Βρεθήκαμε στην παράσταση “Η Κάρεν Στόουν δεν μένει πια εδώ”

Η ομάδα Θεατρίνων Θεατές, καθηλώνει με τη συγκλονιστική ερμηνεία και παρουσία της επί σκηνής στο έργο της Μαίρης Μιχαλάτου: Η Κάρεν Στόουν δεν μένει πια εδώ.

Στις 21/4/2017 διεξήχθη η πρεμιέρα του έργου: Η Κάρεν Στόουν δεν μένει πια εδώ, στο Studio Κυψέλης. Η παράσταση παρουσιάστηκε με θεατρικό αναλόγιο. Οι ηθοποιοί έδωσαν πνοή στο κείμενο και υποδύθηκαν τους ρόλους αποδίδοντας τους παλμό. Το αναλόγιο απέκτησε χρώμα, εκφραστικότητα και συναισθήματα. Όλο το έργο εστιάζει στην προσωπικότητα της Κάρεν Στόουν, μιας αλλοτινής ντίβας του θεάτρου, η οποία αναπολεί τα περασμένα μέσα από το πρίσμα της μοναχικής της ύπαρξης. Η Καίτη Ιμπροχώρη ενσάρκωσε την ομώνυμη ηρωίδα σε κάθε της εκατοστό. Συγκλόνισε με τα εκφραστικά μέσα του προσώπου της. Η Κάρεν Στόουν είναι ένας άνθρωπος που φωνάζει από χιλιόμετρα τη μοναξιά της, μια μοναξιά που βιώνει πολύς κόσμος. Πιστεύουμε ότι έχει συμβιβαστεί με αυτή την κατάσταση αν κοιτάξουμε επιδερμικά. Αν προχωρήσουμε εν τω βάθει, θα δούμε ότι οι εκάστοτε επιλογές της δεν την καλύπτουν, για αυτό και αισθάνεται ένα βαθύ, σχεδόν αξεπέραστο, συναισθηματικό κενό. Ένα κενό αδηφάγο. Η ηρωίδα έχει πολύπλοκο χαρακτήρα εξαιτίας του εγωκεντρισμού της. Έχοντας επιλέξει να αφιερωθεί στη δουλειά της, έχει θυσιάσει την κοινωνική της ζωή και τη συντροφιά. Δεν έχει αυτό που λέμε, ανθρώπους δικούς της, να τη νοιαστούν, να την ακούσουν. Στη ζωή μας, οι επιλογές έχουν και κάποιο τίμημα. Στην περίπτωση της κυρίας Στόουν, τα χρήματα δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη φιλία ή τον έρωτα αντίστοιχα. Στα μισά του βίου της, ίσως να νοσταλγεί την ανεκμετάλλευτη νεότητα της. Ο Αγησίλαος Σιούνας υποδύθηκε τον Πάολο, έναν χαρακτηριστικό νέο της εποχής. Έπεισε με την υποκριτική του, δίνοντας στο ρόλο στοιχεία θρασύτητας και έλλειψης τακτ, που ταυτόχρονα ενθουσιάζεται για τη μεγάλη ζωή και τις ανέσεις της. Ο Βασίλης Θεοδώρου ήταν απολαυστικός στο ρόλο του ράφτη. Ήταν χαριτωμένος και έδωσε κωμικές πινελιές στο έργο, αποφορτίζοντας την τεταμένη κατάσταση προβληματισμού που επικρατεί καθ’όλη τη διάρκεια του έργου. Η Ζωρζέτ Μιρόν είχε διπλό ρόλο στην παράσταση. Ως κυρία Μπίσοπ, μας έδειξε την ανησυχία της για την παλιά της φίλη, την Κάρεν Στόουν. Όταν υποδύθηκε τη Ντόρις, ένα μεγάλο αστέρι του σινεμά, καταλαβαίνουμε ότι ήταν το ίδιο μοναχική όπως και η κεντρική ηρωίδα του έργου, με τη μόνη διαφορά ότι η Ντόρις δεν αισθάνεται τον εσωτερικό προβληματισμό της Κάρεν. Η Μαρία Δρακοπούλου ήταν μια κομψή παρουσία στο ρόλο της Κοντέσσας. Ο Γιώργος Λιβανός έκανε ένα όμορφο σκηνοθετικό στήσιμο και κέρδισε επάξια την προσοχή του κοινού. Κατάφερε να κάνει τους ηθοποιούς να ξεδιπλώσουν τις πτυχές του ταλέντου τους και να δώσουν ζωντάνια στο θεατρικό αναλόγιο. Οι φωτισμοί του συνέβαλαν θετικά σε ένα αμιγώς θεατρικό αποτέλεσμα.