Γράφει η θεατρολόγος Ελένη Αναγνωστοπούλου
Η Στύγα είναι μια άρτια χοροθεατρική παράσταση, ένα υπερθέαμα που δεν πρέπει να μας ξεφύγει.
«Στύγα, η θεά των υδάτων» στο θέατρο
ΠΚ.
Γνωρίζουμε πως η τέχνη του θεάτρου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με ένα είδος «μαγείας», τη μέθεξη. Όταν ένας θεατής βιώνει τη μέθεξη, τότε η παράσταση έχει επιτελέσει το σκοπό της. Έχει δηλαδή επιτύχει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Αυτή η διαπίστωση δεν είναι τόσο απλή όσο φαντάζει. Η παράσταση για να χαρακτηρίζεται επιτυχημένη, αυτόματα έχει σαν πρωταρχικό της μέλημα να ισορροπεί τα στοιχεία της υποκριτικής πρόσληψης με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να μη χάνεται το όλο νόημα και παράλληλα να συνεπαίρνει το κοινό. Ο Παύλος Κουρτίδης επέλεξε ένα θέμα που αφορά την αρχαιοελληνική μυθολογία. Παρουσιάζει με την ομάδα του, το μύθο της Στυγός. Ποια ήταν όμως η Στύγα; Η Στύγα ήταν χθόνια θεά, απεχθής και φρικαλέα. Ήταν κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος. Κατοικούσε στη βαθιά σκοτεινιά του Άδη, μέσα στο φωλιασμένο πάνω σε πανύψηλες ασημένιες κολώνες ξακουστό παλάτι της. Σύμφωνα με το μύθο, από την κορυφή ενός απόκρημνου βράχου του Ταρτάρου, ανάβλυζε το νερό που σχημάτιζε το Στύγιο ποταμό. Τα νερά αυτά είχαν την τρομερή δύναμη να αφανίζουν ότι έπεφτε μέσα τους.
Μια πρωτότυπη παρουσίαση ενός επιβλητικού θεάματος, λαμβάνει χώρα μέσα σε 4 τόνους νερού. Οι χορευτές είχαν αρμονία κινήσεων, συγχρονισμό και πηγαία εκφραστικότητα. Μέσα από το χορό ξεδιπλώνεται η ιστορία. Δεν χρειάζονται τα λόγια διότι το σώμα είναι ο κύριος εκφραστής και αφηγητής. Ο κύριος Κουρτίδης δημιούργησε ένα αξιόλογο εικαστικό- χορευτικό αποτύπωμα επί σκηνής. Χρησιμοποίησε σκούρες αποχρώσεις που παραπέμπουν στην άπιαστη, σκοτεινή κατοικία της θεάς Στυγός. Η Μάγδα Καλορίτη ντύνει τους χορευτές με απλά ενδύματα, δίνοντας έμφαση στο μαύρο χρώμα. Το μαύρο είναι συνυφασμένο με το έρεβος, με το βαθύ και απόλυτο σκοτάδι. Ο Βασίλης Τσεντούρος έκανε τη μουσική επιμέλεια της παράστασης. Η μουσική μας ταξιδεύει από τη λύπη στη νοσταλγία. Προσωπική μου εκτίμηση: μαγεύτηκα από το συνδυασμό της μουσικής με την κίνηση. Υπήρχε μια αρμονική σύνδεση αυτών των δύο στοιχείων και είχε σαν αποτέλεσμα ο μύθος της Στυγός να προβάλλει γοητευτικός .