Βρεθήκαμε στην παράσταση «Φιλί στα φτερά της»

Γράφει η θεατρολόγος Εύα Αγραφιώτη


Η αθωότητα χάνεται και μέσα στο σκοτάδι ένας δρόμος μετ΄ εμποδίων ξεκινά. Μια φιγούρα οδηγείται στο μονοπάτι της αναζήτησης, προσπαθώντας να βρει τα δικά της φτερά, τη δική της πνοή και τον δικό της προορισμό, με μόνο στόχο τι; Την αγάπη. Αυτή θα είναι η πραγματική η μια ψευδαίσθηση μιας ευκαιριακής και επιφανειακής ευχαρίστησης;

«Φιλί στα φτερά της» ένα έργο σε σκηνοθεσία της Wendy Gibbins βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της, παρουσιάζεται στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον . Το χοροθέατρο παίρνει θέση πάνω στη σκηνή και ψυχογραφεί μέσα από τον αφηγητή την ιστορία της Μπέθ, ο μόνος αφηγητής ο σύντροφος της. Η Μπέθ παρουσιάζει την ιστορία της δια στόματος του Σάιμον και ανακαλύπτουμε μαζί του, πως μια εικόνα, ένας φόβος και ένας βιασμός έχει βυθίσει την Μπέθ στο σκοτάδι. «Το θέατρο μέσα στο θέατρο και ο σκηνοθέτης μέσα από το σκηνοθέτη βλέπει την αλήθεια». Ενδιαφέρον είναι το τέχνασμα της σκηνοθεσίας, να ενσωματώσει το ίδιο το έργο μέσα στο έργο, όπως επίσης τις αναπαραστάσεις των γεγονότων μέσα από τον ίδιο τον ηθοποιό-σκηνοθέτη. Εναρμονίζεται ο χορός με τα συναισθήματα και όντας φλασμπάκ του παρελθόντος, ανασύρονται πάνω στη σκηνή παράλληλες δράσεις.

Δυο καρέκλες, ένα ζεστό φως και η ανάγκη της συναισθηματικής απευθύνσης στο κοινό, εξελίσσει τη ροή του έργου με γνώμονα τη φόρτιση και το αποτέλεσμα των γεγονότων. Ο καθένας γίνεται έρμαιο των εσωτερικών αναζητήσεών του και παράλληλα των απωθημένων του. Ένα γαϊτανάκι από την ψυχογράφιση των χαρακτήρων και των προσωπικών τους εμπειριών, από την παιδική τους ηλικία τους μεταμορφώνει. Τους μεταλλάσει σε όντα που υπακούν μόνο στην ευχαρίστηση και την επιφανειακή αίσθηση της αγάπης. Αυτό τους εξωθεί, να χάσουν τον εαυτό και τον έλεγχο, όταν όμως ο φόβος κυριεύει ποιος είναι αυτός που μπορεί να απελευθερωθεί από αυτόν;

Τρείς διαφορετικοί παράγοντες, τρείς ρόλοι, όπου ο ένας συνδέεται με τον άλλο. Ο ένας είναι καθρέφτης του άλλου. Ένας συγχρονισμός με ενέργεια πάνω στη σκηνή και ένα κείμενο γεμάτο ίντριγκα, όσο αφορά την αποτύπωση της ψυχογραφικής αίσθησης του κάθε ρόλου. Αναδύθηκαν οι ηθοποιοί έχοντας την ένταση της κάθε στιγμής πάνω στη σκηνή με έναν κοινό στόχο να ειπωθούν όσα χρειάζονταν για ένα φιλί στα φτερά, ένα φιλί που απελευθερώνει ή ακόμα ένα πέταγμα που σε αφήνει να βρεις το πραγματικό φιλί.