Δημήτρης Γιώτης: Η τέχνη δεν είναι μαθηματικά. Στην τέχνη φαντάζεσαι και ονειρεύεσαι.

Ο Δημήτρης Γιώτης είναι ένας αξιόλογος ηθοποιός. Έχει συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις. Όταν τον παρατηρείς να παίζει επί σκηνής, καταλαβαίνεις αμέσως ότι είναι ηθοποιός στόφας. Έχει την ικανότητα να ζωντανεύει ρόλους με τρόπο μοναδικό. Σε αυτή τη συνέντευξη μιλάει για την πορεία του στο θέατρο. Συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για τα χίλια πρόσωπα του Δημήτρη Γιώτη. Από την Αλίκη στον Άλαν(Equus) και από τον Νόνο στη Μπατερφλάι. Στις σελίδες του Τρελού γράφονται μεγάλες ιστορίες… όπως δήλωσε και ο ίδιος. Μια ζωή θέατρο- συναντήσεις και συγκινήσεις. Παράλληλα, τον συναντάμε στο θέατρο Σταθμός όπου ενσαρκώνει ένα αινιγματικό πρόσωπο που είναι η νούμερο ένα αιτία ανατροπών στην ιστορία.

Ο Δημήτρης Γιώτης σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Τρίτο Κουδούνι και στην Ελένη Αναγνωστοπούλου

Ε.Α: Αυτή την περίοδο πρωταγωνιστείτε σ’ένα έργο του Δημήτρη Μητρόπουλου. Ο λόγος για τον Κύκλο. Θα ήθελα να μου πείτε δύο λόγια σχετικά με την υπόθεση.

Δημήτρης: Είναι ένα Ελληνικό έργο, πρόσφατα γραμμένο. Έχει στοιχεία φάρσας, έχει στοιχεία κωμωδίας, συγκίνησης, δράματος. Θρίλερ θα το έλεγα. Αφορά την ιστορία ενός 45αρη άνδρα, αποτυχημένου, απολυμένου. Ο άνθρωπος αυτός θέλει να βάλει τέρμα στη ζωή του. Σε αυτό το σημείο εμφανίζομαι εγώ ως από μηχανής Θεός. Είμαι ένας δικηγόρος που προσπαθεί να δώσει λύσεις στο πρόβλημα του. Στην πορεία του έργου αποδεικνύεται το μυστήριο που φέρνει μαζί του και αποκαλύπτεται με την καίρια θέση που έρχεται να πάρει στα δρώμενα, ο Μπουράκ Χακί, ο τούρκος σουπερστάρ, γνωστός σε όλους από το τηλεοπτικό Κισμέτ. Ο Μπουράκ έχει μια ευγένεια και μια συνέπεια που τον κάνει να ξεχωρίζει.

Ε.Α: Πως ήταν η συνεργασία με τον Γιάννη Αιβάζη;

Δημήτρης: Με τον Γιάννη γνωριζόμαστε χρόνια, είμαστε οικογενειακοί φίλοι. Είχαμε ξαναρίξει στο τραπέζι έργα για να συνεργαστούμε. Δεν είχε τύχει. Θα έλεγα ότι είναι προσωποκεντρικός. Έχει ένα πολύ συγκεκριμένο όραμα, πολύ συγκεκριμένο στόχο. Αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλους τους σκηνοθέτες. Για να είμαι ειλικρινής, τα πράγματα έγιναν λίγο γρήγορα και πιεστικά. Εμένα αρχικά μου ειπώθηκε κωμωδία. Μετά από το Ημερολόγιο ενός Τρελού, που το έχεις δει και ξέρεις, ήθελα να αναπνεύσει λίγο η ψυχή μου. Δεν κάνω κωμικό ρόλο. Επαναλαμβάνω, είμαι ευγνώμων που είμαι στη δουλειά όπως είμαστε ευγνώμονες για τα καλά και τα άσχημα στη ζωή. Ο Κύκλος ήρθε λίγο απότομα στη ζωή μου. Αρχικά, είπα ναι με ενθουσιασμό λόγω της κωμωδίας. Αλλά τελικά όλα στη ζωή είναι εμπειρίες.

Ε.Α: Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κοινού;

Δημήτρης: Το κοινό είναι ενθουσιασμένο. Χαίρεται πάρα πολύ, αντιδρά ειδικά στα κωμικά μέρη. Δεν συμμετέχω σε αυτά. Εγώ είμαι το αινιγματικό πρόσωπο της ιστορίας (γέλια). Χαίρομαι που η δουλειά έχει επιτυχία. Ευτυχώς το κοινό είναι κοντά μας και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό.

Ε.Α: Η παράσταση προξενεί το γέλιο ή μας βάζει σε μια διαδικασία προβληματισμού;

Δημήτρης: Η παράσταση έχει όλα τα στοιχεία. Προξενεί και το γέλιο, με μεγάλη επιτυχία. Όμως, έχει κάνει ο Γιάννης ένα ωραίο πάντρεμα και σε προβληματίζει, σε ιντριγκάρει και για υπόγεια πράγματα που συμβαίνουν στη σημερινή κοινωνία.

