Ιάκωβος Μυλωνάς: Η γνώση είναι το αντίδοτο του θανάτου

Ο Ιάκωβος Μυλωνάς είναι ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έκανε τα πρώτα του βήματα στην υποκριτική στο παιδικό θέατρο. Ακολούθως σπούδασε με υποτροφία στο θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν και συνέχισε στη Νέα Υόρκη με σπουδές για μάρκετινγκ ηθοποιών. Ασχολήθηκε ακόμη με την κιθάρα, το χορό και παράλληλα έκανε μαθήματα φωνητικής ενώ δίδασκε και σε δραματική σχολή. Έχει γράψει πέντε θεατρικά έργα και μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που έχει κάνει παραστάσεις τύπου stand up comedy με τη συμμετοχή του κόσμου. Αυτή την περίοδο τον συναντάμε στη θεατρική παράσταση 2047 όπου υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία και παράλληλα κάνει πρόβες για τη νέα θεατρική δουλειά που ονομάζεται «11».

Ο Ιάκωβος Μυλωνάς σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Ελένη Αναγνωστοπούλου.


Ε.Α: Πρωταγωνιστείτε, σκηνοθετείτε και γράφετε το κείμενο που λέγεται «2047», το οποίο παρουσιάστηκε με επιτυχία στο θέατρο Λύχνος την προηγούμενη άνοιξη. Ποια είναι τα θέματα που περιγράφει το 2047;

Ιάκωβος: Το 2047 περιγράφει την κατάχρηση της απόλυτης εξουσίας. Είναι ένας μεταφυσικός τρόπος να δεις τη δημοκρατία μ’ένα άλλο πρόσωπο. Πιστεύω ότι όλα αυτά που συμβαίνουν μετά την αρχή της κρίσης στην Ελλάδα, είναι όλα αυτά που περιγράφει το 2047, απλώς τα δίνει με πιο ακραίο τρόπο. Η καταστροφή της ζωής όλων αυτών των ανθρώπων. Το 2047 εξοντώνει τους ανθρώπους με σχετικό νομοθετικό διάταγμα. Βγαίνει νόμος που λέει, τους ανέργους τους σκοτώνουμε για να εξαλειφθεί η ανεργία ως φαινόμενο. Η έμπνευση μου ήρθε με αφορμή κάποιο γνωστό μου, ο οποίος θα έμπαινε σε ένα πεντάμηνο του ΟΑΕΔ. Μου έλεγε λοιπόν ότι οι άνθρωποι που έβγαιναν από αυτά τα προγράμματα, έκαναν ολονυχτίες προκειμένου να ανανεωθούν οι συμβάσεις τους. Και σκέφτηκα ότι οι κυβερνήσεις ενώ λενε ότι θα προστατέψουν τους αδύναμους, το μόνο που κάνουν είναι να τους εξοντώνουν. Κανένας δεν θέλει τους αδύναμους.

Ε.Α: Ωστόσο, το «2047» τοποθετείται 30 χρόνια μπροστά από την εποχή μας. Προβλέπετε ότι το έτος 2047 θα χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα;

Ιάκωβος: Πιστεύω ότι δεν θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα, αντιθέτως θα γίνουν χειρότερα. Το έργο δεν το έγραψα για να είναι προφητικό, το έργο το έγραψα για να δείξω το ρεαλισμό του. Πάνω σε αυτό που ζουμε, όχι σε αυτό που θα’ρθει. Δηλαδή, αυτό που θα’ρθει είναι αυτό που ζουμε, αν καταλαβαίνεις τι λέω.

Ε.Α: Απλά θα εξελιχτεί.

