Βρεθήκαμε στην παράσταση «Η ντουλάπα της οργής »

Γράφει η θεατρολόγος Ελένη Αναγνωστοπούλου


Κρυμμένα μυστικά που έρχονται στο φως και προκαλούν σοβαρές αναταράξεις και τριγμούς στους ήρωες. Αυτά και άλλα πολλά, βλέπουμε στην περιβόητη «Ντουλάπα της οργής» που τόσο μας τρομάζει. Ή μήπως όχι; «Η ντουλάπα της οργής» στο θέατρο Άλφα-Ιδέα.

Στις 7/12/2017 βρέθηκα στο θέατρο Άλφα-Ιδέα για να παρακολουθήσω την παράσταση: «Η ντουλάπα της οργής». Ο Γιάννης και ο Πάρης Πιχαρίδης υπογράφουν το κείμενο και τη σκηνοθεσία του έργου και εκπλήσσουν ευχάριστα. Με αφορμή το ενδιαφέρον τους για τα κοινωνικοπολιτικά θέματα, δείχνουν πως ευαισθητοποιούνται ιδιαίτερα με αυτό το φαινόμενο που ονομάζεται επικαιρότητα. Ίσως είναι οι πρώτοι δημιουργοί που τολμούν να ανοίξουν το πολιτικό ζήτημα που σφράγισε τις χρονιές 1981-1989 και αποτέλεσε τον βασικό πυρήνα όλων των μετέπειτα προβλημάτων που ζουμε επί δύο και παραπάνω δεκαετίες.

Παρουσιάζουν τη Ντουλάπα της οργής ως κωμωδία μυστηρίου, όμως πιστεύω πως περιέχει πολλά περισσότερα είδη. Σχολιάζουν και στηλιτεύουν την έννοια του ευ ζην, η οποία ήταν εμποτισμένη με τεράστιες δόσεις ψέματος αφού ήταν στηριγμένη σε σαθρά οικοδομήματα. Ένας λαός που γαλουχήθηκε με νεοπλουτίστικη νοοτροπία που τώρα καλείται όχι μόνο να δει κατάματα την κατάρρευση αυτής της «φούσκας» αλλά εντούτοις προσγειώνεται απότομα στη νέα πραγματικότητα. Χρησιμοποιείται έντονα το κωμικό στοιχείο με δυνατές δόσεις χιούμορ. Υπάρχει καυστικότητα που συμπληρώνει τους προβληματισμούς που ξεπηδούν από το κείμενο. Κατά τη δεκαετία του 1980, σχολιάζεται επίσης και η άνοδος της μεσαίας τάξης.

Οι μικρομεσαίοι πολίτες ονειρεύονταν μια καλύτερη ποιότητα ζωής χωρίς απαραίτητα να βάλουν τα θεμέλια για την υλοποίηση μιας τέτοιας σκέψης. Οι συγγραφείς δεν μένουν μόνο εκεί. Δημιουργούν δύο ιστορίες όπου η μια είναι η συνέχεια της άλλης και αφήνουν χαραμάδες για να δώσουμε εμείς ως θεατές μια πιθανή εξέλιξη και γιατί όχι μια πιθανή συνέχεια αυτών των ιστοριών. Θα ήθελα να προσθέσω ότι μπορεί το κείμενο να έχει ξεκάθαρες κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις, όμως εστιάζει και στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Θέτουν ερωτήματα κατά πόσο η τόσο ιερή και πολυσυζητημένη έννοια της φιλίας μπορεί να στηριχτεί σε αληθινά αισθήματα; Η αγάπη και η κατανόηση τα νικούν όλα ή μήπως πρόκειται για μια ακόμα υπερεκτίμηση; Πολλά μυστικά θα δουν το φως της σκηνής υπό το φόντο μιας σκηνοθεσίας με μοντέρνα στοιχεία που ζωντανεύουν και δίνουν στην πλοκή, το δικό της μοναδικό χαρακτήρα.

Ο Ιωάννης Βλαχογιάννης, η Έφη Καραγιάννη και ο Βασίλης Θεοδωρίδης θα μπλεχτούν σε ένα παράξενο τρίγωνο με σκοτεινά σημεία και ασάφειες. Το παρόν τους μπερδεύεται με το παρελθόν τους. Η ανατροπή κυριαρχεί ως βασικό μοτίβο στη σχέση των τριών προσώπων. Ο Πάρης Πιχαρίδης χρησιμοποιεί έντονους φωτισμούς και δημιουργεί ρεαλιστικές εικόνες. Επίσης, χρησιμοποιεί και το ημίφως, θέλοντας να δώσει μια αίσθηση θαμπάδας που μας γυρνάει στο παρελθόν. Αν σας αρέσει να λύνετε τα ερωτηματικά σας τότε η Ντουλάπα της Οργής θα σας συναρπάσει διότι είναι ένα μείγμα ειρωνείας, διανθισμένης με πολλές αλήθειες. Το σημαντικότερο: το γέλιο δεν απουσιάζει καθόλου. Οι συγγραφείς κατάφεραν να ισορροπήσουν και να εντάξουν με επιτυχία την κατάθεση της αλήθειας σε αυτή την κωμωδία γεμάτη μυστήριο.