Ε.Α: Το Ημερολόγιο ενός Τρελού συνεχίζει;

Δημήτρης: Και βέβαια. Το Ημερολόγιο ενός Τρελού συνεχίζει και αυτή τη στιγμή παρουσιάζεται σε δήμους. Πρόσφατα, το παρουσίασα στη Νέα Σμύρνη. Έχω την τύχη και τη χαρά να συζητάω για δύο προτάσεις σε σχέση με τον «Τρελό» για του χρόνου το χειμώνα. Όταν μιλάμε για συνέχιση της παράστασης και τρίτη σεζόν, μου δημιουργεί με λίγα λόγια ευτυχία. Ένας ακόμα λόγος που θέλω να αναφερθεί και για μενα είναι πάρα πολύ σημαντικό είναι το εξής. Η ερμηνεία μου σε αυτό το έργο είναι υποψήφια για τα Κορφιάτικα βραβεία της Ακαδημίας Βραβείων Ελληνικής Τέχνης. Η τελετή απονομής θα γίνει στο θέατρο Βέμπο στις 30 Οκτωβρίου. Είμαι υποψήφιος για βραβείο μονολόγου «Αντιγόνη Βαλάκου». Αυτό όπως καταλαβαίνεις, είναι το μέγιστο για έναν ηθοποιό. Είναι σπουδαίο αυτό που ξεκίνησε σαν μια ιδέα σαν μια ανάγκη να επικοινωνήσω το σπουδαίο λόγο του Γκόγκολ, γιατί εδώ μιλάμε για σπουδαίο κείμενο πάνω απ’όλα, να επικοινωνεί, να αναγνωρίζεται, να επισφραγίζεται με μια τέτοια υποψηφιότητα. Ειλικρινά θέλω να αναφέρω ότι είμαι ευγνώμων σε όλο το διοικητικό συμβούλιο που ψήφισαν και πάνω απ’όλα στον ιδρυτή, τον εμπνευστή, τον οργανωτή, την ψυχή των Κορφιάτικων βραβείων που είναι ο κύριος Δημήτρης Μουζακίτης.

Ε.Α: Από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σας, ποιες είναι οι εμπειρίες που έχετε αποκομίσει; Ποιος ρόλος σας άγγιξε, σας σημάδεψε;

Δημήτρης: Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι στη ζωή μου έτυχε και όταν με έβγαλε στο θέατρο ο Μίνως Βολανάκης για να κάνω ντεμπούτο μαζί του δίπλα στην Εύα Κοταμανίδου και αμέσως μετά η Αλίκη Βουγιουκλάκη μου χάρισε τη Μελωδία της Ευτυχίας και κατόπιν συναντήθηκα με τον Νίκο Κούρκουλο, με το Σπύρο Ευαγγελάτο, ήμουν δυόμισι χρόνια στο Αμφιθέατρο. Αντίστοιχα, στο Εθνικό Θέατρο με τον Γιάννη Ιορδανίδη, με τον Κοραή Δαμάτη, με το Μίκη Θεοδωράκη. Αυτή είναι η περιουσία μου και αυτό είναι το παρελθόν μου, ο θησαυρός μου που με έφερε εδώ.

Ε.Α: Με τόσες συνεργασίες, συναντήσεις, μια πλούσια ζωή, τελικά υπάρχουν φιλίες στο χώρο του θεάματος;

Δημήτρης: Νιώθω τυχερός γιατί έχουν υπάρξει στη ζωή μου άνθρωποι καρδιάς. Είναι αυτοί που μας δένουν πολλά, που έχουμε κάνει μια μυστική, αν θες συμφωνία, ένα «συμβόλαιο» οικογένειας. Συμπορευόμαστε, αγαπιόμαστε, πονάμε ο ένας τον άλλον, είναι άνθρωποι της ζωής και της καρδιάς μου. Η Τζέσυ Παπουτσή είναι ιστορία μεγάλη, η Νατάσσα Ράγιου, κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια, η Άριελ Κωνσταντινίδη, την έχω σαν μικρή μου αδερφή, η νονά του γιου μου, η Νταίζη Σεμπεκοπούλου, η Μαριλένα Παναγιωτοπούλου, τόσο δοτικό και γενναιόδωρο πλάσμα, ο Αντώνης Λουδάρος, η Πέγκυ Τρικαλιώτη, ο Δημήτρης Παπάζογλου, η Βάνα Μπάρμπα φίλη καρδιάς, η Σοφία Μουτίδου, η Λένα Αλκαίου, η Ελένη Δήμου, η Σάντρα Βουτσά, η Ιωάννα Σουλιώτη, ο Θοδωρής Βαρβίας. Ζουμε στιγμές αγάπης χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς μικροπρέπειες και συναισθηματική μιζέρια.

Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην “Μελωδία της Ευτυχίας”

Ε.Α: Ζείτε για το θέατρο;

Δημήτρης: Ζω για το θέατρο, δεν ζω από το θέατρο. Το θέατρο είναι η ζωή μου όπως είναι η αναπνοή μου. Δεν μπορώ να κάνω χωρίς το θέατρο, είναι το οξυγόνο μου. Ξέρεις, καλλιτέχνης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Το θέμα είναι να αναβλύζει από μέσα σου, ανάγκη ζωτικής σημασίας, να μην ξέρεις τους λόγους που το κάνεις, να’ναι η αναπνοή σου.

Ε.Α: Αν σας δινόταν η ευκαιρία να φτιάξετε ένα λεύκωμα με τους καλύτερους ρόλους, ποιους θα επιλέγατε να μπουν σε αυτό;

Δημήτρης: Υπέροχη ερώτηση. Είναι ο «Νάκης», ο πιτσιρικάς που ο Μίνως Βολανάκης με «έσπρωξε» και με έβγαλε στο θέατρο. Στη Μελωδία της Ευτυχίας, ο «Φρανς». Είναι η «Θίσβη» στο Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας. Ο «Γιωργάκης», ο πρώτος ανδρικός ρόλος στο ρεμπέτικο του Κώστα Φέρρη δίπλα στη Σωτηρία Λεονάρδου. Ο «Νόνο» είναι από τους πιο σημαδιακούς μου ρόλους δίπλα στο Δάνη Κατρανίδη και τη Βέρα Κρούσκα σε σκηνοθεσία Γιάννη Ιορδανίδη. Εννοείται ότι δεν μπορώ να ξεχάσω τον «Άλαν» από το Equus. Ο Peter Shaffer μου έδωσε τα αποκλειστικά δικαιώματα για την Ελλάδα παράλληλα με τον Daniel Radcliffe. Συνεργάστηκα με τον Γιάννη Διαμαντόπουλο στον ταλαντούχο κύριο Ρίπλει. Ο Ρίπλει με σημάδεψε επίσης. Όσον αφορά την κινέζα ντίβα της όπερας, τη Butterfly, εκεί με τον Λουδάρο «κεντήσαμε». Η τέχνη δεν είναι μαθηματικά. Στην τέχνη ονειρεύεσαι.

Ε.Α: Αν και είναι λίγο νωρίς για να το ρωτήσω, ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

Δημήτρης: Αρχής γενομένης των σχεδίων με τον Τρελό γιατί φαίνεται τελικά ότι υπάρχουν πολλές σελίδες να γραφτούν στο Ημερολόγιο ενός Τρελού. Έχω δύο ακόμα προτάσεις, κάτι συζητιέται ωραίο. Ξέρεις ποιο είναι το σημαντικότερο όλων; Είναι υπέροχο όταν αναγνωρίζεται και σου εμπιστεύεται κάποιος, τα πράγματα. Είναι σπουδαίο. Νιώθεις ότι γίνεσαι συγγενής σ’αυτή τη δουλειά. Δεν είναι δουλειά, το’ χουμε ξαναπεί, είναι παιχνίδι. Όταν το παιχνίδι καταντάει αναγκαστικό και κουραστικό, παύει να είναι παιχνίδι. Παύει να φέρνει χαρά και ευτυχία. Ο Τρελός μου φέρνει χαρά και ευτυχία παρ’όλο που είναι επίπονος. Ματώνω, πονάω, πληγώνομαι, βασανίζομαι επί σκηνής, καταθέτω ότι έχω και δεν έχω. Η ανταπόκριση και η λύτρωση που υπάρχουν στο φινάλε είναι για μενα το μέγιστο στάδιο χαράς και ευτυχίας που μπορώ να νιώσω. Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να αναφέρω τους συμπορευτές μου. Είναι η Δέσποινα Βολίδη στα σκηνικά. Είναι η οικογένεια μου, της χρωστάω πολλά. Είναι ο Δημήτρης Στρέπκος από τους Celebrity Skin που έκανε αυτά τα μοναδικά κουστούμια. Μπήκε στην ψυχή του ήρωα και με μάγεψε. Είναι ο Γεράσιμος Αμπάτης που έχει επιμεληθεί το γραφιστικό μέρος με πολλή αγάπη. Ο Αντώνης Σκουρλής, διευθυντής παραγωγής μου και είναι το τρίτο μάτι μου παντού και πάντα. Δεν γίνεται να ξεχάσω τον Αλέξανδρο Κλημόπουλο που είναι μαζί μου στη σκηνοθεσία, στην αναπνοή, στις μουσικές. Είμαστε μαζί, είναι άνθρωποι που με έχουν στηρίξει. Εδώ, πέταξε η ψυχή μου, πέταξαν οι θεατές μαζί μου.