Ιάκωβος: Ναι. Πάντα οι αδύναμοι την πληρώνουν, αυτό είναι το άσχημο. Ας πουμε, στο νούμερο 2, στο «2048» ο νόμος εξελίσσεται και λέει ότι θα σκοτώνονται και αυτοί που είναι υπό απόλυση. Για να μην τους ψάχνουν, γιατί μετά, εφ’όσον είσαι υπό απόλυση, αργότερα θα είσαι άνεργος. Τώρα, έχουμε 1μιση εκατομμύριο ανέργους. Παραδείγματος χάρη, όσοι άνθρωποι δουλεύουν part time, άνεργοι είναι. Μη νομίζεις ότι έχουν δουλειά όσοι δουλεύουν 2 ακόμα και 3 ώρες τη μέρα, που παίρνουν 300 ευρώ το μήνα. Δες τα παιδιά που έχουν σπουδάσει. Δεν βρίσκει κανένα δουλειά και φεύγουν όλα στο εξωτερικό. Το 2047 μιλάει και για αυτό: (…) Γιατί σπούδασες; Αφού δεν πρόκειται να βρεις δουλειά. Το 2047 θα κληρονομούνται και οι θέσεις εργασίας. Αλλά ποιος μπορεί να πει ότι δεν θα γίνει αυτό; Επιπλέον, ένα άλλο άτομο που με ενέπνευσε ήταν ένας ταξιτζής. Είχα μπει κάποια στιγμή μέσα και μου λέει: -Μην κοιτάς που είμαι στο ταξί, έχω τελειώσει πολιτικός μηχανικός. Τον ρωτάω: Πότε; Μου απαντάει: το 2010. Αλλά έχω αποφασίσει ότι είμαι ταξιτζής, έχει τελειώσει αυτό το θέμα για μενα, δεν πρόκειται ποτέ να εξασκήσω το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού. Δεν είναι κρίμα;

Ε.Α: Είναι κρίμα διότι περνάς τα καλύτερα σου χρόνια στο πανεπιστήμιο, οραματιζόμενος μια καλύτερη ποιότητα ζωής και κατ’επέκταση σκέφτεσαι να ασχοληθείς με αυτό που ονειρεύεσαι και αγαπάς.

Ιάκωβος: Κοίταξε, πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε ομαδική κοινωνία. Είμαστε μια κοινωνία ιδιωτών. Ο καθένας παλεύει για το ιδιωτικό του κέρδος. Τους άλλους γύρω του δεν τους θέλει για να κάνει μαζί τους κάτι ωραίο, κάτι δημιουργικό. Τους θέλει για να τους εκμεταλλευτεί πάνω στο σχέδιο που έχει ο ίδιος.

Ε.Α: Η βαθιά οικονομική ύφεση που βιώνουμε όπως περιγράφετε και στο κείμενο σας, έχει σοβαρό αντίκτυπο στις οικογενειακές σχέσεις, ακόμα και στις σχέσεις των ζευγαριών. Τι μας έχει συμβεί και έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας;

Ιάκωβος: Από τη στιγμή που έχουμε δώσει στο χρήμα θεϊκή υπόσταση, ήταν ο Θεός μας και μας το αφαίρεσαν, σαν αποτέλεσμα, χάσαμε το εργαλείο με το οποίο κάναμε τις σχέσεις μας. Βέβαια, υπάρχουν και αντικειμενικά κριτήρια. Τις προάλλες, μιλούσα με ένα νεαρό παιδί και μου λέει: Γνώρισα ένα κορίτσι που μου άρεσε. Και του λέω: Α, ωραία. Και τι θα κάνεις για αυτό; Εκείνος συνεχίζει λέγοντας πως δεν θα κάνει τίποτα επειδή η κοπέλα μένει στον Πειραιά. Από τη στιγμή λοιπόν που δεν μπορεί να πάει ο ένας δίπλα στον άλλον, αυτή η σχέση δεν θα υπάρξει ποτέ. Το «2047» λέει ότι είμαστε έτοιμοι να προδώσουμε τους πάντες και τα πάντα για αυτό το θέμα. Γιατί όταν ο άνθρωπος πεινάει, τότε θα ξεσκίσεις τις σάρκες των άλλων για να επιβιώσει. Ο Ίψεν είχε πει το 1800, «Σπάστε τις αλυσίδες ό,τι όνομα και να έχουν» και εμείς αντί να τις σπάμε, δημιουργούμε νέες. Δεν υπάρχει πουθενά ελευθερία. Άρα καταλήγουμε ότι το πολίτευμα που έχουμε δεν είναι δημοκρατία διότι η δημοκρατία έχει άμεση σχέση με την ελευθερία.

