Βρεθήκαμε στην παράσταση ««Top Girls»

Γράφει η ηθοποιός Έλλη Μασσάρα


Το Τρίτο Κουδούνι βρέθηκε στην παράσταση «Top Girls», της Caryl Churchill σε σκηνοθεσία και μετάφραση του Θωμά Μοσχόπουλου στο Θέατρο Πόρτα.

Ένα εξαίρετο θεατρικό έργο που διαδραματίζεται στη Βρετανία κατά τη δεκαετία του 80’ και εστιάζει στη σημασία του να είσαι μια επιτυχημένη γυναίκα, αξιοποιώντας γνωστούς ιστορικούς χαρακτήρες ώστε να εξερευνήσει το κοινωνικό επίτευγμα. Ένα έργο εμπνευσμένο από το φεμινιστικό κίνημα, σύμφωνα με τη συγγραφέα. Κεντρικό πρόσωπο η Marlene, μια σκληρή γυναίκα καριέρας, η οποία συναντά πέντε διάσημες γυναίκες, σε ένα ακριβό εστιατόριο του Λονδίνου για να γιορτάσει την προαγωγή της. Στις πέντε αυτές γνωστές γυναίκες περιλαμβάνονται η Πάππισα Ιωάννα, η Ιζαμπέλα Μπερν, τσυγγραφέας και εξερευνήτρια, η Γιαπωνέζα παλλακίδα Νίτζο, η χαζό-Γκρέτα που υπήρξε θέμα ενός διάσημου πίνακα του Μπρέγκελ και η Γκριζέλντα, φιγούρα του μεσαίωνα. Η χρονολογική πορεία του έργου εξελίσσεται κατά τη Θατσερική διακυβέρνηση, όπου υπάρχει η ιδέα του καπιταλισμού της ελύθερης αγοράς.

Ένα έργο, τρεις πράξεις· Στην πρώτη πράξη, η καθεμία γυναίκα εξιστορεί την ιστορία της και το δρόμο προς την επιτυχία, ένα δρόμο με αντιξοότητες και πίκρες που κάθε άλλο παρά ευτυχισμένος μοιάζει. Θίγονται ζητήματα αγάπης, μητρότητας, απογοήτευσης και κακοποίησης. Κατά τη διάρκεια της “συζήτησης” -καλύτερα εξομολόγησης των γυναικών- η σκηνή διακόπτεται σε αρκετά σημεία από την κοπέλα που σερβίρει συνεχώς γεύματα και αλκοόλ. Το τελευταίο θα φέρει την απελευθέρωση και κατά συνέπεια κορύφωση του συναισθηματικού τους φορτίου, στο τέλος της πρώτης πράξης.

Η δεύτερη πράξη διεξάγεται στο γραφείο ευρέσεως εργασίας Top Girls, όπου εργάζεται πλέον ως διευθύντρια η Marlene. Αρκετές γυναίκες, όμοιας ιδιοσυγκρασίας, φαίνεται να αποζητούν ένα καλύτερο μέλλον, προσπαθώντας να ανταγωνιστούν με τους άντρες και να επιβιώσουν στο σκληροτράχηλο εργασιακό χώρο. Στην ίδια πράξη παρακολουθούμε και τη διασκεδαστική σχέση δύο ανήλικων κοριτσιών, με την Angie να παρουσιάζεται ως κόρη της Joyce και να ξεδιπλώνει όλο τον παρορμητικό και ανώριμο χαρακτήρα της. Ενώ παρακολουθούμε διάφορες σκηνές επαγγελματικής αφοσίωσης και επικράτησης, η Angie εισβάλλει στον κόσμο της Marlene, διεκδικώντας και αυτή ένα καλύτερο μέλλον, ως ανιψιά της.

Στην τρίτη πράξη μεταφερόμαστε ένα χρόνο νωρίτερα στο σπίτι της Joyce, εκεί που την περιμένει μια έκπληξη, καθώς η αδελφή της, Marlene, την επισκέπτεται μετά από αρκετά χρόνια. Εκεί γίνεται φανερή η αντίθεση των συναισθημάτων της Angie και της Joyce ως προς τη Marlene -η μικρή δείχνει να τρέφει θαυμασμό και εκτίμηση στο πρόσωπο της- αλλά και η αδιαμφισβήτητη αμηχανία και δυσφορία που αισθάνεται η Joyce για την ίδια. Το αλκοόλ φυσικά ξαναβρίσκει το ρόλο του, καθώς εκτυλίσσεται ένας καταιγιστικός διάλογος αποκαλυπτικών διαθέσεων, όπου το παρελθόν συναντά το μέλλον.

Μια παράσταση σκηνοθετικά και σκηνικά άρτια, με δίχως απλουστευτική δυναμική στο στήσιμο των διαλόγων, των σκηνικών και της γενικότερης ολιστικής αποτύπωσης του γυναικείου θέματος. Καθηλωτικές οι ερμηνείες της Αλεξίας Καλτσίκη, Αλεξάνδρας Αϊδίνη και Μαρίας Καβογιάννη, πείθοντας τρομακτικά για το σκηνικό τους χαρακτήρα. Ιδιαίτερες παρουσίες και η Βίκυ Βολιώτη, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Ειρήνη Μακρή και η Άλκηστις Πολυχρόνη, που έδωσαν μια ξεχωριστή συνολικά προσέγγιση της παράστασης. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος, η Ευαγγελία Θεριανού στα σκηνικά και η Κλαιρ Μπρέισγουελ στα κουστούμια, σε συνεργασία με τις ηθοποιούς, καταθέτουν μια ευφάνταστη οπτικοακουστική πτυχή του ζητήματος της κοινωνικής θέσης των γυναικών, δημιουργώντας έναν σύγχρονο θεατρικό παλμό.