Κριτική της παράστασης “Μόνο αν το πιστέψεις”

Γράφει η θεατρολόγος Ελένη Αναγνωστοπούλου

Επιστροφή στα χρόνια της αθωότητας, εκεί που το όνειρο γίνεται πραγματικότητα, αβίαστα. Πράξη που γίνεται “Μόνο αν το πιστέψεις”.

Στο θέατρο Αλίκη έκανε σήμερα πρεμιέρα η παράσταση “Μόνο αν το πιστέψεις”. Η επιτυχία της πρεμιέρας οφείλεται όχι μόνο στο κατάμεστο θέατρο αλλά και στο ζεστό χειροκρότημα που επιβράβευσε αυτή την προσπάθεια. Το κείμενο πραγματεύεται έννοιες όπως η τόλμη, η διαφορετικότητα, η μητρική αγάπη, ο φόβος. Πως άραγε μαθαίνουμε να διαχειριζόμαστε το φόβο; Μόνο αν το πιστέψουμε. Πρακτικά, αν προσπαθήσουμε να τον ξεπεράσουμε θα μας φύγει ένα σχετικά βαρύ πλην τεράστιο φορτίο. Η απόκτηση της αυτοπεποίθησης γίνεται μόνο αν πιστέψουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας και στις ικανότητες του. Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζεται να έχουμε δίπλα μας αληθινούς φίλους, που και αυτοί με τη σειρά τους να πιστεύουν σε εμάς.

Συγχαρητήρια σε όλο το κάστ που πλαισιώνει την παράσταση. Οι ηθοποιοί κινούνται στη σκηνή με κέφι, ενεργητικότητα και ζωντάνια. Δρουν με αμεσότητα, πράγμα σημαντικό για το παιδικό θέατρο. Η μουσική του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα σε ταξιδεύει στο όνειρο. Σε αυτό βοηθάει η υπέροχη ενορχήστρωση του Μαυρίκιου Μαυρικίου. Η σκηνοθεσία της Κέλλυς Σταμουλάκη είναι άκρως προσεγμένη. Σέβεται το παιδικό κοινό και προσφέρει θεατρικές δουλειές με πολλά νοήματα. Το κείμενο της γίνεται ένα σοφό δίδαγμα για τα παιδιά. Ταυτόχρονα, αφυπνίζει και τους μεγάλους. Πλούσια και πρωτότυπη σκηνογραφία που καλύπτει αριστοτεχνικά την παράσταση, έχουμε από τη Δέσποινα Βολίδη. Τα φανταχτερά κουστούμια της Δέσποινας Κολοκοτσά μας εντάσσουν στο πνεύμα της μεσαιωνικής εποχής.

Οι χορογραφίες της Τζένης Τοψίδου προσδίδουν νότες χαράς και ρομαντισμού στο συνολικό αποτέλεσμα. Οι φωτισμοί της Κατερίνας Μαραγκουδάκη συμβάλλουν στην ένταση των σκηνών του έργου.

Μια φαντασμαγορική και ολοκληρωμένη παράσταση που δεν αφήνει το θεατή ασυγκίνητο.