Ε.Α: Διανύουμε λοιπόν, τον οικονομικό Μεσαίωνα.

Ιάκωβος: Οικονομικός Μεσαίωνας, πολύ ωραία το είπες. Οικονομικός Μεσαίωνας με την οικονομική Ιερά Εξέταση και όλα. Τη θέση της Ιεράς Εξέτασης την έχει πάρει η εκάστοτε κυβέρνηση που είναι στα πράγματα. Παίζουμε ένα παιχνίδι το οποίο είχε τρομαχτική διαφθορά μέσα, έφαγαν κάποιοι πολλά λεφτά και εν συνεχεία, ο λαός καλείται να πληρώσει για τις σπατάλες των λίγων.

Ε.Α: Ποιο ρόλο υποδύεστε στην παράσταση;

Ιάκωβος: Κάνω το ρόλο του ανακριτή, ή του αρχηγού του στρατού ας πούμε. Ο ανακριτής είναι η εξουσία προσωποποιημένη. Το χιούμορ το χρησιμοποιούμε στην παράσταση για να λειάνουμε τη σκληρότητα της κατάστασης. Άλλωστε, τα μηνύματα τα περνάμε καλύτερα όταν ο κόσμος γελάει. Βλέπουμε αυτό που θέλουμε να δούμε γιατί αν δούμε και τα άλλα, θα αυτοκτονήσουμε όλοι. Γιατί να αυτοκτονήσουμε; Ας κατέβουμε στους δρόμους.

Ε.Α: Μέχρι πρόσφατα επικρατούσε η αντίληψη ότι η κατάκτηση ενός πανεπιστημιακού τίτλου θα βοηθούσε στην καλυτέρευση της ζωής. Σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Υπάρχει τρόπος να επανεκτιμήσουμε την αξία της μόρφωσης;

Ιάκωβος: Το θέμα της μόρφωσης είναι πάρα πολύ σημαντικό. Όσο περισσότερα γνωρίζουμε, τόσο περισσότερο προχωράμε σαν άνθρωποι, σαν ανθρωπότητα. Η γνώση είναι το αντίδοτο του θανάτου. Χρειάζεται να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ότι η μόρφωση δεν φτάνει πάνω σ’ένα πλαίσιο που καθορίζουν άλλοι για το τι καλείσαι εσύ να κάνεις με αυτή τη μόρφωση.

Ε.Α: Ωστόσο, ετοιμάζετε καινούρια θεατρική δουλειά που φέρει τον τίτλο: “11”. Τι πρόκειται να δούμε επί σκηνής;

Ιάκωβος: Το «11» είναι μια ιστορία εκδίκησης για το sex trafficking. Σχετίζεται με το εμπόριο κοριτσιών για σεξουαλική εκμετάλλευση. Το βλέπουμε από μια άλλη σκοπιά, αυτή των θυμάτων που έχουν πάρει το νόμο στα χέρια τους για να εκδικηθούν αυτούς που τις κακοποίησαν και επιπλέον για να μη συμβεί σε κανένα άλλο κορίτσι, ό,τι συνέβη στα θύματα. Το έργο είναι βαθύτατα κοινωνικό. Η κοινωνία θα τιμωρήσει αυτή την προσπάθεια ή θα τη δικαιώσει όταν τα θύματα παίρνουν το νόμο στα χέρια και σκοτώνουν αυτούς που τις εκμεταλλεύτηκαν;

Ε.Α: Επόμενα μελλοντικά σχέδια;

Ιάκωβος: Η τέλεια γυναίκα θα παρουσιαστεί το Σάββατο 23/9/2017 στο Πόλις, στο Ηράκλειο Αττικής. Το 11 θα κάνει πρεμιέρα στην Πάτρα. Θα παιχτεί στην Ξάνθη, στις Σέρρες. Μετά θα κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Λύχνος στις 27 Οκτωβρίου. Θα παιχτεί στο δημοτικό θέατρο Παλαιού Φαλήρου. Θα περιοδεύσει στη Σπερχειάδα, κοντά στη Λαμία. Συγχρόνως, θα γίνουν πρόβες για το 2048 και ελπίζω να πάνε όλα καλά. Θα ετοιμάσουμε και το Μικρό Πρίγκιπα.