Συνέντευξη με τον ηθοποιό Στέφανο Παπατρέχα
22 Ιανουαρίου 2018
Βρεθήκαμε στην παράσταση «Εθεάθην μισός»
23 Ιανουαρίου 2018
Προβολή όλων

Βρεθήκαμε στην παράσταση «BU21»

Γράφει η ηθοποιός Έλλη Μασσαρά


Τι θα γινόταν αν αυτό που έβλεπες στις ειδήσεις συνέβαινε σε εσένα? Είναι πράγματι η τρομοκρατία ένα φαινόμενο που δε σε αφορά;

Η παράσταση BU21 σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά, αφοπλίζει στο Θέατρο 104.

Στις 17/01/2018 βρεθήκαμε στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης BU21, του Stuart Slade, που διεξήχθη με μεγάλη επιτυχία στο Λονδίνο και ανεβάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο πολλά υποσχόμενος σκηνοθέτης Θοδωρής Βουρνάς, σε μετάφραση της Λυδίας Τριγώνη. Το BU21 είναι ο αριθμός του αεροσκάφους που συντρίβει μια κεντρική περιοχή του Λονδίνου, κάτω από μια πράξη τρομοκρατικής επίθεσης. Έξι άγνωστοι άνθρωποι βιώνουν το τρομοκρατικό αυτό χτύπημα, ο καθένας με το δικό του τρόπο, και διηγούνται τις δικές τους ιστορίες μέσα από τα δικά τους μάτια και την προσωπική τους απώλεια. Ένα έργο πιο επίκαιρο από κάθε άλλη περίοδο, καθώς είναι ένα γεγονός που πλήττει τελευταία συχνότερα την κεντρική Ευρώπη, εκφρασμένο με τόσο ρεαλιστικό και καυστικό τρόπο που έχει άμεσο αντίκτυπο στον ψυχισμό όχι μόνο των ηρώων μας, αλλά και του θεατή. Έξι ξεχωριστές προσωπικότητες που συνυφαίνουν μια έντονη ιστορία σκληρών βιωμάτων και συναισθηματικών αντιφάσεων, ανακαλύπτοντας όλο και περισσότερο τον εαυτό τους και όχι μόνο. Οι ήρωες χαρακτηρίζονται ως μια μικρογραφία της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας, αποτυπωμένη με κυνισμό, σκληρή ειλικρίνεια - μπορεί και όχι- και τραγελαφικό ύφος. Θίγονται ζητήματα όπως η απομόνωση, ο ρατσισμός, η ανάγκη επιβεβαίωσης και συμπόρευσης με το σύνολο,η ματαιοδοξία, η απάθεια αλλά και η ψεύτικη συμπόνοια του κοινωνικού περίγυρου, η προσπάθεια για αποφυγή καταστάσεων που δε μπορείς να χειριστείς και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά του σημερινού ανθρώπου.

Πως μπορούν έξι διαφορετικοί άνθρωποι να συνδέονται και να εφάπτονται οι ζωές τους; Στο ρόλο του Άλεξ ο Ευθύμης Γεωργόπουλος, ενός τραπεζίτη που βιώνει μια σημαντική απώλεια, καταφέρνει να αποτυπώσει με επιτυχία τον κυνικό φιλόδοξο νέο, δυσκολευόμενος να τη διαχειριστεί ανθρώπινα. Η Celia που υποδύεται η Λία Τσάνα, μια εύπορη υπάλληλος μεγάλης εταιρείας βιώνει με έναν όχι και τόσο συνηθισμένο τρόπο τον οικογενειακό αντίκτυπο που υπέστη από το χτύπημα. Στο ρόλο του Clive, ο Βαγγέλης Σαλευρής υποδύεται έναν νεαρό μουσουλμάνο που προσπαθεί να τοποθετηθεί θρησκευτικά και ψυχολογικά, δίνοντας μια γλυκόπικρη διάσταση στο έργο. Στο ρόλο της Florence, μιας φοιτήτριας που παθαίνει μετατραυματικό στρες, η Χρηστίνα Γαρμπή, η οποία επιτυγχάνει με την εκφραστικότητα και την κατάλληλη τεχνική της να προσδώσει μια χιουμοριστική και πιο ανάλαφρη αίσθηση στην παράσταση. Η Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, στο ρόλο της Αnna-μιας νεαρής οικονομικής μετανάστριας, κερδίζει το κοινό με την απλότητα και την ευαίσθητη λεπτότητα που παρουσιάζει το προσωπικό της πλήγμα, στην προσπάθεια της να βρει νόημα στη ζωή της. Τέλος, ο Graham ένας φορτηγατζής που υποδύεται ο Μανώλης Κλωνάρης επιφέρει μια ανατρεπτική και σοκαριστική διάσταση στην όλη ροή του έργου.
Ένας μικρός σκοτεινός χώρος που δε σε προετοιμάζει για την οπτική και ψυχολογική ικανοποίηση που επέρχεται. Με λιτά τεχνικά μέσα και απλή σκηνογραφική παρέμβαση, μπορεί τελικά να αποδοθεί η πιο ουσιώδη και σημαντική ιστορία...Ως θεατής μπορείς να δημιουργήσεις εικόνες από την εκφραστική και κινητική ικανότητα των ηθοποιών, που σε κάποια σημεία το δεύτερο στοιχείο ίσως και να υπολείπεται λίγο από την προσδοκώμενη φαντασία του θεατή. Η Κασσιανή Λεοντιάδου και η Ντέπυ Γοργογιάννη επιμελούνται προσεκτικά και με επαγγελματισμό τη σκηνική παρουσία, τα κουστούμια και την κινησιολογία της παράστασης, αντίστοιχα.

Όσον αφορά στη σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης, αναμφισβήτητα, αποτελεί μια τολμηρή και πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα ιδέα αποτύπωσης ενός φαινομένου που αφορά τρομακτικά την ανθρωπότητα, αλλά δύσκολα προσεγγίζεται θεατρικά καθώς αναδύεται συνεχώς η ανάγκη εγκατάλειψης της σκέψης και μόνο. Η μυσταγωγική συνθήκη του χώρου, με την περιγραφική δεινότητα των γεγονότων, σε συνδυασμό με την ανά διαστήματα χιουμοριστική διάσταση που δίνεται, προσδίδει μια πανδαισία σκέψεων και συναισθημάτων κατά τη διάρκεια του έργου.

«Αν δε το χλευάσεις θα σε κάνει κομμάτια». Μια φράση που χαρακτηρίζει κυρίως έναν από τους ήρωες, αλλά αντικατοπτρίζει και ένα μεγάλο σύνολο του πληθυσμού που βρίσκονται αντιμέτωποι με δύσκολες καταστάσεις. Ακόμα και η απάθεια εντοπίζεται ως γεγονός στις συμπεριφορές των ηρώων, επιπρόσθετο στοιχείο που διαφαίνεται στη σημερινή κοινωνία. Έξυπνες ατάκες με στόχο την προσπάθεια να προσπεράσεις τα δύσκολα βιώματα και να προχωρήσεις παρακάτω, ατάκες που αν τις σκεφτείς από άλλη οπτική, κρύβουν έναν κυνικό ρεαλιστικό και σκληρό τόνο. «Αν δεν έχεις αυτό που αγαπάς, τότε αγάπα αυτό που έχεις». Αλήθεια; Χιούμορ; Κυνισμός; Ειρωνεία; Αυταπάτη; Αισιοδοξία; Διαλέγεις και παίρνεις αυτό που μπορείς να χειριστείς πιο εύκολα!