Στην πρεμιέρα της παράστασης “Στα Σκοτεινά – making movies”
26 Δεκεμβρίου 2016
Βρεθήκαμε στην παράσταση “Γκρέτα”
29 Δεκεμβρίου 2016
Προβολή όλων

Βρεθήκαμε στην παράσταση Μάουζερ


Γράφει ο Γιώργος Γερανάκης

Η παράσταση που σκηνοθετείται από τον Κλήμη Εμπέογλου από την αρχή σε εντυπωσιάζει καθώς αρχίζει με μια δυναμική που καθηλώνει τον θεατή. Καταρχάς το σκηνικό είναι λιτό αλλά ουσιώδες, το κόκκινο φόντο που υπάρχει σου δίνει μια ιδέα για τον τόπο που λαμβάνουν μέρος τα γεγονότα , επίσης οι φωτογραφίες των προσώπων που υπάρχουν στην σκηνή ζωντανεύουν και με τη βοήθεια των ηθοποιών. ‘’Δανείζοντας’’ οι ηθοποιοί τον λόγο τους στα πορτραίτα είναι σαν να τους δίνουν την δυνατότητα να πουν εκείνα την ιστορία, έτσι ώστε ο θεατής να χρησιμοποιήσει την φαντασία του και να οραματιστεί ότι τα πρόσωπα είναι πραγματικά και ότι επικοινωνούν μαζί τους.

Μεταξύ των ηθοποιών ( Έβελυν Ασουάντ, Δημήτρης Δημητρόπουλος, Αγγελική Ζησούδη, Γιώργος Κισσανδράκης) υπήρχε άψογη συνεργασία, φαινόταν ότι είχαν δώσει όλη τους την ενέργεια στο κείμενο και αυτό το μετέδωσαν και στο κοινό . Η άποψη του σκηνοθέτη να εστιάσει στο σώμα των ηθοποιών ήταν πολύ εμπνευσμένη καθώς οι κινήσεις τους με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση έδινε στο θεατή ένα σωστό και στοχευόμενο νόημα.

Η ιστορία του Α. είναι μια μάχη μεταξύ του νοήμονα ανθρώπου και της κοινωνίας που ζει. Ο Α. είναι ένας άνθρωπος που αποφασίζει να παλέψει για τα πιστεύω του, και γι’αυτό εκτελεί τις βίαιες εντολές των ανωτέρων του. Όμως μετά από την εντολή που του δόθηκε να σκοτώσει έναν συμπολεμιστή του επειδή δεν ακολούθησε της εντολές που του δόθηκαν από τους ανωτέρους του, αρχίζει να έχει όλο και περισσότερες τύψεις και σιγά σιγά αποκτά συνείδηση, απεγκλωβίζεται από τα δεσμά του και από έναν βίαιο άνθρωπο χωρίς συναίσθηση, μετατρέπεται σε ένα συνειδητό άνθρωπο με την δύναμη της σκέψης . Αυτό φαίνεται με μια πρώτη ματιά, αν όμως πας βαθύτερα στην ψυχοσύνθεση του έργου θα διαπιστώσεις την διαχρονικότητα του. Ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να παλέψει καθημερινά με τον εαυτό του για να μπορέσει να αποστασιοποιηθεί από την μάζα που τον ωθεί σε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής και σκέψης για να μπορέσει να αναπτύξει την δικιά του αγνή και ανόθευτη σκέψη και κατά αυτόν τον τρόπο να μάθει να ζει την ζωή του χωρίς να τον επηρεάζει κανένα σύστημα.