στοιχεία «κλειδιά» για την εξέλιξη του δράματος, όπως λόγου χάρη ο υπολογιστής, το τηλέφωνο, το όπλο. Όσον αφορά τα κοστούμια των ηρώων, έχω να προσθέσω ότι ήταν συμβατά με την ηλικία και το ταπεραμέντο τους. Η Κίρκη Αθανασιάδου έδωσε ατμοσφαιρικό τόνο στις σκηνές του «11» με τους φωτισμούς της. Το έργο παρουσιάζει έντονες ανατροπές και σασπένς από την αρχή μέχρι το τέλος. Όπως οι ήρωες προσπαθούν να ξεδιαλύνουν το παζλ που θα τους οδηγήσει στη σωτηρία, έτσι κάνει και ο θεατής. Προσπαθεί να λύσει τους γρίφους μέσω της ψυχολογικής έντασης για να φτάσει στη λύτρωση και στην κάθαρση.