Βρεθήκαμε στην παράσταση «Σονάτα του Σεληνόφωτος»

Γράφει η θεατρολόγος Ελένη Αναγνωστοπούλου


Mil cadenas habrán que romper. ¡Venceremos!= Χιλιάδες αλυσίδες θα πρέπει να σπάσουν. Θα νικήσουμε! «Σονάτα του Σεληνόφωτος» στο θέατρο Αλκμήνη.

Στις 3/2/2018 παρακολούθησα στο θέατρο Αλκμήνη, την παράσταση: «Σονάτα του σεληνόφωτος». Ένα από τα εμβληματικότερα κείμενα του Γιάννη Ρίτσου, ζωντανεύει επί σκηνής με τρόπο πρωτότυπο. Από αυτή την παράσταση φεύγεις, έχοντας ψυχική ανάταση και βιώνοντας έντονη συγκίνηση. Ποτέ άλλοτε η ποίηση δεν υπήρξε τόσο μαγευτική και ενδιαφέρουσα. Ο Μάριος Ιορδάνου παρουσιάζει ένα ποτ πουρί από ποιήματα των: Ναζίμ Χικμέτ, Ερνέστο Τσε Γκεβάρα και Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και τα συνδυάζει με το αρχικό κείμενο που είναι η Σονάτα του Σεληνόφωτος. Το αποτέλεσμα: εξάγεται σαφώς το πολιτικοκοινωνικό μήνυμα με εστίαση στον έρωτα, στη μοναξιά, στα νιάτα σε αντίθεση με τα γηρατειά. Ο Μάριος Ιορδάνου συναντιέται επί σκηνής με τη Σοφία Καζαντζιάν και παντρεύουν την υποκριτική με την ποίηση, τη μουσική, το τραγούδι και το χορό . Μας ταξιδεύουν στον κόσμο του ρομαντισμού και της γλυκιάς νοσταλγίας των περασμένων. Δημιουργούν ένα αέναο παρόν περιτριγυρισμένο από παρελθόν και μέλλον.

Ο Βαλεντίνο Βαλάσης δημιουργεί μια εικαστική εικόνα που έχει σαν χρωματική βάση της το λευκό. Σκορπίζει στη σκηνή πολλά κόκκινα τριαντάφυλλα και ροζ ροδοπέταλα. Το κόκκινο υποδηλώνει το χρώμα του πάθους, συμβολίζει τον έρωτα, τη ζωντάνια. Η κόκκινη αυτή απόχρωση θα μπορούσε να ερμηνευτεί και αντιθετικά: αίμα, επανάσταση, πόλεμος. Το ποίημα του Λόρκα (Venceremos) φέρει επαναστατική ορμή. Πιστεύω ότι η επιλογή του συγκεκριμένου ποιήματος έγινε επειδή είναι επίκαιρο στις μέρες μας. Για να νικήσουμε, πρέπει να έχουμε τονώσει το ηθικό και πνευματικό μας φρόνημα και εν συνεχεία να διεκδικήσουμε ότι είναι καλύτερο για την ανθρωπότητα. Για να σπάσουμε τις αλυσίδες, πρέπει να απελευθερωθούμε από τα δεσμά των στερεοτύπων, των προκαταλήψεων και αυτό θα επιτευχθεί με την ενεργή δραστηριοποίηση μας.

Η Σοφία Καζαντζιάν είναι υπέροχη παρουσία επί σκηνής. Τι κίνηση, τι στήσιμο, τι έκφραση. Είναι μια πολυτάλαντη παρουσία που συνδυάζει εξίσου, αρετές όπως η υποκριτική, το τραγούδι, ο χορός. Υποδύεται την ώριμη σε ηλικία γυναίκα της Σονάτας, εσωτερικεύοντας τη δίψα της για ανθρώπινη παρουσία και συναναστροφή. Εξωτερικεύει τη θλίψη της γυναίκας αυτής κοιτάζοντας το ασημί φεγγάρι. Παράλληλα, υποδύεται μια νεότερη σε ηλικία κοπέλα που επιθυμεί να γευτεί τη ζωή, έχοντας ανυπομονησία και φρεσκάδα. Συνθέτει χορογραφίες που έχουν σαν βασικό μοτίβο την ορμή και την απόσυρση, δύο αντιθετικά ζεύγη. Οι χορογραφίες αυτές δημιουργούν συναισθήματα άλλης εποχής. Η Ελευθερία Τώρα επιμελείται το ενδυματολογικό κομμάτι. Επιλέγει μαύρη ενδυμασία για τον άνδρα και κόκκινη ενδυμασία για τη γυναίκα. Το μαύρο κατά τη γνώμη μου συμβολίζει το σκοτάδι και το κόκκινο την ένταση. Η ψυχή περνάει από το σκοτάδι της άγνοιας στο κόκκινο της ζωής. Ζωή και Θάνατος συνδιαλέγονται και συμπορεύονται. Θα νικήσουμε, λέει το ποίημα. Για να νικήσουμε πρέπει να βιώσουμε την απώλεια, να αισθανθούμε τη στεναχώρια για να προχωρήσουμε σε κάτι ελπιδοφόρο.