Βρεθήκαμε στην παράσταση «Το ημερολόγιο ενός τρελλού»

Γράφει η Μαρία Καραθανάση


Ένα εξαιρετικό έργο , συνοδευόμενο από μία συγκλονιστική ερμηνεία , καθώς και σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη. Ένα έργο του οποίου η πλοκή σχετίζεται άμεσα με την πραγματικότητα της Ελλάδος του σήμερα , όπου όλα γίνονται στο βωμό της ευκολίας και της άνεσης βάση συμφερόντων, με εκλείποντα την ευαισθητοποίηση για το κοινωνικό σύνολο και το συνάνθρωπο μας.

Παρακολουθώντας αυτή τη παράσταση, ο κάθε θεατής βιώνει άλλοτε κωμικά και άλλοτε δραματικά, την πορεία της ζωής ενός φυσιολογικού ανθρώπου καθώς και τα προβλήματα που βιώνει και αντιμετωπίζει καθημερινά. Από τα άγχη της δουλειάς, μέχρι τους απλήρωτους λογαριασμούς, έως τη μοναξιά. Νιώθει πως είναι ένας απλός άνθρωπος που, μέσα από το χάος της καθημερινότητας, περνάει αυτόματα στην απομόνωση και την κατάθλιψη, αβίαστα χωρίς να το αντιλαμβάνεται και, παράλληλα τονίζεται το πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες ανάμεσα σε αυτά τα δύο στάδια ανάμεσα στο φυσιολογικό και το παράλογο. Αξιοσημείωτο είναι πως ένα έργο που γράφτηκε δύο αιώνες πριν είναι τόσο επίκαιρο και σήμερα, καθώς το τρελοκομείο θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι συμβολίζει την σημερινή κοινωνία και από την άλλη, αποτελεί μία κριτική της εποχής που γράφτηκε για τον τρόπο που αντιμετωπίζονταν οι ασθενείς.

Μία παράσταση που σε παρασύρει στη δύνη όλων των υπαρκτά έντονων συναισθημάτων. Από τον θυμό , μέχρι τον παθιασμένο αλλά ανέλπιδο έρωτα , την παράνοια , τη θλίψη , τη χαρά , το απόλυτο τίποτα . Ακριβώς όπως τα συνεχώς εναλλασσόμενα – ακραία αισθήματα ενός διαταραγμένου μυαλού .

Ανατριχιαστικές και απόλυτα σπαρακτικές οι στιγμές που ο πρωταγωνιστής ανακαλεί τη μητέρα του καθώς και οι σκηνές των βασανιστηρίων μέσα στο τρελοκομείο . Ένας καθηλωτικός μονόλογος , ο οποίος δίνει τροφή για σκέψη και κάνει τον οποιοδήποτε θεατή έστω για λίγο να ταυτιστεί και να ταξιδέψει στα απόκρυφα μέρη των πιο κρυφών σκέψεων του .

Ένας ζεστός χώρος , στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με μια ερμηνεία έντονη , ανατρεπτική ,απόλυτα εκφραστική, συνδυασμένη με μια έξυπνη σκηνοθεσία , μία σκηνοθεσία της οποίας τα σκηνικά είναι απόλυτα πρακτικά και η μουσική απόλυτα συντονισμένη. Ένα αριστούργημα , σας περιμένει για να αφυπνίσετε όλες τις μορφές των συναισθημάτων και να ακροβατήσετε μαζί του από τη συμπόνοια και τη λύπη στο αυθόρμητο χαμόγελο . Τόσο εύκολα και τόσο απότομα όπως ένας τρελός. .