ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ & ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 2017
ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Ευριπίδη
Μήδεια
Η βαρβαρότητα του έρωτα
Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Ωδείο Ηρώδου Αττικού | 3 Οκτωβρίου 2017, ώρα 21.00
Προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theatre/irodeio/mideia-evripidi/
Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2017. Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν. ΔηΠεΘε Ιωαννίνων. Η καλλιτεχνική σύμπραξη τριών ιστορικών θεσμών της χώρας υπήρξε το πολιτιστικό γεγονός του καλοκαιριού. Μετά τη μεγαλειώδη πρεμιέρα στην Επίδαυρο που καταχειροκροτήθηκε από περισσότερους από 15.400 θεατές, σηματοδοτώντας την επιστροφή του Θεάτρου Τέχνης στο αργολικό θέατρο ύστερα από 7 χρόνια, η Μήδεια ολοκληρώνει την περιοδεία της την Τρίτη 3 Οκτωβρίου στο Ηρώδειο. Η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης Μαριάννα Κάλμπαρη, με ένα σύνολο εξαιρετικών ηθοποιών και συνεργατών, παρουσιάζει τη «Μήδεια» του Ευριπίδη στην αξεπέραστη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά. Γεράσιμος Γεννατάς, Μαριάννα Κάλμπαρη, Αλεξάνδρα Καζάζου, Σύρμω Κεκέ, Ιωάννα Μαυρέα, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Θεοδώρα Τζήμου. Στον ρόλο της Μήδειας, η Μαρία Ναυπλιώτου. Ιάσων, ο Χάρης Φραγκούλης.
«Δύο φορές βάρβαρη η Μήδεια, από καταγωγή και από έρωτα» γράφει στον πρόλογο της μετάφρασής του ο Γιώργος Χειμωνάς. Δύο όψεις έχει ο έρωτας: τη «βάρβαρη» και την ονειρική. Την ιδανική.
Μέσα από το μύθο της Μήδειας, όπως αυτός παρουσιάζεται στην τραγωδία του Ευριπίδη, αλλά και μέσα από ένθετα στα στάσιμα του έργου κείμενα και ποιήματα της αρχαιοελληνικής γραμματείας (Πλάτωνας, Σαπφώ, Θεόκριτος, Αρτεμίδωρος κ.ά.), η παράσταση του Θεάτρου Τέχνης επιθυμεί να μιλήσει για το ανεξήγητο του έρωτα. Γι’ αυτό το «μέγα κακό που σπαράζει τους ανθρώπους». Για τον πόθο που είναι δεμένος με τον πόνο, για τους όρκους αιώνιας αγάπης και πίστης που δίνονται για να καταπατηθούν, για την προδοσία, την εκδίκηση, την καταστροφή.
Δεκαπέντε ηθοποιοί και τέσσερις μουσικοί, ζωντανεύουν επί σκηνής το μεγαλύτερο και αγριότερο παραμύθι που επινοήθηκε ποτέ για τον έρωτα. Μέσα από τα υλικά του ονείρου μιλούν για τη βαθιά λαχτάρα του ανθρώπου να ενωθεί με το άλλο του μισό. Για «τη βαριά και αθεράπευτη οργή που γεννιέται ανάμεσα σε εκείνους που είχαν αγαπηθεί». Για τον έρωτα που μένει πληγή ανοιχτή.